Rage

Eén titel, één woord, één lettergreep, dat is de leuze van id Software. Deze oervader van de FPS-games komt in de nabije toekomst met een nieuwe IP op de proppen, een heugelijke en ver van alledaagse gebeurtenis. Het kind moet natuurlijk een naam hebben, een naam waardig om te staan naast de simpliciteit en kracht van ‘Doom’ en ‘Quake’. O wee, post-apocalyptische shooter, verstoten uit de baarmoeder der pijn, wij dopen u: ‘RAGE’!

Id Software is een developer met veel geschiedenis, niet alleen omdat de ontwikkelaar al sinds 1991 meedraait, maar ook vanwege de grote sleutelfiguren achter het bedrijf. Als namen zoals John Carmack, John Romero, Tom Hall en Amercian McGee geen belletje doen rinkelen, dan is het hoog tijd om eens in de (game)geschiedenisboeken te duiken. Slechts één van deze heren is nog steeds werkzaam bij de studio, maar toch hebben ze stuk voor stuk hun stempel nagelaten op de wereld. Dit zijn de mannen die in de jaren ’90 het gamelandschap voor de PC hebben beploegd en bezaaid.

Het is trouwens al geleden sinds 1996 dat ze nog eens met een gloednieuwe IP kwamen aandraven. Als we dus zeggen dat de verwachtingen hooggespannen zijn, dan is dat een understatement. Id Software weet dit en neemt dan ook geen risico’s, Rage is zo een typisch geval van ‘triple A’. De game wordt ondersteund door een goed budget, zal als eerste gebruik maken van de Tech 5 engine en bewandeld ook nieuwe banen qua gameplay. Waar vroeger alles draaide rond het overhalen van de trekker, worden nu ook voertuigen, open gebieden en subtiele RPG-elementen geïntroduceerd. Ik geef toe, dat hebben we al eerder gezien, maar nog nooit door de mensen die al jaren naam maken met hun ‘smalle gangen’-mentaliteit. Bewijs dat niemand problemen had met het achterwege laten van de claustrofobische gameplay?

Ergens in de nabije toekomst (begint al goed, hé?) zal een meteoriet inslaan op deze aardkloot. Wetenschappers voorspellen dat de kolossale impact het einde zal betekenen van het menselijke ras. Omdat we dat niet zo zien zitten –op de nihilisten na misschien-, besluiten enkele overheden om ‘Project Eden’ te starten. Wat dit concreet inhoud? Enkele capsules met mensen (zogenaamde ‘Arks’) in de grond stoppen zodat deze na de ramp van Bijbelse proporties alles kunnen heropbouwen. Nu, de vlammende steenblok komt en gaat, maar net zoals in het echte leven, zaten de wetenschappers er weer lekker naast. Als de eerste persoon uit de Ark komt en de post-impact wereld bekijkt, blijkt dat er heel wat mensen de komeet overleeft hebben. Uit de as van de ‘Nieuwste Tijd’ is een post-apocalyptische gemeenschap ontstaan, één die met behulp van plakband aan kauwgum bijeengehouden wordt…

Kortom, het zoveelste doomsday scenario, compleet met mutanten, dorre landschappen en georganiseerde misdaad. De evolutie van shooter clichés: vroeger was het de Tweede Wereldoorlog, nu is het Armageddon. Gelukkig is de Apocalyps –momenteel nog- fictie en biedt het concept meer ruimte voor originele inbreng. Net zoals vele games van deze generatie, is Rage volledig ‘open world’ en zal er een onderscheid zijn tussen hoofd- en zijmissies. Zolang die zijmissies niet herleid worden tot ongeïnspireerd bandwerk, voor ons geen probleem. De wereld op zich is onderverdeeld in twee hoofdsteden (de één in een woestijngebied, de ander ondergronds), enkele kleine vestigingen, uitgestrekte lappen grond en enkele verstikkende kerkers. Dat laatste zal dan vooral zijn om niet volledig te moeten afstappen van de Doom/Quake-tactiek.

In deze omgevingen zal er dus volop geschoten en gereden worden. Wat betreft de voertuigen zagen we enkel een buggy. Naast het feit dat er ook nog quads en auto’s ter beschikking zullen zijn, blijkt ook de gimmick van het ‘pimpen’ van de partij. Door even naar de louche garage van Mick te gaan, kun je –tegen een zacht prijsje- je voertuig laten opdrijven, zij het voor wielen, wapens, bescherming of de klassieke lakbeurt. En het FPS-gedoe? Het wapentuig ziet er lekker homemade uit, maar echt origineel is het allemaal niet. Er werden demonstraties gegeven van een shotgun, een pistool, een kruisboog (sniper variant) en een machinegeweer, zowat de vier voedselgroepen binnen het FPS-genre. Het enige wat zich nog van die grijze massa kon onderscheiden, was de ‘Windstick’. De overduidelijk ‘pun intended’ naam achterwege gelaten, zou de Windstick wel eens voor Rage kunnen worden wat de Crowbar voor Half-Life was. Het is een soort boemerang, dus het is geruisloos, heeft een degelijke range en is herbruikbaar. Niet te vergeten enorm dodelijk als het aan een snelheid van 100 km/uur tegen iemands slapen wordt gekegeld.

Een stuk interessanter is het maken van je eigen ‘weapons of destruction’, één van de weinige, subtiele RPG-elementen die we in Rage terug vinden. Er zijn een heleboel voorwerpen te verzamelen in de game, dus bereid je maar voor om in complete zwerver-stijl elk krat, lijk en vuilnisbak te doorzoeken. Hoe dan ook, deze objecten, gecombineerd met blauwdrukken die je hier en daar kunt verkrijgen, laten je toe allerlei leuke speeltjes te creëren. Zo heb je speciale explosieven, turrets op spinnenpootjes, RC-autootjes die ontploffen en nog van dat lekkers.