GoldenEye 007

Ontwikkelaar Eurocom maakt het zichzelf niet makkelijk. Een goede remake maken van een oude game is al lastig genoeg, laat staan van een echte klassieker als GoldenEye. De game stond aan de bakermat van shooters op de console en wordt door velen gezien als het beste spel op de N64. Natuurlijk zijn de verwachtingen rondom een dergelijke titel hooggespannen. Op de gamescom keken wij of deze ‘Wiimake’ aan de verwachtingen kan voldoen.

Het eerste wat opvalt is dat, net als in het echt, Pierce Brosnan niet langer de rol vertolkt van 007 maar Daniel Craig. Het lijkt een vreemde keus als je een remake maakt van een spel, maar de ontwikkelaar benadrukt dat deze keuze bewust is gemaakt. Het verhaal zal dan ook niet een complete één-op-één kopie zijn van het origineel, maar een soort ‘hervertelling’.

De basis van het avontuur is nog altijd gelijk maar er zijn wat aanpassingen gedaan zodat het duidelijk en logisch is waarom we met Craig spelen. Hoe dat zo komt werd tijdens de presentatie niet duidelijk. Naast veranderingen in het plot zullen de levels ook deels op de schop worden genomen. Ze zullen zeker nog herkenbaar zijn, maar er zijn nieuwe wegen naar het einddoel gemaakt zodat het toch net iets anders speelt.

Sommige levels zullen zelfs niet meer terugkomen maar vervangen worden door meer “relevante settings” van nu. Een voorbeeld is de zevende missie uit het origineel, in de Cubaanse jungle. Aangezien de Koude Oorlog nu niet meer speelt, heeft men dit vervangen door de bushbush van Nigeria. De opzet van de missie lijkt echter grotendeels gelijk te zijn. Ook hier crash je met je vliegtuig – Natalya Simonova was nergens te bekennen - en ontsnap je aan de aanstormende belagers.

Vanaf hier draait het om de stealthkunsten van meneer Bond. Je sluipt door de jungle en legt je vijanden een voor een geruisloos om. Dit kan door ze van een afstand neer te schieten met je gedempt pistool of door achter ze te sluipen en iemand de nek om te draaien. Telkens wanneer je iemand vermoord zonder ontdekt te worden zul je een geluidje horen om te bevestigen dat je nog altijd ongezien bent. Mocht je toch gespot worden dan zul je eventjes de tijd hebben om iedereen uit de weg te ruimen, voordat de tegenstander alarm slaat en je te maken krijg met een flink aantal extra troepen.

Een ander voorbeeld hoe Eurocom een balans probeert te zoeken tussen de nostalgische factor en meer hedendaagse elementen, is de mobiele telefoon. In plaats van het horloge gebruik je nu Bonds (very) smartphone om foto’s te maken of papieren te scannen. Maar je kunt er ook dingen mee hacken. Zo zagen we in de jungle dat je de turrets van tegenstanders kunt hacken zodat zij het doelwit worden in plaats van jijzelf – een stuk minder vermakelijke keuze is een laptop kapot schieten zodat de turrets niet meer werken.

Wat we tot nu toe van de singleplayer zagen was te weinig om iets over de uiteindelijke game te vertellen. De keuze om bepaalde levels en delen van het verhaal te veranderen kan inderdaad zorgen voor een nieuwe ervaring maar het is de vraag of fans van het origineel hier op zitten te wachten. Daarnaast wist de game ons grafisch nog niet te overtuigen; het zag er degelijk uit maar niet meer dan dat. Met een release van begin november heeft Eurocom echter nog even de tijd om een aantal zaken op te poetsen.

Na de presentatie van de singleplayer konden we eindelijk zelf aan de slag in de multiplayer. De multiplayer was natuurlijk een populair onderdeel van het origineel en ook bij deze versie moet dat zo worden. Je kunt zowel in split-screen (met maximaal vier man) als online (met maximaal acht man) tegen elkaar spelen. Voor elke optie zijn er tien verschillende maps gemaakt. Er zullen heel wat verschillende modi in de multiplayer zitten waaronder Conflict (een klassieke Deathmatch), Team Conflict (Team Deathmatch), Headshot Only, You Only Live Twice, Melee Only en Golden Gun.

Helaas mochten wij alleen een potje Conflict spelen met z’n vieren. Je kunt weer kiezen uit een aantal slechteriken uit het Bond-universum. We zagen Jaws, Scaramanga, Dr. No, Oddjob en Baron Samedi. Het potje zorgde voor weinig verassingen: het was een standaard deathmatch in een industrieel gebied. Het enige minpunt was dat je niet snel genoeg kon draaien. Het duurde aardig lang om 180 graden te draaien, waardoor je meestal dood was voordat je je tegenstander in de ogen kon kijken. Hopelijk wordt hier nog wat aan gedaan.

We hadden graag wat andere modi gespeeld maar dat was helaas niet mogelijk. Overigens speelden we met de Classic Controller Pro – de speciale gouden editie voor de game. Het spel is echter ook op heel wat andere manieren te spelen, namelijk met de Wii-Mote + Nunchuck, gewone Classic Controller, Gamecube controller en met de Wii Zapper.

Al met al hebben we maar een korte impressie van GoldenEye 007 kunnen krijgen, waardoor we nog niet overtuigd zijn geraakt van het spel. We hebben slechts een klein stuk uit een level gezien – wat zich vooral richtte op het sluipen in de game - en een standaard Deathmatch gespeeld. Graag hadden we wat meer actie en wat spectaculairdere varianten van de multiplayer gezien. Met nog een paar maanden tot de release hebben we echter wel nog de hoop dat GoldenEye 007 een FPS kan worden die de Wii nodig heeft.