Shadow Warrior 2 review - Meer wapens, meer spelers
Meer wapens, meer spelers.
Shadow Warrior 2 verkoopt zichzelf als een vervolg in de puurste zin van het woord. Meer, groter en beter. De game breekt met het verleden door de toevoeging van een semi-open wereld, een uitgebreid loot-systeem, co-op voor vier spelers en gedeeltelijk willekeurig gegenereerde levels. Daarbij bevat de game een overvloed aan creatieve wapens en bizarre vijanden. Maar betekent meer en groter ook automatisch beter?
Hoofdpersonage Lo Wang heeft in ieder geval heel wat nieuwe trucjes geleerd. Hij heeft nog steeds zijn dash-vaardigheid, maar combineer dat met de nieuwe double jump en je vliegt door de levels heen. Daarbij trekt Wang zich nu automatisch aan randen omhoog. Mocht het toch fout gaan, dan levert vallen geen schade op. Navigeren doorheen de levels is zo een waar plezier. Verder speel je steeds nieuwe vaardigheden en krachten vrij. Zo is het met Vanish mogelijk om onzichtbaar te worden en laat Grip of Darkness je vijanden aan een spies rijgen. De game bevat daarnaast een breed arsenaal aan vuur-, slag- en stootwapens, dat je mobiliteit en krachten extra complimenteert. Dat zorgt voor veel mogelijkheden om het slagveld rood te kleuren.
De gevechten zelf zijn intenser dan voorheen. Vijanden komen in groepen en vrijwel iedere groep heeft een Champion. Dat zijn extra sterke vijanden die veel meer schade kunnen incasseren. Iedere Champion is kwetsbaar voor bepaalde krachten of vaardigheden, waardoor jij je arsenaal tactisch moet inzetten. Vijanden bestaan in alle soorten en maten: van demonen tot cyborg ninja's en enorme robots. Je wisselt daarom constant van tactiek en moet regelmatig vliegensvlug improviseren. Waar je in de voorganger voornamelijk op je katana terugviel, heb je nu genoeg redenen om tussen vuurwapens en mêlee-aanvallen te wisselen.
Dat wordt extra kracht bijgezet door het nieuwe loot-systeem, waarbij verschillende kleuren de zeldzaamheid van items aanduiden. Er valt ontzettend veel te verzamelen, waaronder een aantal echte pareltjes. Unieke wapens zoals een meterslange kettingzaag of een geweer gemaakt van schedels wakkeren je verzameldrang aan. Het merendeel van de wapens is echter weinig bijzonder, waardoor je lang in menu's bezig bent om alles te beheren. Shadow Warrior 2 is op zijn best wanneer je demonen in stukken hakt, maar het loot-systeem leidt daar te veel van af.
Hetzelfde geldt voor het zwakke verhaal, dat kwalitatief een stuk minder is dan in de voorganger. De haat-liefdeverhouding tussen Wang en de bijdehante demoon Hoji zorgde daar voor een flinke dosis humor. Hoji is vervangen door het irritante meisje Kamiko, die op alles wat Wang doet en zegt kritiek heeft. Ze heeft echter niet geheel ongelijk, aangezien de geforceerde humor voornamelijk neerkomt op penisgrappen. Juist wanneer Wang niet zijn best doet om grappig te zijn, komt hij erg scherp uit de hoek. Die momenten zijn echter schaars en er zijn geen interessante personages om hem hierin te ondersteunen.
De semi-openwereldaanpak helpt het verhaal ook niet vooruit. Missies worden gestart vanuit je thuisbasis in Dragon Mountain. Daar leer je nieuwe vaardigheden, bezoek je winkels en krijg je opdrachten. Die blinken niet uit in originaliteit. Meestal komt het neer op verschillende fetch-quests, zoals het vinden van een boekrol of het uitschakelen van een specifieke vijand. De levels zelf worden gedeeltelijk willekeurig gegenereerd, wat de herspeelbaarheid ten goede komt. Maar dat levert ook een zwaar minpunt op: er zit geen enkele uitschieter tussen de levels.
De game is ook met maximaal vier spelers in co-op te spelen. Joinen gaat vrij vlot, waarbij je een compleet overzicht krijgt van alle beschikbare sessies. Je ziet welke missie er wordt gespeeld, hoeveel spelers er reeds zijn en wat de moeilijkheidsgraad is. Het ontbreken van een filteroptie is wel een gemis. Het valt op op dat spelers zich vrijwel nooit bij jouw sessie voegen, terwijl de moeilijkheidsgraad wel direct wordt aangepast naar het aantal spelers dat je hebt ingesteld. Alleen een co-op sessie spelen is daardoor niet te doen. Je bent beter af door een vriend uit te nodigen of met iemand anders mee te spelen.
Je gebruikt je personage uit de singleplayer ook voor co-op, inclusief je wapens en upgrades. Je beschikt over een standaard avatar voor co-op, die je kunt aanpassen. Je hebt echter maar een paar modellen en kleuren, waardoor je opties vrij beperkt zijn. Er zijn geen speciale co-op missies en je speelt gezamenlijk de campaign. Het is niet mogelijk om onderling te chatten. Wil je als team communiceren, dan moet je een alternatief zoeken. Co-op actie is bovendien een en al chaos zonder ruimte voor enige vorm van coördinatie. Vijanden zijn namelijk overdreven sterk, wat de co-op modus al snel een eentonige ervaring maakt.
Door alle kritiek is Shadow Warrior 2 geen onvoorwaardelijke aanrader. Het verhaal stelt weinig voor en het loot-systeem heeft zowel grote voor- als nadelen. Daartegenover staat dat de semi-open wereld en de gedeeltelijk willekeurig gegenereerde levels wel voor de broodnodige variatie zorgen die het eerste deel miste. Het zijn de actie, het grafische geweld, de chaos en het overdreven bloedvergieten die Shadow Warrior 2 toch genietbaar maken.