De geschiedenis van Killzone

Wat heel wat mensen bezighoudt is hoe het komt dat de situatie van vandaag is zoals ze is. Waarom denken de Verenigde Staten dat ze politie kunnen spelen over de hele wereld? Waarom woedt er al jaren een conflict tussen Israël en Palestina? Hoe komt het dat de westerse economie plots een duikvlucht maakte, waarbij heel wat mensen hun zuurverdiende spaarcenten verloren? Waarom zendt VT4 na ieder reclameblok bij een film 15 seconden van het einde van het vorige filmdeel opnieuw uit? Denken zij misschien dat het leeuwendeel van de Vlaamse televisiekijkers door de mond ademende idioten zijn? Voor al deze vragen bestaat een rationeel antwoord, alsook op de vraag waarom Sev op het einde van Killzone 2 verslagen naar een vertrekkende armada Helghast-gevechtscruisers staat te kijken. In dit artikel gaan we op zoek naar de oorsprong van de gebeurtenissen uit de Killzone franchise.

De aanloop naar de gebeurtenissen uit de Killzone games spelen zich af in een niet zo verre toekomst. In het jaar 2055 is een derde Wereldoorlog uitgebroken tussen de wereldmachten. Dit is geen ideologische strijd, maar één voor grondstoffen. De olievoorraden op aarde lopen namelijk op hun laatste beentjes, wat resulteert in een grote kernoorlog. De zinloosheid van deze strijd wordt echter vrij snel zichtbaar. Daarom besluiten de grootste en machtigste regeringen en industrieën een nieuwe organisatie op te richten met één doel: de toekomst van het menselijke ras te vrijwaren. En zo werd de UCN (United Colonian Nations) geboren. Hun ambities zijn groot, namelijk de ruimte koloniseren op zoek naar nieuwe en duurzamere energiebronnen.

De filosofie van de UCN is er één uit de liberale school. Zo stimuleert de UCN privatiseringen, waardoor de bedrijven en regeringen die lid zijn hun eigen kolonisatieprogramma mogen bekostigen. Één van deze bedrijven is Helghan Corporation, de grote speler in de energiesector en olieraffinage. De regels voor deze kolonisatieprojecten, opgelegd door de koepel van de UCN, dienen wel strikt opgevolgd te worden. Overtreden leden deze toch, dan kan dit allerlei gevolgen hebben, van financiële boetes tot militaire sancties.

In het jaar 2095 wordt het eerste buitenaardse kolonisatieproject succesvol afgerond. Maar nieuwe nederzettingen brengt natuurlijk heel wat administratie met zich mee. En aangezien onze minister van administratieve vereenvoudiging Vincent Van Quickenborne al lang op pensioen is, wordt de UCN geconfronteerd met een onoverzichtelijke berg papierwerk. Daarom vallen ze terug op tijdelijke economische en militaire drukmiddelen om eventuele opstoten op de nieuwe kolonies te voorkomen. De UCN Defence Force is geboren.

Er worden steeds nieuwe planeten gekoloniseerd in steeds nieuwe zonnestelsels. In het jaar 2111 trekt de UCN door het Alpha Centauri-systeem, een strategische verbindingsplaats tussen Aarde en andere, verder gelegen kolonies. Er worden twee planeten ingepalmd door de UCN zelf. Enerzijds een bergachtige planeet en anderzijds een planeet die met de Aarde te vergelijken valt. De UCN claimt dit systeem op voor zichzelf wegens haar strategische ligging, maar gaat hierdoor voorbij aan haar eigen regels, die zeggen dat elk stelsel verkocht moet worden aan de hoogste bieder. Zeker en vast een reden tot protest.

Twee jaar na de inname van het Alpha Centauri-systeem wordt de UCN Defence Force ontbonden na beschuldigingen van corruptie en incompetentie. Er wordt niet nieuwe militaire macht opgericht, die alleenrecht zou hebben op militair vlak op zowel Aarde als alle kolonies. De United Colonial Army (UCA) wordt geboren.

Natuurlijk is ruimtereizen geen risicoloze ondernemen. Iets wat kijkers van series als Star Trek of Star Gate wel zullen beamen. Zes kolonieschepen, Archon, Triumph, Pacifica, Jericho, Seraph en de Harbinger, verdwijnen tijdens een missie van de radar. Er wordt aangenomen dat er geen overlevenden zijn. Dit grote verlies is een grote klap voor de UCN, die zich genoodzaakt ziet om haar rechten op het Alpha Centauri-systeem te verkopen, wil het het hoofd boven water houden. Na een hevige concurrentiestrijd tussen enkele bieders, komt de Helghan Corporation uit de strijd als overwinnaar. Kwatongen spreken al snel over omkoperij, omdat het bod van de Helghan Corp. bestaat uit aandelen en krediet bij de Interplanetary Banking Guild en 10% van de opbrengst wanneer de kolonies eindelijk gevestigd zijn.

De Helghan Corporation zetten dus koers naar het Alpha Centauri-systeem. Deze reis lijkt echter niet zonder risico's te zijn. Heel wat van de bemanningsleden van de ruimtevloten overleven de tocht niet wegens slecht functionerende slaapcellen. En wanneer ze landen op de eerste planeet, die Helghan wordt gedoopt, worden ze geconfronteerd met de genadeloosheid van de elementen van de planeet. Er zijn wel heel wat energiebronnen aanwezig op Helghan, maar het ecosysteem biedt alles behalve een gezond levensklimaat voor de mensen. Helghan Corp. zet vervolgens koers naar de tweede planeet in het stelsel. Deze wordt Vektra gedoopt, naar bestuursvoorzitter Phillip Vektra van de Helghan Corporation. We zijn nu al in het jaar 2128.

Vektra, die de vruchtbaarste planeet van de twee is krijgt tussen het 2129 en 2140 twaalf kolonies. Omdat deze planeet vergelijkbaar is met Aarde, bloeit de landbouwindustrie rijkelijk en wordt Vektra zelfbedruipend. Tegelijkertijd wordt in een aanliggend Altair-systeem een planetaire kolonie gesticht, genaamd Gyre. Na het oprichten van deze kolonie merkt de UCA dat er zich heel wat communicatieproblemen voordoen. De kolonies verdediging vanuit één centraal punt is niet meer mogelijk. De UCN is genoodzaakt om een nieuwe organisatie in het leven te roepen, de Interplanetary Strategic Alliance (ISA). De UCN voorziet de opleiding en het materiaal voor ISA, terwijl de lokale koloniale besturen zelf met financiële middelen over de brug moeten komen om hun bescherming te garanderen. Elk systeem krijgt een eigen ISA, die onafhankelijk van elkaar functioneren. En doordat ISA een organisatie is onder de UCN, vallen deze onder direct gezag van de burgers van de UCN. Zij nemen dus geen militaire bevelen op van de UCA.

Na ettelijke jaren zware arbeid slagen de kolonialisten erin om Vektra veilig te stellen van gevaren. Steden worden gebouwd, de industrie draait op volle toeren en ruimteschepen vliegen af en aan met voorraden. Hun ruimtestation, die boven de planeet Helghan zweeft, is ook de ideale plaats voor schepen in doortocht om broodnodige voorraad in te slaan.

De technologie staat echter niet stil en door recente doorbraken op vlak van communicatie wordt communiceren tussen Helghan en Vektra nu wel mogelijk. Er wordt vanuit Vektra een Protectoraat Helghan gevestigd. Beide planten worden nu geleid door de regering van Vektra. Helghan kan nu genieten van de grote variatie aan voedsel en andere luxeproducten die Vektra te bieden heeft, terwijl Vektra op haar beurt mag delen in de opbrengsten van de energieontwikkelingen op Helghan. Dit Protectoraat Helghan is de eerste wettelijke militie buiten de ISA of UCA en doet dienst als douane of als opzichters tijdens ceremoniële gelegenheden. Toch probeert ISA enkele richtlijnen op te leggen. Zo wordt de grootte van deze militie nauw in de gaten gehouden en worden alle officieren geleverd door de ISA zelf.

In 2149 zijn alle industriële infrastructuren op Helghan voltooid. Hierdoor wordt de Helghan Corporation de machtigste speler op vlak van energieverkoop. Reken hierbij de grote volksverhuizingen naar de planeet Vektra en je komt tot de vaststelling dat deze twee planeten zowat alle touwtjes in handen hebben. Echter door de toenemende complexiteit tussen kolonies op de Helghan, besluit de Helghan Corp. een burgerregering op de planeet te installeren. Hierdoor nemen ze alle taken van de ISA op die planeet over. Wel zijn ze nog gebonden aan afspraken die volgens de ISA-akkoorden zijn vastgelegd, zoals scheepsbouw, ruimte-industrie en het vestigen van kolonies.

Zaken lopen goed op Helghan. Zo goed zelfs dat de regering na enkele jaren overschotten te hebben op hun begroting, geld genoeg heeft om een bod te doen op het hele Alpha Centauri-systeem. Hierdoor zou het hele systeem onder hun gezag vallen en moeten ze geen belastingen meer betalen om het ISA-bestuur operationeel te houden. De UCN, die door haar vele ruimte-expedities nood had aan nieuwe sponsoring, kan het bod niet weigeren. De UCN-senaat stemt in 2155 met overgrote meerderheid in met de verkoop.