Skip to main content
Als je op een link klikt en een aankoop doet, krijgen we mogelijks een kleine commissie. Lees ons redactiebeleid.

'Vijf games die ik wil uitspelen voor ik sterf'

Heb jij er ook zo eentje? Dirk zet er alvast vijf op een rij.

Metal Gear Solid 2: Sons of Liberty op de European Extreme
 moeilijkheid (2002, PlayStation 2)

Hoewel Hideo Kojima me intrigeerde met het eerste deel, blies hij me omver met Metal Gear Solid 2: Sons of Liberty. Het vervolg deed, in mijn optiek, alles beter. Vooral de controls, graphics en Gregson-Williams' muziek verheffen dit spel boven de andere delen. Ik kreeg ook maar niet genoeg van dit spel. Ik bleef de game uitspelen, telkens met andere doelen. Inmiddels heb ik beide stealth suits, Snake's bandana en Raidens bruine en oranje pruiken. Ik heb het spel op zowat alle moeilijkheidsgraden uitgespeeld en daar op een enkele na alle dog tags verzameld. Het enige dat in mijn weg staat om de laatste paar dog tags te stelen van de vijanden op Extreme, is het gevecht tegen Vamp in de purification chamber op European Extreme.

Als ik eraan terug denk, sla ik mezelf weer voor mijn kop. Waarom begon ik aan European Extreme terwijl ik nog een paar dog tags op de Extreme moeilijkheid moest halen? Waarom heb ik het spel opgeslagen tijdens het gevecht terwijl al mijn rations op zijn?

Inderdaad, ik zit vast in dat gevecht zonder rations. Of mijn besluit voortkwam uit overmoed, frustratie of omdat ik steeds dezelfde codec conversatie aan moest horen weet ik niet. Op een gegeven moment leek het me echter handig de cut scenes en dialogen over te slaan door het spel te bewaren na deze gesprekken. Tien jaar later boet ik nog steeds voor die keuze. Ik durf de save file ook niet zomaar op te starten--als ik te slecht bleek voor dit gevecht toen ik de controls door en door kende, dan red ik het nooit na zo'n lange tussenperiode. Mijn enige hoop zijn de HD remasters die ik heb voor zowel de PS3 als de Vita. Als ik die gebruik om vertrouwd te raken met de besturing, durf ik een poging te wagen. Maar wie weet blijkt Vamp nog steeds te moeilijk.

Misschien hoopvol, wellicht naïef, maar ik heb mijn memory card met de file altijd gehouden. Het heeft elke verhuizing overleefd en heeft flink wat van de wereld gezien. Helaas zit Raiden nog steeds vast in dezelfde kamer met European Extreme Vamp en zijn verdomde werpmesjes.

Vamp wacht nog steeds op me, in diezelfde kamer.