World of Warcraft: Battle for Azeroth review - Doet de oorlogstrom luid klinken
Strijdvaardige uitbreiding.
In de World of Warcraft: Battle for Azeroth review van Michiel lees je hoe de nieuwste uitbreiding voor een van de langstlopende MMORPG's weinig nieuwigheden toevoegt, maar wel imponeert met gevarieerde omgevingen en een meeslepend verhaal.
De afgelopen twee weken heb ik regelmatig met heel wat heimwee aan de lente van 2005 teruggedacht. Destijds slaagde een nieuwe, nog relatief kleine en bij momenten zelfs amateuristische MMORPG erin om maanden van mijn leven in beslag te nemen. Dertien jaar later is World of Warcraft de toonaangevende mastodont in het genre, maar toch slaagt ontwikkelaar Blizzard Entertainment er met Battle for Azeroth opnieuw in om de verwondering van weleer weer op te wekken. De nieuwste uitbreiding pakt immers niet alleen uit met indrukwekkende nieuwe omgevingen, maar grijpt ook terug naar de meer intieme sfeer van de begindagen.
Dat bereikt Battle of Azeroth in de eerste plaats met de setting. Terwijl in Legion nog de heroïsche strijd tegen de Burning Legion en de titaan Sargeras centraal stond, focust de nieuwste uitbreiding op het meer wereldse conflict tussen de Alliance en de Horde waarmee alles destijds begon. Na de overwinning op de Burning Legion warmt de koude oorlog tussen beide facties immers opnieuw op, met de vernietiging van Teldrassil door de Horde en de belegering van Lordaeron door de Alliance als eerste culminatiepunten.
Die laatste gebeurtenis vormt meteen ook het indrukwekkende begin van de nieuwste uitbreiding. Tijdens The Battle for Lordaeron proberen Alliance- en Horde-spelers respectievelijk om de hoofdstad van de Forsaken te veroveren of te verdedigen. In beide scenario's krijg je een meeslepend verhaal voorgeschoteld dat de quests in vele andere MMORPG's ver overtreft. Zo confronteert de game je als Horde-speler zelfs met de nodige morele dilemma's: neem je actief deel aan de gifgasaanval die je Warchief inzet, of kies je er net voor om je eigen kompanen die door het gif getroffen zijn te genezen? Voor het eerst sinds lang kiest Blizzard Entertainment er bovendien voor om niet steeds dezelfde helden centraal te stellen, maar om ook relatieve nieuwkomers als Nathanos Blightcaller en Mathias Shaw hun plaats in de spotlight te gunnen. Dat alles resulteert in veruit de meest indrukwekkende start van een uitbreiding die World of Warcraft al heeft gekend.
Ook wanneer je nadien de nieuwe eilanden Zandalar en Kul Tiras verkent, overmant de game je met zijn wondermooie omgevingen en intrigerende verhaallijnen. Zo probeer je als Horde-speler de trollen van het legendarische Zandalari-rijk te overtuigen om zich bij de strijd tegen de Alliance te vervoegen. Daarvoor trotseer je de kleurrijke jungles van Zuldazar, de drukkende warmte van de Vol'dunse woestijn en de bevreemdende moerassen in Nazmir. Op vlak van leveldesign behoren de nieuwe zones tot de beste die in de game te vinden zijn: geen twee uithoeken ogen hetzelfde, en elke zone houdt je aandacht vast met een intrigerend overkoepelend verhaal en indrukwekkende cutscenes.
Toch haalt de questing-ervaring niet over de hele lijn hetzelfde hoge niveau. De vele verplichte sidequests zijn nog te vaak ongeïnspireerde varianten op het klassieke 'maak tien vijanden van type x af'. In tegenstelling tot concurrenten als The Elder Scrolls Online maakt World of Warcraft tijdens die quests daarnaast nog steeds bijzonder weinig gebruik van voice acting, waardoor je telkens opnieuw hele blokken tekst moet doorworstelen om mee te zijn met het verhaal. Bovendien is het hele conflict tussen de Horde en Alliance tijdens het questen zo goed als afwezig, afgezien van enkele kleine invasies op het vijandige eiland. Vanaf level 120 trek je daar dan wel geregeld heen om tal van world quests te voltooien, maar ook dan krijg je nooit echt de indruk in een grootschalige oorlog verwikkeld te zijn.
Toch vergeet je die minpunten al snel wanneer het verhaal onvermijdelijk opnieuw in een stroomversnelling komt en de game je naar een van de nieuwe dungeons voert. The Underrot voert je naar een door corruptie overwoekerd grottenstelsel, terwijl je het in The MOTHERLODE!! opneemt tegen een groep dissidente goblins die op zoek zijn naar de kostbare grondstof Azerite. De nieuwe boss fights getuigen bovendien van heel wat creativiteit en beloven alvast een aangename uitdaging voor de Mythic+-moelijkgraad die vanaf 4 september beschikbaar is. In de dungeons kroont Blizzard Entertainment zich dus opnieuw tot meester in het genre.
Afgezien van de Island Expeditions voegt Battle for Azeroth weinig nieuwe zaken toe. In plaats daarvan werkt het vooral bestaande elementen verder en beter uit. De mogelijkheid om met geallieerde rassen zoals de Highmountain Tauren en Nightborne te spelen, geeft je een vermakelijke nieuwe manier om enkele van de oudere rassen uit te proberen met een nieuwe visuele look en nieuwe raciale vaardigheden. The Heart of Azeroth is een nieuwe halsketting die je Artifact Weapons uit Legion vervangt en je toelaat om andere stukken pantser te upgraden met unieke vaardigheden. In tegenstelling tot je Artifact Weapon uit Legion is het echter een stuk gemakkelijker om die vaardigheden vrij te spelen, waardoor je Hearth of Azeroth veel minder aanvoelt als een molensteen rond je nek. Hetzelfde geldt voor Follower Missions: in tegenstelling tot Warlords of Draenor en Legion zijn die missies deze keer een stuk meer vrijblijvend, en voel je je nooit verplicht om ze uit te voeren uit angst om anders waardevolle voorwerpen te mislopen.
Terwijl voorganger Legion op vele vlakken een nieuwe start betekende voor World of Warcraft, kiest Blizzard Entertainment deze keer duidelijk voor consolidatie. Afgezien van de vermakelijke Island Expeditions is het aantal nieuwigheden beperkt. In plaats daarvan worden enkele bestaande systemen verder uitgediept. Bovenal bewijst deze zevende uitbreiding echter dat er nog lang geen sleet zit op de klassieke World of Warcraft-formule. De nieuwe omgevingen behoren tot de beste die je in de game vindt, en maken een diepe indruk met hun gevarieerde omgevingen, intrigerende verhaallijnen en memorabele personages.
Michiel testte World of Warcraft: Battle for Azeroth op de pc.