Operation Flashpoint: Dragon Rising

Codemasters heeft geprobeerd om dit systeem wat eenvoudiger te maken door het context-sensitive te maken. Plaats de cursur boven een vijand en je krijgt meteen vier opties die betrekking hebben tot de aanval. Helaas wordt deze poging teniet gedaan door, alweer, het feit dat de vijanden amper zichtbaar zijn tussen de dichtbegroeide omgeving van Skira. Een andere mogelijkheid is om een kaart boven te halen waarop de positie van jezelf, je teamleden en de vijand wat duidelijker aangeduid staan. Op dit scherm kun je doelen aanduiden en bevelen geven maar je blijft gevoelig voor kogels en ook hier is het navigeren tussen bevelen onoverzichtelijk.

Even verder gaan op die gevoeligheid voor kogels waar ik het al een paar keer over had. Ook dit aspect heeft Codemasters zo realistisch mogelijk in de game geprobeerd te steken. Een schotwonde in het been betekent bijvoorbeeld dat je voor de rest van de missie mankt. Een kogel in het hoofd is een instant-kill en na een paar kogels in je torso mag je het ook wel vergeten. Tevens is er de mogelijkheid om dood te bloeden.

Om dit tegen te gaan moet je bij jezelf een verband aanbrengen voordat het te laat is. Dat klinkt allemaal heel fijn in theorie, maar in de praktijk betekent een wonde aan het been dat het nòg langer duurt voordat je te voet je doel kan bereiken en vaak lig je zo hard onder vuur dat even het verband bovenhalen en vijf seconden besteden aan het verzorgen van jezelf fataal is. Als klap op de vuurpijl kan de situatie ook voorvallen dat je ‘incapacitated’ bent door schotwonden. Dan kun je zelf niet bewegen (en jezelf dus ook niet verzorgen) en moet één van je teamleden je komen verzorgen. Dikke pech als die net aan de horizon bezig zijn met het flankeren van een Chinees garnizoen zodat je niet anders kan dan toekijken hoe je langzaam doodbloedt in het gras.

Het lijstje blijft voortgaan. Nog zo’n frustratie is het tekort aan kogels. Je start elke missie met een bepaalde hoeveelheid aan kogels. Als die eenmaal op zijn is het wapen dat je draagt waardeloos, iets wat snel gebeurd aangezien Codemasters in de naam van realisme ervoor gezorgd heeft dat de cursor altijd lichtjes meebeweegt met je ademhaling, maar tegelijkertijd vergeten is om een manier toe te voegen om je adem in te houden om deftig te kunnen mikken.

Je kunt eventueel kogels uit de zakken van dode vijanden halen maar je kan niemand doodschieten zonder munitie én zelfs al kon dat, meestal bevinden er zich ettelijke honderden meters tussen jou en de vijand tijdens een vuurgevecht. Het lijk terugvinden als je eenmaal de lange afstand hebt kunnen afleggen heeft veel weg van een naald in een hooiberg vinden. Natuurlijk heb je een aantal wapens met je mee maar je normale machinegeweer en pistool hebben geen deftige zoom om mee te mikken. Ook deze voorraden put je dus al snel uit zonder veel schade toe te brengen aan het Chinese leger.

Ik kan niet ontkennen dat wanneer je uiteindelijk een missie succesvol volbrengt je een enorm gevoel van voldoening krijgt. De vraag blijft echter of die voldoening komt door de slimme opbouw van missies door de makers of omdat je eindelijk alle onbedoelde hindernissen in de game overwonnen hebt en je nog maar eens bewezen dat in de eeuwige strijd van mens tegen machine, de mens nog steeds kan winnen. In mijn ervaring was het altijd dat tweede.