Heroes over Europe

Het punt waarmee Heroes over Europe zich vooral van de concurrentie tracht te onderscheiden is de 'Ace Kill'. De naam alleen al klinkt erg stoer, en ook het idee dat erachter verscholen gaat zit helemaal goed. Wanneer je dichtbij een vijandig vliegtuig weet te komen zal je crosshair opeens een gradueel opvullende cirkel vertonen. Tenminste, wanneer je je doelwit in je vizier hebt en kunt houden. Wanneer de cirkel voor de helft vol zit, kun je met een druk op de knop de Ace Kill-mode activeren. Wanneer je dat doet verloopt de actie rondom je opeens een stuk trager en zoomt de camera in totdat enkel je doelwit nog zichtbaar is.

Vanaf dat moment heb je enkele seconden de tijd om de zwakke punten van je tegenstander met een wel gemikt schot te raken. De zwakke punten worden tijdens Ace Kill in het geel weergeven, dus het is slechts een kwestie van mikken, en schieten. Doordat er aardig wat turbulentie is in de lucht is mikken natuurlijk lastiger dan het lijkt en vergt het raken van zwakke plekken eerst wat oefening. Eens je het systeem onder de knie hebt ontpopt Ace Kill zich echter tot een opvallend leuke manier om tegenstanders naar de eeuwige jachtvelden te sturen.

Het probleem is dat de Ace Kill het enige opvallende punt is tijdens dogfights. De missies draaien meestal rond het afknallen van wat soms wel oneindige golven aan vijanden lijken, met slechts zelden wat afwisseling. Ook de typische radio chatter van je teamgenoten is kwalitatief in schril contrast met de knappe introducties die je voor elke missie krijgt. Nooit ga je je echt wat aantrekken van je objectieven en knal je gewoon iedereen in de lucht naar beneden. Doe je dat, dan komt toch alles weer goed.

Verder zijn er nog enkele dingen die opvallend genoeg afwezig zijn in Heroes over Europe. De camera is slechts op één mogelijke manier positioneerbaar – de mogelijkheid om in te zoomen rekenen wij niet mee – met geen spoor te bekennen van een cockpit view. Ook het onbreken van een minimap zorgt er regelmatig voor dat luchtgevechten er chaotisch aan toe gaan. Ook wij weten best wel dat de huidige spitstechnologie in de jaren 40 nog niet beschikbaar was om vijandige vliegtuigen on the fly te detecteren, maar ik ken ook geen enkele piloot die een Ace Kill mode kon activeren. Hiermee bedoel ik dat er best wat meer snufjes aanwezig hadden mogen zijn in Heroes over Europe om de gameplay overzichtelijk te houden - het gaat immers over een arcade style game.

Als je de Story Mode na maximaal tien uur spelen tot een goed einde hebt gebracht en je persoonlijke hangaar volzit met allerlei vliegtuigen – die voornamelijk qua uiterlijk van elkaar verschillen – is er ook nog de mogelijkheid om je kunsten online te vertonen. De vier modi waarmee je te maken krijgt draaien elk om eenzelfde ding: knal zoveel mogelijk mensen af, en win. Dogfight en Team Dogfight draaien rond het verzamelen van de hoogste score, terwijl je in Survivor en Team Survivor simpelweg als laatst overlevende piloot moet overblijven. De arcade speelstijl ontleent zich goed voor snelle matches, maar ook hier verlang je al gauw naar een tikkeltje meer diepgang.

Heroes over Europe voelt aan als een ideaal spel om een weekendje te huren bij je lokale videotheek of gamestore. Wil je even niet teveel nadenken en gewoon wat rondvliegen, dan komt dit spel in aanmerking. Zoek je daarentegen naar een game die het vlieggenre weer nieuw leven in zal blazen, dan komt Heroes over Europe op net teveel vlakken een aantal dingen tekort.