The Settlers 7

Er was eens, diep in midden-Europa, een bloeiend rijk genaamd Tandria. Het land stond onder het bewind van Koning Balderus, en iedereen leefde er in peis en vree. Maar toen verscheen de kwaadaardige heer Wolvering ten tonele. Samen met z’n handlangers verdreef hij de koning, en greep zo naar de macht. Er kwam een einde aan het mooie leventje van de bewoners, en men hoopte op een held die hen zou bevrijden van het nieuwe bewind. Kwestie van het verhaal nog niet direct te hoeven beëindigen kregen ze die ook, maar wel in de vorm van een heldin: prinses Zoé. In de nieuwe Settlers-game kruip je in haar huid om een nieuwe nederzetting op te richten en langzaam maar zeker Wolvering op zijn beurt van de troon te stoten…

Tot zover het verhalende aspect van The Settlers 7. Voor een briljante verhaallijn hoef je deze game zeker niet aan te schaffen, maar gelukkig zijn er nog een heleboel features die onderzocht dienen te worden. De sfeer bijvoorbeeld. Als de game opstart word je meteen ondergedompeld in een sprookjesachtige en kleurrijke wereld. De camera raast over bossen en kabbelende riviertjes om uiteindelijk bij een levendige stad te komen, terwijl een betoverend mooi liedje het geheel afmaakt. Meteen kreeg ik zin om met het spel aan de slag te gaan, maar eerst moest ik nog even het menu doorwaden en een profiel aanmaken.

Je profiel is vooral belangrijk voor de multiplayer: je kunt kiezen wat voor type speler je bent (best wel een lastige keuze als je de game nog nooit gespeeld hebt), een avatar en favoriete map selecteren, en aangeven of je een mentor wilt zijn. Dat laatste is een handige feature voor nieuwkomers in de reeks die met een aantal vragen zitten. Zij kunnen namelijk steeds vragen stellen aan ervaren spelers die best wel een handje willen toesteken. Eenmaal in het menu valt op dat alle tekst in de game vertaald werd naar het Nederlands. Buiten enkele vertaalfouten geen reden tot paniek, want de stemmen zijn wel nog in het Engels. Ook opmerkelijk is dat de game Facebook ondersteunt. Je hoeft simpelweg je account te activeren, en voor je het weet heb je in-game achievements op je prikbord geplaatst of vrienden uitgenodigd om met je mee te komen spelen.

Het kasteel vormt de basis van je nederzetting, en het is mogelijk om dat te pimpen met een heleboel coole accessoires, zoals drakenkoppen en vlaggetjes. Als je de bouwsmaak helemaal te pakken hebt kun je je laten gaan in de enorm uitgebreide leveleditor, waarbij je alles zelf kunt bepalen: van het plaatsen van een boompje tot het instellen van de spelmodus. Helaas moet je tijdens het bouwen steeds op een kaart werken, en is het onmogelijk om de ‘echte’ wereld te bekijken tot je het ontwerp hebt opgeslagen en ermee aan de slag gaat.

Maar goed, tijd om de tanden te zetten in de campagnemodus en de gameplay te verkennen. Er zijn twaalf missies die elk minstens een uur in beslag nemen en zich telkens in een ander dorp afspelen. Het verhaal dat je beleeft staat neergeschreven in een groot boek, en aan het begin van elke missie krijg je een kort tussenfilmpje te zien waarbij enkele afbeeldingen op ludieke wijze uit het boek springen. Tijdens het spel verschijnt rechts vanboven een bewegend gezicht als iemand iets tegen je wilt vertellen.

De eerste missies doen voornamelijk dienst als tutorial: al spelende leer je alle aspecten van het spel de baas zijn. In het missiebord wordt alles stap voor stap uit de doeken gedaan waardoor je haast onmogelijk vast kunt zitten en er heel wat potentiële frustratie verdwijnt als sneeuw voor de zon. De basis van het spel bestaat uit het uitbouwen van een goed draaiende stad. Je begint elk spel met een voorraad resources, zoals geld, hout, ijzer, gereedschap, goud, worsten, boeken, enz. Daarmee kan je aannemers de opdracht geven om hoofdstructuren langs wegen te bouwen, die elk uitgebreid kunnen worden met drie werkplaatsen. Als je bijvoorbeeld een woonhuis gebouwd hebt kan je er onder andere een juwelier, een bakker en een slager bijplaatsen. Dit is nieuw tegenover de vorige Settlers-games en is mede verantwoordelijk voor het eenvoudige en overzichtelijke karakter.

Om de slager zijn werk te kunnen laten doen heb je echter vlees nodig, en daarom heb je ook een jager of varkensfokker nodig. Jagers moeten zich in de buurt van een bos bevinden, en dat geldt bijvoorbeeld ook voor goudverzamelaars en goudmijnen. Alle aangemaakte goederen worden door inwoners verplaatst naar pakhuizen die je steeds kunt bijbouwen, en van daaruit kunnen ze naar een volgende stap in het productieproces vertrekken. Je moet er dus steeds voor zorgen dat alles vlot verloopt, en bovendien heb je voldoende huizen nodig om iedereen te kunnen huisvesten. Elke hoofdstructuur kan je tenslotte van (beter) eten voorzien, waardoor de bijhorende werkplaatsen sneller zullen werken. Klinkt allemaal ingewikkeld, maar toch is het bijzonder intuïtief eens je ermee bezig bent, iets dat des te meer geldt voor de besturing.