Joe Danger

Naast catering voor de verzamelaars zijn er ook nog andere, meer aan het racegenre verbonden uitdagingen zoals het binnen een bepaalde tijd over de finish rijden of gedurende je hele rit combo's aan elkaar breien totdat je je podiumplek mag opeisen. Telkens wanneer je een van de objectieven tot een goed einde brengt krijg je een ster – daar is de invloed van Mario weer – waarmee je vervolgens nieuwe levels kunt openen. De opbouw van Joe Danger is met andere woorden de formule voor alweer een verslaving, maar dan wel eentje waaraan we met alle plezier toegeven. Het verzamelen van de voorwerpen is uitdagend genoeg om zelfs de meest ervaren gamer uren bezig te houden, terwijl het er toch allemaal zo simpel uitziet. Easy to play, hard to master – om maar even een veelgebruikt credo erbij te halen.

Het spijtige aan de zaak is dat je dit alles doet binnen omgevingen die stuk voor stuk op elkaar lijken. Ze spelen elk volledig anders doordat er steeds nieuwe combinaties van obstakels in te vinden zijn, maar telkens weer staan al deze dingen in een woestijnachtige omgeving en rijdt Joe Danger wanneer het licht is. Waarom eens geen parcours wanneer de zon onder gegaan is, in de jungle of te midden van een bruisende stad? Wat afwisseling had met andere woorden geen kwaad gekunnen, maar gelukkig is er wel nog de optie om helemaal zelf levels te maken in een poepsimpele Editor. Je kunt objecten plaatsen waar je maar wil, en je enige beperking is je eigen creativiteit. Het is dan ook een absolute doodzonde dat je je eigen parcours niet kunt delen met andere PSN-gebruikers – zoals bijvoorbeeld in LittleBigPlanet of ModNation Racers -, maar enkel je vrienden kan laten genieten van je persoonlijke brouwsels.

Een ander euvel is dat er geen online multiplayer in Joe Danger te vinden is, terwijl dit soort spel toch wel degelijk schreeuwt om dit soort functionaliteiten. Verder dan leaderbords met daarop statistieken van spelers over heel de wereld gaat het niet. Wel kun je offline met je vrienden in enkele toffe splitscreen modes aan de slag gaan, wat het gemis van gameplay over het internet deels verzacht. Maar dan slechts deels.

Grafisch haalt Joe Danger dan weer wel alles uit de kast. Animaties zijn helemaal in orde, het kleurgebruik is levendig en het algemene ontwerp van het spel past gewoon bij de gameplay. Je krijgt het gevoel alsof je de hoofdrol speelt in een tekenfilm, met een grappige Joe in de hoofdrol en achtergrondpersonages als vrolijk dansende kaktussen en pratende mollen. Physics zijn vaak compleet onrealistisch (we kregen het bijvoorbeeld voor elkaar dat Joe tegen het plafond reed), maar toch passen ze absoluut binnen het spel. Want zeg nu zelf: wat heb je eraan mocht Joe net zoals in het echt met zijn zware motor tegen de grond geplakt zitten? Inderdaad ja, helemaal niets!