Als je op een link klikt en een aankoop doet, krijgen we mogelijks een kleine commissie. Lees ons redactiebeleid.

Ace Combat: Joint Assault

Met Joint zie je ze vliegen.

De fans weten het al langer: Ace Combat is puur arcade genot. Simulator liefhebbers die een natuurgetrouwe cockpit eisen, zoeken hun entertainment dus beter elders. Er mogen dan elementen in zitten zoals 'opstijgen' en 'bijtanken', de complexiteit beperkt zich veelal tot het indrukken van één knop. Ook de interface beperkt zich tot een simpele radar en mikpunt. Alle andere gegevens zijn om aan te geven hoeveel luchtpiraten je al neergehaald hebt en hoeveel raketten je nog hebt voor de rest. Misschien een goed moment om te zeggen dat de besturing verrassend vlot en soepel is, ondanks de beperkingen van het gekozen platform. De knoppen zijn logisch geplaatst en de controle over je vliegtuig is stabiel. Daarnaast heb je ook nog eens de keuzemogelijkheid tussen 'Normal' en 'Expert', waarbij het verschil vooral schuilt in de handeling van de gekozen kist.

De mechaniek zit goed, de uitwerking van de solo campagne al wat minder. Er is slechts één oplossing om repetitie en banale verhalen tegen te gaan: meer mensen betrekken. Zie het als de Crackdown-mentaliteit: met meer mensen kan een anderzijds middelmatige – of zelfs saaie – ervaring heel wat beter maken. De multiplayer in Joint Assault is niet van de minste: ad-hoc en online voor zowel co-op als versus. Bij co-op heb je de mogelijkheid om één missie met twee tot vier man te doorploegen. In het eerder vermelde geval dat je bij een missiekeuze twee kanten uit kan, gaat de co-op groep zich opsplitsen waarbij beide partijen simultaan de missies aangaan. Het versus gedeelte van de multiplayer loopt dan weer op tot acht piloten per sessie. De modi zelf blijven beperkt tot de klassieke deathmatch en zijn groepsvariant. Meer heb je gelukkig niet nodig, want zeg nu zelf, heb je een beter idee voor een mechaniek die draait rond vliegen en knallen? Het enige probleem is dat multiplayer op de PSP hier lang niet zo populair is als in pakweg Japan – of zelfs Amerika.

Het panorama dat je aanschouwt wanneer uit een vliegtuig kijkt, wordt wel vaker geromantiseerd. Kan een rauwe arcade vlieggame als Ace Combat dit beeld eer aan doen? Wel, de vliegtuigjes zijn niet mis en de ondergronden zijn 'realistisch' – maar wel zwaar gepixeld en niet echt kleurrijk. Eén van de promotiepunten was dat je voor het eerst over echte locaties kon vliegen. Dat zegt eigenlijk al genoeg: "Er over vliegen". Goed, dus je neemt eens een vlucht over Tokyo en de piramiden van Gizeh, veel maakt het toch niet uit? Het feit dat het hier om een handheld titel gaat en niet om een volwaardige HD-console versie, haalt meteen ook het spektakel naar beneden. Om te beginnen zijn de omgevingen niet indrukwekkend – deels vanwege de beperkingen van de PSP, deels omdat te gedetailleerde oppervlakken op een klein scherm pijn doen aan de ogen. Daarnaast bevindt het slagveld zich nog steeds in het luchtruim, niet tussen bomen of flatgebouwen. Grafisch gezien is het dus geen hoogvlieger (snap je hem?), maar zeker een voldoende waard, ook al is dat vooral voor de vliegtuigen.

Geen beeld zonder geluid natuurlijk, wat ons brengt bij de muziek – en andere auditieve zaken. En wat blijkt? In tegenstelling tot wat Aeschylus beweerde, is het niet de waarheid, maar het stemmenwerk dat het eerste slachtoffer van oorlog blijkt te zijn. Echt onverwacht kan je het niet noemen: het verhaal is ver van innemend en krijgt daarbij nog eens gezelschap van banale dialogen ingesproken door stemacteurs die waarschijnlijk niet eens weten voor welk medium ze inspreken. Wat je krijgt, zijn gesprekken die al even onnatuurlijk en cliché zijn als in een low-budget jRPG. Al het stemwerk wordt nog eens door een ruisfilter gedraaid om de radiocommunicatie 'realistischer' te maken, maar tevergeefs. Enige uitzondering op de regel is de persoon die alle missies uitlegt, een degelijke prestatie – geen nieuwe GlaDOS, wel aanvaardbaar.

De muziek gaat gelukkig wel de goede richting uit. Zoals eerder besproken, bezoek je locaties over de hele aardkloot. Bij tal van diverse (oorloggerelateerde) bezoekjes krijg je natuurlijk een golf van verschillende culturen over je heen. Waar het visuele tekort schiet, vult de muziek verder aan. Het Aziatische wolkendek wordt begeleid met typerende percussie waarbij af en toe een jankende vrouwenstem naar boven komt (positief bedoeld). Vlieg je ergens over de Verenigde Arabische Emiraten, dan is de kans groot dat je een compositie van exotische snaarinstrumenten te horen krijgt. In plaats van de gebruikelijke, bombastische fanfare werd gekozen om niet de strijd, maar de etniciteit in de belangstelling te plaatsen. Veelal geslaagd op zich, maar niet geheel oorlogsgericht – ik denk niet dat ze Saving Private Ryan met J-Rock op de achtergrond zouden spelen. Puntje extra voor de originaliteit. Hoewel ik me kan inbeelden dat sommigen over de muziekkeuze zullen twisten, kan je er niet omheen dat kwaliteit hoogstaand is.

De muziek kan je trouwens opnieuw beluisteren via de 'Music Player' optie. Kijk, dat is nu het soort meerwaarde waar ik van hou. Verder heb je ook de mogelijkheid om scènes opnieuw te bekijken en nostalgie op te doen door opgeslagen replays nog eens te doorlopen. Verworven eremedailles worden netjes bijgehouden en voor de liefhebbers is er ook de mogelijkheid om je profiel te checken, compleet met tal van statistieken. Mooi is dat.

De herhaling in gameplay en het zwakke verhaaltje gaan in strijd met zeer degelijke muziek en een goedgevulde hangar. Het uiteindelijke resultaat is een schoolvoorbeeld van: 'Goed, maar niets bijzonders'. Op zich misschien een zes waard, maar met een uitstekende multiplayer ervaring is de game toch wel een punt extra waard. Ace Combat: Joint Assault is een leuke handheld game voor Ace Combat fans en liefhebbers van arcady vlieggames – vooral als je van plan bent met vrienden ten strijde te trekken. Ben je echter geen straaljagerfreak, dan zal deze game je ook niet overhalen.

7 / 10

Sign in and unlock a world of features

Get access to commenting, newsletters, and more!

Ontdek hoe we te werk gaan met onze reviews door ons reviewbeleid te lezen.

In this article
Related topics
PSP
Over de auteur
Steph Vanquaethem avatar

Steph Vanquaethem

Executive Editor

Reacties