Als je op een link klikt en een aankoop doet, krijgen we mogelijks een kleine commissie. Lees ons redactiebeleid.

The Beatles: Rock Band

Let’s mark this one ‘fab’.

Het is belangrijk je te realiseren dat The Beatles: Rock Band meer is dan de som van zijn onderdelen. Het is te gemakkelijk om dit spel te omschrijven als ‘gewoon Rock Band maar dan met enkel Beatles-liedjes’, ook al is dat in wezen nu eenmaal waar het op neerkomt. Als je The Beatles verafschuwt, zal het dan ook niet uitmaken welk cijfer er aan het einde van deze tekst plakt want dit spel is gewoonweg niet voor jou. Voor de rest van jullie echter, laat me jullie verzekeren: The Beatles: Rock Band is de ultieme liefdesbrief aan The Beatles en slaagt erin een geheel nieuwe manier te bieden om hun muziek te ervaren.

Het spel begint nochtans niet bijster speciaal. De story mode volgt de carrière van The Beatles, beginnend bij hun optredens in de Cavern en de daaropvolgende “Beatlemania”-jaren. Dit gedeelte geeft een goed beeld van die eerste jaren van de band, maar volgt uiteindelijk niet meer dan de ondertussen bekende verhaallijn uit Guitar Hero en Rock Band met steeds groter wordende venues en een groeiende horde hysterische fans.

Ook, en dit is natuurlijk niet meer dan mijn eigen nederige mening, zijn de liedjes uit die periode, mits een paar uitzonderingen, helemaal niet zo interessant om te spelen. Het is pas in de tweede helft van de story mode, wanneer de groep zich terugtrekt in de studio te Abbey Road dat Harmonix zich duidelijk begint uit te leven en de game open bloeit.

Tijdens het spelen van de liedjes uit deze periode transformeert de studio in een hallucinante droomwereld en worden beelden het scherm opgetoverd die vaak adembenemend zijn. Denk maar aan Soviet-symbolen die over het scherm vliegen bij het spelen van “Back to the U.S.S.R.”, niet helemaal zoals de animatiegedeeltes in Pink Floyd’s The Wall maar toch op een manier die mij aan die film deed denken, en een regenachtige fantasiewereld bij “While My Guitar Gently Weeps”.

Bij “Come Together” krijg je dan weer het gevoel dat je muziek een directe invloed heeft op wat er op het scherm verschijnt en “Helter Skelter” voelt aan als een moderne videoclip waardoor het alleen maar duidelijker wordt welke invloed The Beatles gehad hebben op moderne rockbands. De toevoeging van deze ‘clips’ tijdens het spelen is tegelijk zo simpel maar toch zo geniaal dat ik hoop dat Harmonix het ook in de komende Rock Band-games zal toevoegen.

Deze studiosessies geven de speler ook het gevoel alsof ie zelf aanwezig is bij de opnames en dat komt door verscheidene dingen. De meest voor de hand liggende reden hiervoor is natuurlijk de frappante imitaties van The Beatles. John, Paul, George en Ringo worden weergegeven in een cartoon-achtige stijl waardoor ze minder levensecht lijken, maar dit betekent wel dat de grafische stijl de tand des tijds een stuk beter zal doorstaan. Toch voelen deze cartoonfiguren enorm realistisch aan door het enorme oog voor detail dat de animators hadden.

Harmonix werd door de overlevende Beatles en twee weduwes geholpen om elke beweging, van hoe hoog Ringo zijn ellebogen houdt tot de manier waarop Johns ogen bewegen wanneer hij zingt, zo accuraat mogelijk te maken. Daarnaast heeft Harmonix ook kleinere dingetjes toegevoegd zoals korte audiofragmenten van The Beatles die tegen elkaar praten over de opname of grapjes maken tegen elkaar. Deze worden afgespeeld vlak voor en na het spelen van een liedje. Hierdoor krijg je nooit het gevoel dat je het gezelschap van The Beatles verlaat. Het is een zeer efficiënte manier om het spelen op plastiek instrumenten een stuk realistischer aan te doen voelen. Als klap op de vuurpijl kun je ook nog eens foto’s en videomateriaal unlocken van The Beatles. Bij deze foto’s vind je telkens een hoop achtergrondinformatie over die bepaalde periode van de groep zodat je de context van de liedjes die je speelt beter begrijpt. Bij bet bekijken van het videomateriaal krijg je ook een beter beeld van de omvang van de Beatlemania in de jaren ’60.

Anders dan Rock Band: ACDC en de vele Guitar Hero: [random Band]-games zorgt heel dit pakket ervoor dat dit werkelijk een game over The Beatles is. De game is gemakkelijker om uit te spelen op Expert dan de normale Rock Band-games (die op hun beurt dan weer makkelijker zijn dan de Guitar Hero-reeks) maar wie hierover klaagt, vat duidelijk niet waar deze game rond draait. Harmonix heeft een ode aan één van ’s werelds belangrijkste bands ooit gemaakt en heeft dat met zoveel zorg en oog voor detail gedaan dat je tijdens het spelen niet anders kan dan respect opbrengen voor deze vier jonge mannen uit Liverpool.

The Beatles: Rock Band biedt een ervaring die valt tussen het beluisteren van muziek, het spelen van muziek en het aanhoren van een professor Muzikale Opvoeding die vol passie vertelt over zijn favoriete bands. Moeilijkheidsgraad speelt hier geen rol, het is de bedoeling dat je je als de vijfde Beatle waant, van in het prille begin op podiums over de hele wereld tot je in (en op) de studio in Abbey Road met de band jamt en het idee krijgt dat je deze artiesten werkelijk kent en alles van op de eerste rij meemaakt. En daar slaagt deze game grandioos in.

9 / 10

Sign in and unlock a world of features

Get access to commenting, newsletters, and more!

Ontdek hoe we te werk gaan met onze reviews door ons reviewbeleid te lezen.

In this article

The Beatles: Rock Band

PS3, Xbox 360, PS2, Nintendo Wii

Related topics
Over de auteur
Jasper Segers avatar

Jasper Segers

Heel Belangrijk

Jasper nadert een decennium-lange carrière bij Eurogamer en leidt tegenwoordig dit zooitje ongeregeld. Staat zowel bekend om zijn gebrek aan geduld met games als om zijn liefde voor The Witness en Europa Universalis. Ook heeft hij veel sterke meningen over films.

Reacties