The Elder Scrolls Online dagboek: Level 11 t/m 20

MMORPG's zijn enorme games, die een grote tijdsinvestering vragen. Het bereiken van het hoogste level duurt langer dan de gemiddelde speelduur van een singleplayer-game. Bovendien zweren fans van het genre dat een MMORPG pas begint bij het einde. Voor een definitief oordeel ga je dus niet over één nacht ijs.

Het vergaat The Elder Scrolls Online niet anders. Daarom vertelt Bruce je over zijn tocht door Tamriel, waarin je van begin tot einde zijn avontuur volgt. Hij speelt een Imperial Templar aan de zijde van de Daggerfal Covenant. Uiteindelijk resulteert dit in een review, die op een latere tijd wordt gepubliceerd.

Het eerste deel over de levels 1 t/m 10 lees je door deze link te volgen.

Week 2: level 11 t/m 20

Lief dagboek,

Tuld bevond zich de vorige keer op een kruispunt. Als Templar heeft hij veel kwaliteiten. Hij kan met de juiste uitrusting de tank spelen in de frontlinies. Of hij hangt als magiër wat verder terug met een boog. Hij kan ook kiezen om zich volop toe te leggen op het genezen van zijn medestrijders. Maar hij moet uiteindelijk wel een bewuste keuze maken welke rol hij in het strijdtoneel wil spelen. Niemand zit namelijk te wachten op een manusje van alles. Tamriel heeft nood aan specialisten.

Hoewel het level en skill systeem van The Elder Scrolls Online veel ruimte laat voor flexibiliteit en vrijheid, houdt de game toch vast aan wat in het MMO-milieu bekend staat als de 'Holy Trinity'. Je bouwt elk van de vier klassen makkelijk om tot de rol van tank, dps (damage per second) of healer, maar je moet wel keuzes maken. Anders dan in bijvoorbeeld Guild Wars 2 kan niet elk personages elke rol tegelijk vervullen. TESO houdt op deze manier vast aan de klassieke tactische formule van MMO's, maar laat voor de rest aan jou over hoe je de rolmodellen invult.

Neem Tuld bijvoorbeeld. Na het besef dat het noodzakelijk is om zich te specialiseren, kiest hij er voor om de rol van tank en schadespons op zich te nemen. Hij traint zichzelf in het hanteren van zware bepantsering en de combinatie zwaard en schild. Zijn verantwoordelijkheid in de gevechten is om sterke aanvallen te counteren en te onderbreken met zijn schild, terwijl hij zo veel mogelijk de aandacht van de vijand opeist. Reken hierbij nog enkele van zijn Templar vaardigheden die er op gericht zijn om de weerstand van tegenstanders te verzwakken en Tuld is een echte rots in de branding tijdens teamgevechten.

Dat teamwerk belangrijk is, wordt Tuld meteen duidelijk wanneer hij samen met drie vreemden één van de dungeons voor vier spelers probeert. Voordien hield hij zich nooit echt bezig met het ontwijken van spreuken of afweren van aanvallen. Het resultaat is dat de eerste baas meteen het hele team uitroeit. Tulds metgezellen vragen zich luidop af of hij wel weet wat hij moet doen. De herkansing verloopt op net dezelfde manier en de moreel zakt iedereen in de schoenen.

Tuld vraagt nog om één kans. Hij blokt, ontwijkt en beschermt de healer met zijn eigen leven. Het team is tevreden en samen verslaan ze de eindbaas van Spindleclutch, een nest van spinachtige Daedra. Het hele avontuur levert naar goede MMO gewoonte een nieuw stukje krachtige uitrusting op, maar het belangrijkste wat Tuld meeneemt is dat hij zichzelf en zijn rol in de wereld eindelijk gevonden heeft.

Maar wanneer hij zijn gezelschap vaarwel zegt en terug op zijn eentje Glenumbra verkent, vecht hij opnieuw op de automatische piloot. Hij kan wel degelijk blokkeren en ontwijken, maar gewoon ter plekke met zijn zwaard zwaaien gaat net zo goed. Waarom het immers moeilijk maken als het makkelijk ook kan? Hij heeft het gevoel dat zijn potentieel verloren gaat en begint daardoor te experimenteren met pijl en boog.

Dat wapen blijkt uitermate van pas te komen wanneer hij een kijkje neemt bij de oorlog in Cyrodill. Hij arriveert net wanneer een burcht onder de aanval ligt van de Aldmeri Dominion. Het elfenverbond heeft een imposant aantal belegeringswapens meegenomen, waardoor ze Tuld en de rest van het Daggerfall-leger hebben opgesloten in hun eigen vestiging. Niet onoverkomelijk natuurlijk, mocht er coördinatie tussen de verdedigers bestaan. In plaats van een tegenaanval op te zetten, lijkt iedereen echter tevreden om met hun bogen vanop de wallen doelloos op de belager te schieten.

Bij het gebrek aan een opwindend alternatief doet Tuld dan maar hetzelfde. Het resultaat is een overrompeling en verlies van de burcht. Zeker wanneer ook nog spelers van het Ebonheart Pact opduiken om hem vanuit het westen te bekampen. Tuld is teleurgesteld in het gebrek aan organisatiekracht van zijn fractie, maar ziet wel potentieel voor opwindende gevechtsscenario's wanneer PVP-guilds hun schouders onder de oorlogscampagne zetten. Maar voorlopig keert hij terug naar Glenumbra.

In Glenumbra geniet Tuld nog steeds van de vrijheid die hij heeft om zijn eigen avontuur te vinden. In elke windrichting vindt hij een kerker om te verkennen of iemand om uit de nood te helpen. Doorheen zijn zwerftochten leert hij de geheimen van een cultus die de natuur wil corrumperen of hoe je het best legendarische weerwolven verslaat.

Deze avonturen zijn het best te omschrijven als Skyrim-light quests. MMO klassiekers als 'activeer vijf schakelaars', 'gebruik dit object op vijf vijanden' of simpelweg 'dood vijf wolven' zijn niet verdwenen, maar slim gemaskeerd door vertelkunst en geloofwaardig ingesproken stemmen. En dan is er nog het overkoepelende verhaal rond Molag Bal dat met elke quest steeds boeiender wordt.

Rond level 17 heeft Tuld het kwade uit Glenumbra verdreven en trekt hij naar Stormhaven. Hier probeert de mysterieuze cultus Supernal Dreamers de verschillende volkeren van de Daggerfal Covenant tegen elkaar uit te spelen door hun dromen binnen te dringen. Deze nieuwe verhaallijn komt net op het moment dat al Tuld zijn heldhaftigheden wat aan frisheid verliezen en het vele avonturen niet als spannend vermaak, maar eerder als repetitieve sleur beginnen aan te voelen.

Hoe Tuld de gevaren van Stormhaven trotseert en hoe de oorlog in Cyrodill zich ontplooit, dat is echter voer voor een volgende keer. Tot dan, dagboek.