Ghost Recon: Shadow Wars

Vooroordelen, ze zijn me wat. Aan de ene kant zijn ze een cadeau van de natuur en een teken van onze intelligentie. Hoe dom zouden we lijken als we bij elke muur die we tegenkwamen het vooroordeel dat we er niet door kunnen lopen lieten varen? Maar er hangen natuurlijk ook een hoop negatieve kanten aan vast. Je zou denken dat, aangezien mijn beste vriend half-Mexicaans is en 's nachts al eens uitgemaakt wordt voor jongere van Noord-Afrikaanse origine door dronken voorbijgangers, ik ondertussen wel beter zou weten dan berusten op oppervlakkige informatie om een oordeel te vellen over een persoon of product. Helaas, toen ik voor het eerst screenshots zag van Ghost Recon: Shadow Wars was ik weer eens slachtoffer van mijn vooringenomenheid.

Want Ghost Recon: Shadow Wars ziet eruit als shovelware, software die haastig gemaakt wordt met weinig zorg voor kwaliteit om in te spelen op een bekende naam en een publiek dat bereid is te kopen. Grafisch ziet het eruit als een DS-game en het spelconcept, een turn-based versie van first person shooter-franchise Ghost Recon, klonk als een flauwe poging om de serie op de minder krachtige draagbare console, de 3DS, te krijgen.

of

Caption

Attribution

Dat de graphics zwaar moeten onderdoen voor de andere 3DS-launchgames valt niet te ontkennen. De game maakt ook geen enkel gebruik van de nieuwe 3DS-features, dus dat dit oorspronkelijk een DS-game was die overgezet is naar Nintendo's nieuwste systeem is zeer waarschijnlijk. De graphics kunnen in 3D gezet worden, maar door de top-down graphics zorgt het effect voor niet meer dan wat reliëf te brengen in het landschap.

"Ghost Recon: Shadow Wars is een turn-based strategy game die zich zo kan meten met Nintendo's eigen Fire Emblem en Advance Wars-franchises..."

Maar onder dit ouderwetse grafische jasje zit een verdomd sterke game. Ghost Recon: Shadow Wars is een turn-based strategy game die zich zo kan meten met Nintendo's eigen Fire Emblem en Advance Wars-franchises. De game is bijzonder diep. Je neemt de controle over een team van zes personages die elk tot een specifieke klasse behoren, van sniper via engineer tot recon soldier, en met hen doorloop je een verhaal dat in typische Tom Clancy-stijl over de rivaliteit tussen de VS en Rusland (kernwapens, ultra-nationalisme en politeke samenzweringen) gaat. Het verhaal is niet bijster interessant maar gelukkig maakt de verslavende gameplay die altijd smeekt om nog één extra beurt voor het slapengaan dat allemaal goed. De tactische situaties die ontstaan door het verhaal zijn wat telt, en op dat vlak zit het dus zeker goed.

De voor- en nadelen van de verschillende klassen waartoe je teamleden behoren zijn al na de eerste paar missies duidelijk, alsook de manier van denken die je moet aanleren. Schade over afstand, zichtlinies, schadepercentages bij terugschieten, speciale moves; het zijn allemaal factoren waar je kennis mee maakt tijdens de eerste missies. Ze worden een paar uur later trouwens pas echt nuttig wanneer de moeilijkheidsgraad omhoog gaat. Maar zelfs na heel wat speeluren op de teller wordt je nog geïntroduceerd tot nieuwe aspecten van de game die je helpen om de perfecte strategie voor een missie uit te denken. Ook kun je de personages opwaarderen, hun load-out veranderen en krijg je soms een keuze-missie voor je neus waarin je zelf moet beslissen met welke personages je deze gaat volbrengen.

Dit betekent echter niet dat elke missie uren denkwerk en voorbereiding vereist. Je moet zelden meer dan een paar stappen op voorhand denken maar enige voorzichtigheid is wel aangeraden. Dit zorgt ervoor dat het tempo tijdens de missies vrij hoog ligt. Te hoog soms en het gebeurde bij mij wel vaker dat ik te snel een commando ingaf. Op zo'n momenten is het wel vrij vervelend dat je niet één stap terug kunt gaan in je beurt. De missies zijn soms ook wat lang voor een portable game, maar dankzij de mogelijkheid om op elk moment te kunnen saven wordt dat goed gebalanceerd.