E3: Driver: San Francisco (hands-on)

Ik kan me herinneren dat ik de missies in Driver nooit gespeeld heb. Ik heb het wel geprobeerd, maar uiteindelijk had ik meer plezier in zo lang mogelijk uit handen te blijven van de politie. Het was een heerlijk gevoel om, met de politie op je hielen, perfecte bochten te nemen waarbij je ook nog eens tegemoetkomend verkeer wist te ontwijken. Driver blijft één van de games waar ik altijd goede herinneringen aan zal behouden.

Belangrijk voor het hebben van deze herinneringen is het feit dat ik de vervolgen nooit gespeeld heb. Driver II, Driv3r en Parallel Lines heb ik nooit gespeeld, dus voor mij blijft de ervaring van Driver beperkt tot dat briljante eerste deel. En nu keert Driver terug.

Er is gekozen voor een nieuwe stad. Waar je in het origineel nog rondreed in Miami en er ondertussen al een paar verschillende steden aangedaan zijn, is nu gekozen voor San Francisco. De gay capital van Amerika zal het decor zijn van heftige achtervolgingen en heel wat crashes.

We hebben vooraf wel één groot punt van kritiek, ondanks dat we het spel maar heel even gespeeld hebben. De hoofdpersoon, John Tanner, ligt in een coma omdat hij achter zijn aartsrivaal Jericho aanzat. Dit is hem bijna fataal geworden en nu ligt hij dus in een ziekenhuis. Hij weet echter zelf niet dat hij in een coma ligt, en dit zorgt voor een feature in de game waar we het later nog uitgebreid over zullen hebben.

De vraag is echter hoe het narratief verantwoord kan worden dat de hoofdpersoon in een coma ligt en hij dat zelf niet weet. Betekent dit dat alles uiteindelijk niet waar is? Ligt hij het verhaal dat je speelt te dromen? Of krijgt hij opeens magische krachten.

Want omdat John Tanner in een coma ligt heeft hij de mogelijkheid om tussen elke auto in de stad te schakelen. Hij kan elke auto overnemen die hij wil, of dat nu die gigantische vrachtwagen is of die kleine Fiat die de hoek omzoeft. Met een simpele druk op de knop krijg je een menu te zien dat je een soort baken van licht toont waarmee je aan kan geven welke auto je wil overnemen.

Zoals gezegd zorgt dit verhaaltechnisch voor heel wat problemen – zoals je hopelijk wel begrijpt. Echter, het zorgt wel voor een paar leuke features in de game. Het overnemen van auto's kan erg leuk en vooral ook handig zijn.

Elke auto die je overneemt zal logischerwijs een persoon bevatten, en dit zijn niet alleen mensen, ze hebben ook een eigen leven waar Ubisoft je mee wil confronteren. Daarnaast zorgen sommige personen er ook nog eens voor dat je een soort sidequests voorgeschoteld krijgt.

Wij kregen een missie te zien die we kregen omdat we een politieauto over wilden nemen. Het ging om een achtervolging met hoge snelheid en wij mochten, nee, móesten de ontsnappende crimineel op welke manier dan ook tegenhouden. Door gebruik te maken van Shift, het systeem om van auto te verwisselen, konden we schakelen tussen de twee politieauto's die betrokken waren bij de achtervolging. Echter, op een gegeven moment liep de verdachte toch wat te ver uit en dus werd Shift weer gebruikt, deze keer om een tegemoetkomende vrachtwagen over te nemen. Even mikken met die gigantische achttientonner en de vluchtende verdachte knalde keihard tegen de voorkant van onze truck aan.

Je kan je dus voorstellen dat het voor heel wat interessante gameplay zorgt wanneer je goed gebruikmaakt van het Shift-principe.

Wijzelf mochten de controller in handen nemen in een multiplayersessie waarin het de bedoeling was om achter een aangewezen auto aan te rijden. Deze liet twee sporen achter zich aan en wanneer je daarin reed verzamelde je punten. De persoon die als eerste honderd punten had was de winnaar.

In de multiplayer is Shift net zo goed te gebruiken als in de singleplayer. Dat klinkt misschien als iets dat moeilijk te integreren is in een online race met een stuk of acht coureurs, maar het valt uiteindelijk mee. Je moet wel constant in je achterhoofd houden dat je de optie hebt om over te schakelen. Je neemt een bocht niet correct? Meteen shiften. Je knalt tegen een tegemoetkomende auto op? Direct shiften.

Het leuke bij het shiften is vervolgens dat iedereen de beste auto wil overnemen, dus het is niet alleen een race om zo goed mogelijk achter de toegewezen auto te blijven, maar ook om zo snel mogelijk bij de beste auto uit te komen, iets dat vaak moeilijker is dan het lijkt. Niets is frustrerender dan op de knop drukken om een auto over te nemen en er dan achter te komen dat je een fractie van een seconde te laat was.

De auto's waarin we vooralsnog gereden hebben – er zitten er in totaal ongeveer honderd in de game, maar we hebben ze nog lang niet allemaal gezien – reden heerlijk. Afhankelijk van de soort auto waarin je rijdt zijn er ook ideale plaatsen voor sommige auto's. San Francisco is een stad met een zeer divers landschap en Ubisoft wil daar optimaal gebruik van maken. De bochtige heuvelwegen zijn zeer geschikt voor rally-auto's en het industriële gedeelte vlakbij de Golden gate-brug is perfect voor een razendsnelle sportauto.

Met deze nieuwe Driver neemt Ubisoft wel een behoorlijk risico. Vooral het schakelen tussen auto's is een gigantische mogelijkheid om het spel compleet te verpesten. Echter, het zou zo maar heel goed uit kunnen pakken voor deze game. Het stuk dat we nu gespeeld hebben lijkt veelbelovend, maar we zijn erg voorzichtig omdat we het vooral in de singleplayer snel mis zien gaan.