Nioh review - Ni-opgeven
Ni-opgeven.
Vanaf vandaag is Nioh officieel in Europa verkrijgbaar. Om deze release te vieren, publiceren we onze eerder verschenen Nioh review opnieuw.
Wat deed jij in 2004? Zat je nog op de schoolbanken, versleet je je tijd aan de universiteit of was je al aan het werken? Eén ding staat vast: je dacht niet dat uitgever Koei Tecmo de ontwikkeling van Nioh in gang zette. Na dertien jaar is de game eindelijk af, met meerdere ontwikkelaars die er hun tanden op stukbeten en op een bepaald moment zelfs een Dynasty Warriors-game overwogen. Het uiteindelijke resultaat verraadt niks van die development hell. Nioh barst van zelfvertrouwen en goede ideeën, en overklast daardoor soms zelfs zijn inspiratiebronnen.
Koei Tecmo noemt Nioh een 'hardcore action-RPG'. Zo'n game staat of valt met een degelijk gevechtssysteem, en Nioh blinkt er in uit. Ontwikkelaar Team Ninja put overduidelijk inspiratie uit de Dark Souls-trilogie. Je wisselt standaardaanvallen af met zware klappen en moet steeds je stamina-balk (Ki) in het oog houden. Bovendien zijn verdedigen en ontwijken essentieel. Toch heeft Nioh eigen elementen die het een eigen smoel geven en dieper gaan dan de combat van Dark Souls. Zo schakel je naar believen tussen drie 'Stances' die in Ki-gebruik en aanvalskracht verschillen. Als je succes wilt boeken, moet je je Stance telkens op de situatie afstemmen. Strategie genoeg dus.
Het gevechtssysteem in Nioh overklast zo reeds de concurrentie, maar daar houdt Team Ninja niet op. Het wapen dat je hanteert, verandert namelijk je gehele speelstijl. Zo zijn bijlen en hamers krachtig, maar traag en belastend voor je Ki. Speren hebben dan weer een breed bereik, maar zijn waardeloos in claustrofobische omgevingen. Per wapen kun je bovendien extra technieken leren, zoals een trap die de stamina van een vijand uitput na een combo met je zwaard. Die bijzondere moves verschillen allemaal per wapencategorie, waardoor je een bijzonder uitgebreid arsenaal aan speelstijlen ter beschikking hebt. Die zijn bovendien allemaal tot in de puntjes uitgewerkt. Team Ninja's ervaring met de Ninja Gaiden-reeks sijpelt duidelijk door, want je merkt dat je je uitgebreide arsenaal wapens en moves langzaam maar zeker onder de knie krijgt.
Tot je zelfvertrouwen een flinke deuk krijgt wanneer je in de pan gehakt wordt. Net als Dark Souls wil Nioh je namelijk tot het uiterste drijven. Vijanden hebben specifieke aanvalspatronen die je moet leren, of er wacht je na een drietal slagen een enkeltje naar het hiernamaals. Dankzij de heel delicate moeilijkheidsgraad wordt het echter nooit oneerlijk. Gewone vijanden zijn pittig maar voorspelbaar zodra je je wapens en technieken beheerst.
De bazen zijn heel andere koek. Ze vermijden voorspelbaarheid door hun creatieve design, dat je dwingt om op en top geconcentreerd te zijn. Zo doodt de bliksem-chimera Nue je met maar twee treffers, maar geeft hij steeds duidelijk aan welke aanval hij gaat gebruiken. Met wat doorzettingsvermogen en focus slaag je erin om het afschrikwekkende wezen op zijn knieën te krijgen. Resultaat: een adrenalinestoot van jewelste.
Team Ninja maakt echter enkele designkeuzes die het strijdplezier enigszins vergallen. Zo gebruikt de game niet het healing-systeem van Dark Souls, maar wel dat van Bloodborne. Daardoor zit je met Elixir opgescheept, dat je vindt door vijanden te verslaan. Omdat baasgevechten zo veeleisend zijn, zit je na enkele pogingen al door je voorraad Elixir heen en moet je in de rest van het level grinden om meer te vinden. Zulke situaties halen het tempo van de game onderuit en komen simpelweg neer op tijdsverspilling.
Het level design van de game is uitstekend. De hoofdmissies bieden grote, gevarieerde omgevingen zoals de tuinen van een tempel in de gietende regen. Ook de ingenieuze shortcuts van Dark Souls zijn overgenomen. Een klein steegje leidt naar een grote ton water die je nieuwsgierig naar beneden trapt om te ontdekken dat de weg naar een savepunt vrij is. De zijmissies recycleren echter diezelfde omgevingen en veranderen zelfs de plaatsing van items niet. Dat zorgt voor pijnlijke déjà-vu's, al maakt de uitmuntende loot die je ervoor terugkrijgt veel goed.
Diablo is namelijk de laatste inspiratiebron voor Nioh. Elke vijand die je verslaat, barst als een piñata in geld en stukken bepantsering uiteen. Hoe moeilijker de vijand, hoe meer en hoe beter de loot. Na bijna elk gevecht duik je daardoor enthousiast in het menu om de statistieken van je nieuwe helm met je oude te vergelijken. De duidelijke interface zorgt ervoor dat het vergelijken van wapentuig elegant en snel verloopt. De belofte van steeds meer en betere loot zet je aan om te blijven vechten en verkennen, bovenop de verslavende adrenalinestoot die de gevechten sowieso al met zich meebrengen.
Waar je echter niet aan verslaafd raakt, is het verhaal. Tussenfilmpjes proberen je warm te maken voor de oorlog die feodaal Japan teistert, maar uiteindelijk is het onmogelijk om ook maar iets van betrokkenheid te voelen. De oorlog wordt gevoerd om redenen die je niet weet en door personen die je niet kent. Ook de motivatie van je eigen personage William is bijzonder vaag. De ontvoering van een Japans folklorewezentje dat hem in het begin van de game uit een cel leidt, volstaat om zonder veel nadenken de overstap van Groot-Brittannië naar Japan te maken. Het is vanaf het begin verwarrend en afstandelijk, en dat blijft het ook.
Maar Nioh heeft zoveel facetten dat het zwakke verhaal uiteindelijk weinig uitmaakt. De game heeft namelijk interessante ideeën bij de vleet die deze review te ver zouden leiden om diepgaand uit te leggen. Het timen van je Ki-Pulse om de slechte effecten van het Yokai-realm te reinigen, het vinden van schattige Komada-wezentjes om bonussen te krijgen, het leren van Ninjutsu-technieken om bijvoorbeeld shuriken te gooien en zo je speelstijl nog verder uit te diepen... Het is maar een greep uit alles dat Nioh te bieden heeft. Het is eveneens een game die na tien uur plots nuchter onthult dat je nog maar één van het half dozijn regio's hebt verkend.
Nioh meent het dan ook oprecht goed. Het zwakke verhaal en enkele mindere designkeuzes doen amper afbreuk aan de sterktes van deze enorme en creatieve game. Het laat zich inspireren door de doodeerlijke visie van Dark Souls, de verslavende loot van Diablo en het vlijmscherpe en diepgaande gevechtssysteem van Team Ninja's eigen Ninja Gaiden om een geheel te vormen dat zijn bronmateriaal bij momenten zelfs overstijgt. Van de dertien jaar development hell is dan ook helemaal niks te merken. Nioh mag met trots naast zijn inspiratiebronnen staan.
Nioh is vanaf 8 februari verkrijgbaar, exclusief op de PlayStation 4.