Splinter Cell: Conviction

De feature waar het indertijd allemaal om draaide, het ‘opgaan in de massa’, zit er nog steeds in. Sam Fischer opereert nu niet enkel meer in het duister en dus werden hier ook wat aanpassingen gemaakt. Naast schaduwen kun je je nu ook in het volk verstoppen. Je kunt mensen omver duwen om een afleiding te creëren of je wandelt door de mensenmassa om onopgemerkt een wachtpost te passeren en andere manieren die we ondertussen al in Assassin’s Creed 1 en 2 gedaan hebben. Belangrijker is de hogere graad van interactiviteit. Je kunt een kast voor de deur schuiven om jezelf meer tijd te geven een computer te onderzoeken, je kan expres papieren over de grond strooien om bewakers af te leiden maar je kunt ook achter jezelf opruimen om geen aandacht te wekken. In Splinter Cell: Conviction gaat het er volgens de makers om dat je een enorm groot arsenaal aan mogelijkheden hebt om een bepaalde missie uit te voeren. Deze missies vinden telkens plaats in een eigen ‘open world’ voor henzelf, waarin de speler de situatie telkens goed moet inschatten, zijn plan moet uitvoeren en dan stilletjes verdwijnen. We zijn benieuwd hoe extensief die mogelijkheden precies zullen zijn.

Iets dat op veel ‘oeehs’ en ‘aahs’ werd verwelkomd tijdens de E3-demo was het feit dat Ubisoft een zeer unieke manier van verhaalexpositie gebruikt in Splinter Cell: Conviction. Dingen als missie-opdrachten worden bijvoorbeeld op muren geprojecteerd terwijl je er voorbij loopt, maar ook cut-scenes en herinneringen van Sam Fischer worden op de omgeving getoond terwijl je je gangetje gaat. Op deze manier word je nooit uit het spel gehaald en is er nooit een dood moment in het spel. Ook is het gewoon gaaf en een goede manier om een extra dimensie te geven aan het personage. Het huis van de moordenaar van je dochter binnendringen voelt zelden zo dramatisch als wanneer er ondertussen kinderfoto’s van haar op muren van de hal verschijnen. Het maakt het allemaal net dat ietsjes persoonlijker.

Last, but certainly not least is de belofte voor een uitstekende multiplayermode. Deze mode was nog een vrij belangrijk onderdeel van de franchise in de tijd van Pandora’s Tomorrow maar die plek heeft de reeks allang niet meer in de geesten van gamers. Met Conviction wil Ubisoft die plaats opnieuw innemen. Om te beginnen is er een uitgebreide co-op mode beschikbaar die onafhankelijk is van de normale single-player mode, vergelijkbaar met de Spec-Ops in Modern Warfare 2. In deze mode zal één speler de Amerikaanse spion Archer besturen en de andere speler de Russische veteraan Kestrel. Deze mode bestaat uit vier unieke maps en zal zo’n zes uur speeltijd bedragen. De maps zijn natuurlijk zo gemaakt zodat samenwerking verplicht is maar je bent ook niet volledig afhankelijk van elkaar.

Verder is er nog een Hunter Mode waarin je een map moet clearen van alle vijanden en de Infiltration Mode waarin je om te eerst het einde van een level moet bereiken zonder opgemerkt te worden. Ook het omgekeerde is mogelijk: in Last Stand moet je wave na wave aan vijanden zien te overleven. Er is ook een mogelijkheid om tegen elkaar te spelen in Stand Off mode. Daarin speel je een kat-en-muis spelletje tegen een andere spion op een normale map met ook normale vijanden. Doel is dus om niet gezien te worden door bewakers en de andere spion te zien voordat hij jou ziet. Dat klinkt allemaal alvast erg goed, al is het spijtig dat multiplayer schijnbaar altijd beperkt wordt tot twee spelers die met of tegen elkaar spelen.

Splinter Cell: Conviction heeft een lange reis afgelegd maar het lijkt erop dat het resultaat het wachten waard geweest zal zijn. De game werd aangekondigd in de tijd dat de eerste Assassin’s Creed werd aangekondigd, en naar analogie met Assassin’s Creed 2 wordt dit in feite de game die we in 2007 beloofd waren. We zijn blij dat Ubisoft met Splinter Cell: Conviction de juiste beslissing heeft genomen en ons niet heeft opgezadeld met een onafgewerkt product dat niet kan voldoen aan de hype. Er is dan misschien wel momenteeel veel minder hype voor Splinter Cell: Conviction, wij verwachten dat dat in de komende twee maanden zal veranderen. Cinematisch ziet het spel er prachtig en origineel uit en de gameplay lijkt een frisse wind te zullen doen waaien door het stealth-genre, en meteen ook de Splinter Cell-franchise. Eindelijk kunnen we nog eens in stijl rondsluipen en nekken breken!