Dragon Quest Builders review - Staat als een huis
Staat als een huis.
Wat zou er gebeuren als de held van een epische RPG bij de eindbaas aankomt en zijn aanbod accepteert om de wereld met hem te regeren? Dan krijg je Dragon Quest Builders. De game is echter geen traditionele RPG, maar één waarin je à la Minecraft bouwt wat je maar wilt. De Dragon Quest-reeks is in Japan razend populair omdat het toegankelijkheid hoog in het vaandel heeft staan. Ook in Dragon Quest Builders wil ontwikkelaar Square Enix toegankelijkheid als fundering neerleggen. Lukt dat ook, of zakt de game als een kaartenhuis in elkaar?
De charme van Dragon Quest Builders komt meteen naar voren dankzij de unieke en eenvoudige look. Die oogt modern, maar grijpt ook terug naar het NES-tijdperk. De character designs van Akira Toriyama en de blokkerige omgeving botsen niet met elkaar. De charmante visuals worden bijgestaan door een soepele framerate en een humoristisch script, dat op een soms brutale en schunnige manier de sfeer van de game versterkt. De game is overigens een vervolg op het alternatieve einde van Dragon Quest 1, waar de held faalt om de wereld te redden. Dragon Quest Builders leunt echter niet te zwaar verhaal van zijn dertigjarige voorganger, waardoor er ruimte is voor een eigen identiteit.
Simpel verwoord is Dragon Quest Builders een RPG met Minecraft-elementen. Jij bent de legendarische Builder, de enige die na de verwoesting van de wereld nog weet hoe je iets moet bouwen. De godin roept je op om de verwoeste dorpen te herstellen, zodat de overlevenden van de apocalyps weer een thuis krijgen. Vol verwondering kijken de mensen toe als je met wat aarde de huisjes opknapt. Ze rennen op je nieuwe bouwwerk af om je vervolgens toe te juichen. Hun onbedwingbare enthousiasme is een voortdurende bron van voldoening, waardoor je steeds weer met plezier de wijde wereld intrekt om hun volgende verzoek in te willigen.
Daar liggen de grondstoffen voor het rapen, van losse aarde tot bikkelhard obsidiaan. Bovendien zijn er genoeg monsters die bouwmaterialen bij zich hebben. De godin laat je wel weten dat je geen typische held bent, en dat uit zich in een matig gevechtssysteem. Het enige wat je doet, is met je wapen wapperen tot de vijand er bij neervalt. Er zijn geen combo's, geen magie en nauwelijks tactiek. Daar slaat toegankelijkheid iets te ver om naar simpliciteit. Baasgevechten hebben iets meer om het lijf, maar zijn ook niet veel complexer dan een patroon herkennen en op het juiste moment een actie uitvoeren. Zo moet je tot drie keer toe een projectiel blokkeren, de vijand uit balans brengen en er dan een bom onder schuiven.
Het is duidelijk dat er meer tijd en energie is gestoken in het bouwaspect van de game. Elk dorp begint op level 1, en dat verhoog je door kamers te bouwen en in te richten. Soms geeft een dorpeling je een blauwdruk, maar doorgaans mag je zelf bedenken hoe je de boel vormgeeft. Kamers zoals een smidse, een wapenkamer of een herberg hebben een eigen functie. Daarmee leer je gaandeweg je dorpelingen ook om te bouwen en al gauw zitten je kisten vol met eten en materialen. Decoraties maken of plunderen uit verlaten kastelen telt ook mee bij het level van je dorp, waardoor je creativiteit ook met een tastbaar resultaat wordt beloond.
Nadat een dorp in ere is hersteld, is het tijd om de dorpelingen met rust te laten en door te gaan naar de volgende hulpbehoevende locatie. Zodra je dat doet, verlies je al je bonussen en voorwerpen en moet je opnieuw beginnen. Aanvankelijk lijkt dat rampzalig, maar al gauw vergeet je dat het is gebeurd. Een nieuwe locatie brengt namelijk andere recepten, materialen en gameplay-elementen met zich mee.
Zo moet je op het tweede eiland gewonde mensen redden en voor ze zorgen voordat ze in je dorp komen wonen. Je hebt niet het gevoel dat je je verloren voorwerpen opnieuw moet verzamelen, want je bent veel te druk met het reilen en zeilen van je nieuwe groep dorpelingen. Overigens is je voortgang in de voorgaande dorpen opgeslagen in afzonderlijke save files. Je kunt dus altijd terug om alle uitdagingen en nevenactiviteiten te voltooien.
De interface is het enige wat echt op losse schroeven staat. De menuknop zit onder de X, dezelfde knop waarmee je met dorpelingen praat en voorwerpen activeert. In een krappe kamer vol met tekentafels en mensen is het soms gokken wat er gebeurt als je op de knop drukt. Bovendien is de lijst met recepten onhandelbaar naarmate je meer voorwerpen kunt maken. Er zijn nauwelijks sorteeropties en hoewel je eenvoudig tussen categorieën kunt schakelen, is het venster te klein om de waslijst overzichtelijk te houden. De rest van het besturingsschema is eveneens onconventioneel, waardoor je vooral in het begin onnodige en vooral frustrerende fouten maakt. Bovendien is het niet aan te passen.
Uiteindelijk wegen de perikelen met de controls niet op tegen alles wat Dragon Quest Builders goed doet. De game zit solide in elkaar en speelt lekker weg nadat je aan de aparte besturing gewend bent geraakt. Al gauw raak je verzot op de wereld, het schrijfwerk en de vele mogelijkheden die de game je biedt. Je creativiteit krijgt de vrije loop en je raakt uren kwijt aan het perfect plaatsen van je smidse, of het arrangeren van bloemstukken in de gemeenschappelijke tuinen. Dragon Quest Builders charmeert met eenvoud, houdt je aandacht met zijn progressiesysteem en beloont je met verborgen uitdagingen en schatten.
Dragon Quest Builders is vanaf nu verkrijgbaar voor de PlayStation 4 en PlayStation Vita.