E3: The Lord of the Rings: War in the North

Telkens wanneer ik wat verneem over een nieuw product dat rond het literair epos van J.R.R. Tolkien opgebouwd is vraag ik me af wat de reeds overleden man er zelf van zou denken. Zou hij met evenveel plezier als de halve wereldbevolking gekeken hebben naar de Lord of the Rings filmtrilogie? En wat zou hij denken van de vrachtlading aan videogames die ondertussen rond zijn zorgvuldig geschapen wereld verschenen zijn? Vragen waarop we nooit een antwoord te horen zullen krijgen, maar ontwikkelaar Snowblind Studios wil met The Lord of the Rings: War in the North alvast een gedeelte van de saga behandelen dat nog niet zo heel bekend is bij fans van de reeks die enkel de films gezien hebben. Weer nieuw voer dus waardoor Tolkien in zijn graf kan beginnen ronddraaien van schaamte, of misschien ook niet?

Allereerst merkten we tijdens de E3-presentatie van het spel op dat War in the North een duistere bedoening gaat worden. Terwijl Aragorn, Gimli, Legolas, Frodo en hun aanhangsels druk bezig zijn met het vernietigen van de Ring in het Zuiden mag de speler een verhaal dat parallel loopt met de beroemde queeste afwerken. Locaties als Arnor, Eriador en Ered Luin doen misschien niet meteen een belletje rinkelen mocht je de boeken niet gelezen hebben, maar we zullen ze allemaal terugvinden in War of the North in een verdorven versie. In het Noorden van Middle-Earth zijn de troepen van het kwade namelijk ook aan de macht aan het komen, maar hoe dat allemaal komt wou de ontwikkelaar liever nog niet kwijt. Wel is het zo dat de jongens en meisjes bij Snowblind een nieuw verhaal bedacht hebben dat verweven zal zijn met de bekende historie. Leuk idee, vooral als je weet dat we nu en dan ook naar gekende locaties gaan reizen en oude bekenden de revue zullen zien passeren.

Initieel ga je echter aan de slag met een compleet uniek personage dat je zelf mag samenstellen. Je kiest of je als Elf, Dwerg of Mens je ding wil doen, zorgt ervoor dat zijn of haar aangezicht bij je in de smaak valt met behulp van enkele menuutjes en je bent klaar om te beginnen. Zoals je al kon verwachten heeft elk ras enkele unieke vaardigheden, en wij kregen er alvast een paar te zien. Een Elf heeft het geluk om uitgerust te zijn met een paar scherpe ogen, en daardoor kan hij voetsporen van vijanden op de grond zien. Dit lijkt erg handig te zijn om je op voorhand alvast schrap te zetten voor een aankomend gevecht met het wat verder verschanst gespuis. Een Dwerg kan dan weer zwakheden in muren en rotsen detecteren, mits deze kleine koters echte bouwmeesters zijn. Verborgen kamers en schatten vinden is voor Dwergen dus geen enkel probleem.

Als Mens kun je speciale kruiden en planten in het wild spotten die je kunt gebruiken om drankjes mee te brouwen, of om vergif te creëren dat je op je wapens kunt smeren. In hoeverre het crafting systeem diepgaand zal zijn konden we tijdens de presentatie niet te weten komen, maar we zagen alvast wel dat je neergehaalde vijanden hun zakken kunt legen om zo allerhande voorwerpen te verzamelen. Spoor je nieuwe onderdelen voor je uitrusting of betere wapens op, dan rust je je personage daarmee uit in een scherm dat zo weggelopen lijkt te zijn uit titels als World of Warcraft en Neverwinter Nights. Helmen, kettingen, zwaarden, schilden, schoeisel en ringen – zowat alle soorten voorwerpen die je in de betere RPG verwacht tegen het lijf te lopen zitten ook in War in the North. Niet geheel verwonderlijk gezien Snowblind Studios in het verleden Baldur's Gate: Dark Alliance en Champions of Norrath: Realms of Everquest – twee klassieke RPG's – voor de PlayStation 2 ontwikkelde.

Maar hebben we hier dan te maken met een rollenspel zoals we er de laatste tijd een heleboel hebben gezien? Niet helemaal. Eigenlijk doet War in the North nog het meest denken een vermenging van Dragon Age: Origins met de Lord of the Rings actiespellen die EA in 2002 en 2003 uitbracht rond The Two Towers en The Return of the King. Hack and slash gameplay dus waarbinnen RPG-elementen geslopen zijn. Dat merk je niet enkel aan het feit dat je de ervaringspunten die je krijgt wanneer je vijanden verslaat moet spenderen om nieuwe waardigheden te ontgrendelen, maar ook aan de manier waarop je in dialoog treedt met andere spelpersonages.

Hoe je gesprekken voert in The Lord of The Rings: War in the North doet hard denken aan de wijze waarop BioWare haar toen nog redelijk unieke systeem voor het eerst introduceerde in Mass Effect. Jij mag zelf kiezen welke onderwerpen je op welk moment gaat aansnijden en hoe je personage zal reageren op informatie die je te horen krijgt. We zagen niet zo heel lang geleden hoe ontwikkelaar Obsidian dit hele concept naar een hogere trap tilde in het uiteindelijk toch wat tegenvallende Alpha Protocol, maar Snowblind lijkt eerder te gaan voor het wat meer rechtlijnige Mass Effect dialoogsysteem. We hopen wel dat de keuzes die gemaakt worden een invloed zullen hebben op het verloop van het spel, want uiteraard is een presentatie van een half uur veel te kort om daaromtrent nu al een impressie op te doen.

Hoe zit het dan met het actiegedeelte van deze game? De ontwikkelaar lijkt alles rond een coöperatieve ervaring voor drie spelers ontworpen te hebben. Doorheen het spel loop je steeds rond in groep, samen met de twee rassen waarvoor jij niet koos bij het aanmaken van je personage. Wij mochten een gevecht met een griezelig uitziende toveraar aanschouwen in Mirkwood, een van de meer bekende locaties in het Noorden van Middle-Earth, en zagen dat teamwork van groot belang is. Gezien elk ras haar eigen unieke krachten heeft valt ook de onderlinge communicatie tussen spelers niet te onderschatten. Zo zagen wij hoe drie spelers elk een bepaalde taak gingen vervullen tijdens het eindgevecht. De Mens van het groepje zorgde voor bescherming in de vorm van een magische luchtbel waarin iedereen kon gaan staan, terwijl de Elf dan weer van veraf met pijl en boog de magiër probeerde neer te halen. De Dwerg was dan weer vooral goed wanneer het aankwam op close combat situaties en haalde heel wat levenspunten weg bij zijn tegenstander.

De confrontatie waarnaar wij mochten kijken – het was overigens een live demo mét ondersteuning van voice chat – zag er alvast spannend uit en de manier waarop de drie rassen samenwerken lijkt interessante gameplay met zich mee te brengen. Uiteraard staat of valt zo'n co-op ervaring bij de speciale spreuken die nog te ontgrendelen zullen vallen en de opbouw van de gevechten waarin je samen met je strijdmakkers terecht komt. Eenzame gamers moeten War in the North gelukkig niet meteen afschrijven na het lezen van dit alles, want in je eentje zal je bijgestaan worden door twee computergestuurde metgezellen. Hopelijk valt de A.I. in zo'n geval als het even kan ook nog mee...

Waar we wel helemaal zeker van zijn is dat Warner Bros. in de loop van 2011 een sfeervolle game gaat uitbrengen. Grafisch zag alles er momenteel niet meer dan degelijk uit, maar dat kan ook gelegen hebben aan het feit dat we ons de hele tijd bevonden in het donkere Mirkwood. Het was vooral het ontwerp van de vijanden dat ons in het oog sprong. We zagen bijvoorbeeld al hoe spinnen uit The Lord of the Rings eruit zagen volgens Peter Jackson in zijn films, maar Snowblind lijkt net een stapje verder te gaan door de kruipende wezens nog wat verdraaider weer te geven. Eerder menselijke vijanden kun je dan weer verminken door hun ledematen en zelfs hun hoofd eraf te kappen met zwaard of bijl. In tegenstelling tot die andere game, Aragorn's Quest, die Warner Bros. dit jaar nog rond de franchise uitbrengt lijkt War in the North zeker gemaakt te zijn voor de wat oudere gamers onder ons.

Snowblind Studios wist slechts een tipje van de sluier te lichten tijdens de allereerste presentatie rond The Lord of The Rings: War in the North, maar toch merken we nu al dat er potentieel in deze titel verscholen zit. De mix tussen RPG en actie-elementen spreekt ons wel aan, en ook het vooruitzicht om eens niet de overbekende verhaallijn rond Frodo en zijn vrienden mee te maken doet ons stiekem best uitkijken naar deze titel die zich waarschijnlijk bij velen nog onder de radar bevindt. We zullen nog tot volgend jaar moeten wachten om een finaal oordeel te vellen, maar onze neus is tot dan alvast lichtjes naar het Noorden gericht.