Outward review - Fantasievol overleven
Eropuit!
Voor de Outward review heeft Sander zijn stevige wandelschoenen aangetrokken, zijn wapens gescherpt en een flinke voorraad rantsoen gekookt. Vastberaden stapt hij de wijde wereld in en...
"Was ik maar thuis gebleven," moppert hij terwijl het kampvuur hem opwarmt. Hij had nog geen twee stappen buiten de stadsmuur gezet of hij werd al door een groep hongerige hyena's naar hun hol gesleurd. Met pijn en moeite wist hij te ontsnappen. Hij klopt het stof van zijn tuniek, krabt op zijn hoofd en bekijkt zijn kaart. "Waar ben ik, in vredesnaam...?" Outward vertelt niet het verhaal van de uitverkorene, maar van een doodgewone avonturier die in een fantasywereld probeert te overleven. Ontwikkelaar Nine Dots wil een immersieve openwereld- en survival-RPG neerzetten waarin je nooit uit de ervaring wordt getrokken. Uitdaging is daarbij een centrale pijler: je moet opletten dat je jezelf van eten en drinken voorziet en je moet goed nadenken voordat je een gevecht aangaat. Dat alles wordt door een piepklein ontwikkelteam van tien man gepresenteerd en hoewel de game niet bezwijkt onder de torenhoge ambitie, wankelt hij wel.
Zo verdient Outward grafisch gezien geen schoonheidsprijs. De textures zijn van lage kwaliteit, de modellen zijn in de regel ongedetailleerd en de animaties houterig. De game maakt dat echter deels goed met een consistente stijl, gevarieerde locaties, fantasierijke armor sets en een scheutje humor. De wereld buiten de steden is weliswaar vrij leeg alsook te groot, maar het landschap is wel onmiddellijk herkenbaar en daardoor goed te navigeren. De ontwikkelaar heeft daarin duidelijk een bewuste keuze gemaakt, want de lage technische kwaliteit wordt enigszins verzacht door charme en karakter.
De immersie van de game tilt Outward bovendien consistent naar een hoger niveau. De landkaart geeft niet aan waar je bent, dus je moet navigeren via wat je in de omgeving ziet. Je kunt geen ervaringspunten verdienen en nieuwe skills moet je - vaak tegen betaling - aanleren. Als je bezwijkt, dan respawn je niet maar ontwaak je ergens anders, gebaseerd op een willekeurig gekozen gebeurtenis. De game slaat bovendien automatisch op en teruggaan naar een vorig moment kan niet, aangezien er maar één save slot is. Je wordt op die manier aangemoedigd om jezelf goed voor te bereiden en voorzichtig te werk te gaan, want je kunt jezelf flink in de nesten werken. Het kleinschalige verhaal geeft je alle ruimte om je eigen avontuur te maken, en dat is in Outward een stuk interessanter dan de zoveelste demoon die de wereld wil verzwelgen.
De survivalaspecten van Outward verrijken de game nog meer. Honger, dorst, slaap, houdbaarheid van eten en duurzaamheid van je uitrusting moet je allemaal in de gaten houden. Dat is echter geen groot karwei, want Nine Dots heeft een prima balans gevonden tussen realisme en gameplay. De meters lopen niet te snel leeg, waardoor je niet elke vijf minuten moet stoppen voor een snack of je zwaard niet na drie slagen breekt. Het craftingsysteem bevat talloze opties om je op de been te houden, en door te experimenteren kun je nieuwe recepten aanleren. Dat alles krijgt ondersteuning van een overzichtelijke gebruikersinterface die het uitgebreide systeem met gemak draagt. Outwards survivalgameplay ondersteunt de immersie zonder je te irriteren.
Volgens de ontwikkelaar is de combat geïnspireerd door Dark Souls, maar die vergelijking was beter niet uitgesproken. De basisbegrippen zijn aanwezig: vechten is afhankelijk van je uithoudingsvermogen, je rolt om te ontwijken en je moet de vijand goed in de gaten houden om te weten wat voor aanval er komt. De houterige animaties missen echter impact en gewicht, en de AI van vijanden is niet interessant genoeg om boeiende gevechten te bieden. In multiplayer worden de monsters weliswaar sterker, maar de meeste gevechten komen neer op het neersteken van de vijand in de rug terwijl de andere diens aandacht probeert af te leiden. Het systeem werkt, maar meer dan functioneel is het niet te noemen.
Alle verzuchtingen vergeef je echter gemakkelijker wanneer je beseft dat Outward volledig coöperatief te spelen is, zowel online als via splitscreen. Technisch gezien werken beide opties prima. Connecties verlopen soepel en in splitscreen heeft de framerate niets te lijden. Je deelt de questlog van de host en hoewel dat betekent dat de tweede speler geen voortgang in zijn eigen verhaal maakt, behoudt hij wel alle items om in zijn eigen singleplayersessie te gebruiken. Bovendien leent de gameplay van Outward zich perfect voor multiplayer. Spelers kunnen elkaar bijvoorbeeld recepten leren en voor elkaar op wacht staan terwijl de andere slaapt. Het avontuur wordt nog memorabeler, simpelweg omdat je het met z'n tweeën ervaart.
Op het moment van schrijven staan er wel een aantal nare bugs in de weg van een vlekkeloze ervaring. Op de PlayStation 4 worden namelijk textures van extreem lage kwaliteit ingeladen, waardoor de game er nóg onaantrekkelijker uitziet. Dode vijanden staan soms recht overeind of zweven zelfs de lucht in, en na een multiplayersessie is het goed mogelijk dat er plotsklaps items uit je inventaris verdwijnen. Tot slot is de game tijdens het recenseren een aantal keren gecrasht. Het ontwikkelteam maakt er een punt van om zeer transparant op Discord te communiceren en heeft reeds aangegeven dat aankomende patches de problemen moeten verhelpen, maar tot die tijd is Outward spelen soms een stroeve ervaring.
Ondanks de bugs en de magere grafische kwaliteit is Outward een charmante, karaktervolle en bovenal unieke game die immersie en survival hoog in het vaandel heeft staan. Nine Dots is erin geslaagd om een uitdagende game te maken, zonder dat de mechanics de speler constant in de weg staan. De vrijheid om je eigen avonturen te beleven kan zich meten aan vergelijkbare games met grotere productieteams en hogere budgetten, en dat alleen al is een grote overwinning voor Nine Dots. Als de problemen opgelost worden is Outward met recht een succes te noemen.
Voor de Outward review speelde Sander op de PlayStation 4.