Battleship: The Video Game Review

Review geschreven door Thomas Mak

Normaliter worden de prijzen pas aan het eind van het jaar verdeeld, maar misschien hebben we hier al wel de winnaar van de mengelmoesje-van-het-jaar-award te pakken. Battleship: The Video Game beloofd een heleboel elementen te verenigen in 'epische first-person actie'. Zo speelt de game als een shooter, maar spelen de nodige strategische elementen een rol en wordt het bordspel "zeeslag" erbij betrokken. Dit alles in een game die gebaseerd is op de film die nu in de bioscopen draait. Als dat maar goed gaat.

De opzet van de Battleship: The Video Game vergt dus wat uitleg. De speler heeft explosievenspecialist Cole Mathis onder de knoppen. De soldaat is gestationeerd op Hawaii terwijl het eiland en de bijbehorende eilandengroep worden aangevallen door een buitenaardse invasiemacht. De aliens zijn uit op wereldheerschappij en hebben hier zowel hun landtroepen als vloot voor meegenomen. De mensen stellen hier dan ook hetzelfde tegenover. Behalve dat je voorop gaat in de vuurgevechten stuur je dus ook jouw manschappen op zee aan.

Veel dieper dan dat gaat het verhaal van Battleship niet. In zes losstaande missies op de verschillende eilanden is het jouw taak om enorme turrets en devices die doorzichtige koepels over het land creëren onschadelijk te maken. Behoorlijk eenzijdige missies dus. Je schiet een aantal oliedomme tegenstanders neer om een turret op te blazen en vervolgens vijftig meter verderop dit te herhalen. Dit alles maakt geen enkele impact omdat je direct in het flinterdunne verhaal wordt losgelaten. Er is geen opbouw en eigenlijk gewoon helemaal geen context. De aliens zijn er en moeten weg, that's it. Waarom is Mathis zo'n belangrijk man? Wat is de daadwerkelijke dreiging van de buitenaardsen? Wat is er eerder gebeurd in de wereld waardoor het mis gaat? Allemaal vragen die niet worden beantwoord worden in de game.

Tijdens de missies kun je ten allen tijde een soort laptop gebruiken. Door op de linkerbumper te drukken open je deze. De actie wordt dan gepauzeerd en je ziet een schematisch overzicht van het gevecht dat zich op zee afspeelt. Mathis kan als volleerde zeeslag-speler de schepen strategische posities in laten nemen of de zwevende alienschepen aanvallen. Dit idee achter dit spelelement is nog aardig, maar ook hier laat de uitvoering het afweten. Alle manoeuvres worden je de hele game door voorgekauwd en zodoende is het onderdeel ontzettend makkelijk. Dit komt ook door het gebruik van de zogenaamde wildcards. Deze bonussen worden willekeurig achtergelaten door vijanden die jij op het land afschiet. De wildcards werken als een perk voor je schepen waardoor ze meer schade aanrichten of juist kunnen incasseren. Er is zelfs een bonus waarmee jij een korte tijd de wapens van het schip bedient en hiermee elk alienschip, veel te makkelijk, laat zinken. Kortom: leuk idee, slecht uitgewerkt.

Helaas is ook de schietactie ondermaats. Hierbij zijn 'repetitief' en 'eenvoudig' de toverwoorden. De kunstmatige intelligentie van zowel jouw teamgenoten als de tegenstanders is abominabel, waardoor je met je shotgun bijna zonder gevaar te lopen iedereen tot op een meter kan naderen en af te knallen. Doodgaan gebeurt dan ook vrijwel alleen als je écht als een idioot op een grote groep vijanden af stormt. De omgevingen, die je net als de wapens af en toe doen denken aan Halo, lijken continu te worden herhaald. Ik heb nu trouwens al spijt dat ik een kwaliteitstitel als Halo heb laten vallen in deze review, want elke animatie, geluidseffect of missie heb je na anderhalf eiland wel gezien of gehoord.

of

Caption

Attribution

Op technisch gebied laat de game ook niets zien wat onze ogen pleziert. Grafisch kan het er nog net mee door. De paradijselijke eilanden zien er redelijk uit, maar explosies of ander soort ongein kan de engine gewoon niet mooi in beeld brengen. Wanneer je bijvoorbeeld met behulp van een raket die wordt afgevuurd vanaf een van je schepen een rotsblok opblaast, vallen de brokstukken gewoon door de grond heen. Ook lijk je de eerste twee uur van het spel te moeten wennen aan de hitbox detection. Oftewel, als je denkt dat je perfect gericht een stuk lood naar een alien schiet, raak je hem gewoon niet. Later in de game is dit opvallend genoeg minder. Dit zijn euvels die we vandaag de dag eigenlijk nauwelijks meer tegenkomen en ook hier laat Battleship zich van een slechte kant zien.

Is er dan helemaal geen voldoening uit de game te halen? Nou, bijna niet. De enige momenten dat ik plezier had aan Battleship is wanneer ik de aliens, die trouwens meer weg hebben van blauwe Spartans uit Halo, vanaf de zijkant kon verrassen en één voor één met een minigun wegvaagde. Naast die momenten en de niet eens zo makkelijke finale is er weinig te beleven aan de game van Activision. Ik weet dan ook niet of het feit dat de game op de standaard moeilijkheidsgraad in vier en een half uur uit is, moet beschouwen als een plus- of een minpunt.