DiRT 2
Geen vuiltje aan de lucht.
In september 2009 zag een racegame genaamd ‘Vuil 2’ het levenslicht op de hedendaagse consoles, maar al snel bleek dat het alles behalve als vuil beschouwd mocht worden. Amper 5 weken geleden kwam er alsnog een versie uit om de PC-gamers onder ons te verzadigen. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om de rallygame opnieuw onder de loep te nemen en de verschillen met de consoleversie aan te kaarten.
De Schotse rallypiloot Colin McRae heeft dankzij Codemasters een recordbrekende gamereeks op z’n naam staan, waarvan de eerste reeds meer dan 10 jaar geleden verschenen is. Toen de man kort na de release van de eerst DiRT-game overleed in een tragisch helikopterongeluk, was het even bang afwachten wat er met de reeks zou gebeuren. Gelukkig besloot de ontwikkelaar om ermee verder te gaan, en zo is DiRT 2 tot stand gekomen: deels als eerbetoon aan de legende, deels als kick-ass rallyracer.
Om meteen met de deur in huis te vallen: de PC-versie is alles behalve een abominabele consoleport, dat verklaart meteen waarom het zo lang geduurd heeft om ermee op de proppen te komen. Toch is er eigenlijk niets wezenlijks aan de inhoud veranderd. Ik verklaar me nader alvorens ik beschuldigd wordt van zaken te schrijven die nergens op slaan. Ten eerste wordt de game volledig ondersteund door Games for Windows, dus er zijn een heleboel achievements te verzamelen die je kunt toevoegen aan je Microsoft gamersprofiel. DirectX 11 wordt ondersteund, net zoals 7.1-surroundsystemen. Beide splinternieuwe technologieën zorgen voor een fantastische ervaring, maar feit is wel dat je over een redelijk goede en recente PC moet beschikken om van alles optimaal te kunnen genieten. De langere laadtijden zijn dan ook het enige grote verschil tussen de consoleversies en de nieuwere uitgave voor de PC. De besturing is opmerkelijk gevoelig, maar gelukkig heb je slechts wat ervaring en desnoods een paar aanpassingen in de settings nodig om dat te verhelpen. Indien je toch liever met een controller speelt kan je uiteraard gewoon een Xbox 360 controller aankoppelen.
Na een naam / nickname en nationaliteit voor jezelf te hebben gekozen kom je terecht in het hoofdmenu, dat ongetwijfeld de meest opmerkelijke vernieuwing van de game is. Voor de eerste keer hebben de makers geprobeerd om het hoofdmenu volledig te integreren in de omgeving, en ze zijn er met glans in geslaagd. Je kunt in 9 uiteenlopende landen de weg onveilig maken, van Japan tot Marokko. Afhankelijk van waar je je bevindt, heb je een eigen privéplekje middenin het racefestijn. Mensen lopen voortdurend langs de omheiningen en je kunt er vaag de muziek horen van een muziekgroepje dat ergens in de verte aan het optreden is. Het reusachtige gamma aan spelopties kan je wijzigen aan de hand van een notitieblok die ergens op een tafeltje ligt, nieuwe wagens kan je kopen door in een catalogus te bladeren, en als je wilt weten hoe ver je reeds gevorderd bent in het spel hoef je slechts een rondslingerend magazine te raadplegen. In je eigen caravan kun je een online race beginnen of verdergaan met een race op een bepaald continent door een kijkje te nemen op de wereldkaart. Zin in een ontspannende trailer of een leerrijk instructiefilmpje? Er is zelfs een tv aanwezig in het niet zo nederige stulpje.
Maar liefst vijftig collega’s van McRae hebben bij wijze van laatste groet meegewerkt aan de game, waaronder ronkende namen als Travis Pastrana, Dave Mirra en Ken Block. Als het altijd al je droom is geweest om het tegen één van hen op te nemen, doet DiRT 2 je wens in vervulling gaan. Bovendien is rond hen een volwaardig reputatiesysteem opgebouwd: als je tegen belangrijke personages wint in een duel willen ze je te vriend houden. Ze kunnen je vervolgens helpen aan nieuwe race-evenementen, je opbellen met felicitaties omtrent een recente overwinning en zelfs minder agressief door je intercom schreeuwen als je voor de zoveelste maal de lak van hun pas opgeblinkte wagen ramt. Enkele originele features die van het virtuele racegebeuren een realistische sociale gelegenheid maken.
Na elke race verdien je een heleboel ervaringspunten – XP voor de liefhebbers. Hoe lager de moeilijkheidsgraad en hoe meer je eenzelfde race al hebt voltooid, hoe minder XP je krijgt. Door tijdens een race bepaalde uitdagingen (zoals een aantal keer rond je as tollen en lang genoeg slippen) te voltooien kan je nog meer XP verdienen. Deze challenges zijn vaak gekoppeld aan achievements, en daarom ook leuk om te behalen. Naast ervaring krijg je gelukkig zoals het hoort ook een shitload aan cash, hetgeen je al snel zult omzetten in nieuwe wagens, upgrades en coole accessoires (zoals bodykits of gigantische pluchen dobbelstenen om aan je achteruitkijkspiegel te hangen). De auto’s waaruit je kunt kiezen zijn voornamelijk rallywagens, buggies en trucks. Het tunen is redelijk eenvoudig gehouden aangezien alle kits al zijn voorgefabriceerd, dus als je graag uitgebreid aan auto’s sleutelt in een racegame moet je misschien toch nog eens nadenken alvorens tot aankoop over te gaan.