De Geschiedenis van Videogames: Deel 1
Spacewars! De game waar het allemaal mee begon.
Steve Russell mompelde, droeg een bril en had krulhaar. Zijn mede-TMRC'ers gaven hem de bijnaam 'Slug', slak, omdat hij steeds zijn plannen uitstelde. Toch respecteerde iedereen hem vanwege zijn programmeertalent. Bij het zien van de PDP-1 kreeg Russel meteen een idee voor de beste hack ooit: een interactieve hack. Geïnspireerd door de boeken over sci-fi held Doc Savage besloot hij de interactieve hack in de ruimte te laten plaatsvinden. Het idee voor 'Spacewar' was geboren.
Russell had zijn bijnaam echter niet gestolen. Tot maanden na de bekendmaking van zijn plannen bij zijn mede-TMRC'ers was hij nog steeds niet begonnen aan het project. Zijn vrienden, enthousiast over het idee van een interactieve hack, vonden dat hij zijn tijd verprutste en excuses verzon om maar niet te moeten beginnen programmeren. Het was Alan Kotok, een zogenaamde 'senior' in de Tech Model Railroad Club, die Russell uiteindelijk dwong aan Spacewar te beginnen.
Het duurde uiteindelijk zo'n zes maand en 200 uur aan programmeren om de eerste, ruwe versie van Spacewar te maken. Het was een simpel spelletje: twee spelers bestuurden elk een raket. Met schakelaars die op de PDP-1 zaten beïnvloedden de spelers de snelheid en richting van de raket. Doel was om elkaar te bestoken met torpedo's en de laatste die overbleef, won. Je kon het spel niet in je eentje spelen, de PDP-1 had simpelweg niet de nodige processorkracht om de artificiële intelligentie te leveren die nodig was voor een virtuele tegenstander.
Net zoals bij andere programma's werd ook de broncode van Spacewar gedeeld met de andere leden van TMRC. Al snel voegden zij allerhande verbeteringen toe aan het spel. Pete Sampson voegde bijvoorbeeld het programma 'Expensive Planetarium' toe bij het spel zodat er op de achtergrond van Spacewar altijd een accurate afbeelding van de huidige sterrenstand stond. Dan Edwards zorgde er dan weer voor dat er een zon op het scherm stond met een eigen zwaartekracht. Deze zwaartekracht konden geoefende spelers gebruiken om te accelereren en de tegenstander te verrassen. Ook een hyperspace-knop werd het leven ingeroepen. Als spelers deze knop induwden verdween hun raket van het scherm en kwam die op een random plek weer te voorschijn. Handig als je in de penarie zat, maar je liep ook het risico dat het van kwaad naar erger ging: je kon namelijk ook in de zon terechtkomen waardoor je een instant Game Over had.
Samen met het eerste videospel vonden de leden van de Tech Model Railroad Club ook de eerste controllers uit. Spacewar werd oorspronkelijk gespeeld met knoppen die al aanwezig waren op de PDP-1 maar die knoppen waren natuurlijk niet gemaakt voor dergelijk gebruik. Het gebrek aan ergonomie zorgde al snel voor pijnlijke ellebogen. Daarom gingen Alan Kotok en Bob Sanders op zoek naar onderdelen in de kasten van de TMRC en knutselden ze 's werelds eerste controllers in elkaar. Deze prehistorische controllers hadden een knop voor elke functie in Spacewar en moesten rechtstreeks verbonden worden met de circuits van de PDP-1.
Spacewar was een ware hype op MIT, toch heeft Steve Russell nooit een cent verdiend aan de game. Niet dat Russell er nooit aan gedacht had. “We hebben twee of drie dagen nagedacht over hoe we hier geld uit konden slaan, maar uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat het niet gedaan kon worden,” zo zei Russell in een interview. Hij heeft, als ware gelover in het vrij delen van informatie, ook nooit auteursrechten genomen op de broncode van het spel. Er zijn in de loop der jaren dan ook verscheidene versies van de game op de markt gekomen, zo maakte Atari een Spacewar voor de Atari2600 vele jaren later.
Steve Russell is uiteindelijk nooit afgestudeerd. Hij zette zijn studies stop en ging werken in de privé-sector. Vele jaren later, in de jaren '70, werkte Russell bij een computerbedrijf in Seattle. Dit bedrijf bracht kinderen binnen in hun kantoren en liet hen met de computer spelen om te kijken of ze de computers zouden kunnen doen crashen. Eén kind waar Russell mee samenwerkte slaagde er zonder uitzondering altijd in om de computer te doen crashen. Dat kind heette Bill Gates.