Fragments of Him review - Geen groot verlies
Geen groot verlies.
Het verlies van een geliefde en de emotionele verwerking daarvan ervaren: dat stelt ontwikkelaar Sassybot met Fragments of Him voorop. Je leert Will kennen, een jongeman die het slachtoffer van een verkeersongeval werd. In de game deel je in de kleine levensgebeurtenissen en overpeinzingen van drie nabestaanden: zijn partner Harry, eerste vriendin Sarah en grootmoeder Mary. De nadruk ligt niet op gameplay, maar op minimale interactie met de omgeving, korte dialogen en gedachten.
Er is dan ook slechts één gameplayaspect, en dat gaat als volgt in zijn werk. Je volgt een personage vanuit een quasi derdepersoonsperspectief, alsof je een geest bent die hem of haar stuurt. In de omgeving zoek je naar geel oplichtende objecten om aan te klikken. Bij elk object vertelt het personage in kwestie een stuk van het verhaal. Wanneer alle objecten aangeduid zijn, ga je naar de volgende scène.
Dat aanklikken wordt tot in het extreme doorgetrokken. Bij een kerstdiner dien je alle kleine hapjes aan te duiden tot ze weg zijn, of in een woonkamer klik je op alle meubels die dan gewoon verdwijnen. De game verloopt op die manier zeer statisch. De grootmoeder van Will gaat bijvoorbeeld thee zetten. Je klikt op haar, waardoor ze in fragmenten opgaat en wat verder weer verschijnt. Intussen maak je dankbaar gebruik van de shifttoets om het zweven te versnellen. Zo ga je door tot ze de keuken bereikt heeft.
Het klikken gaat gauw vervelen, maar is een noodzakelijk kwaad. Je bepaalt zogezegd zelf het tempo van het verhaal, maar het tempo ligt al enorm laag. De onderwerpen waarover de personages praten zijn meestal zodanig klein en onbelangrijk dat ze je niet kunnen boeien. Daarnaast begint de game in medias res, waardoor je moeite hebt om de draad op te pikken. Om die redenen gaat veel van wat er gezegd wordt, verloren. "Ik laat de thee trekken," zegt de grootmoeder op een bepaald moment. Het lijkt in de game inderdaad iets teveel alsof je wacht tot de thee klaar is.
Verlies is het overkoepelende thema, maar je bent veel vaker met alledaagse dingen en herinneringen bezig. Vooral in de eerste helft van de game krijg je heel wat overbodige details voorgeschoteld. Op die manier moet je Will beter leren kennen, maar dat punt gaat verloren. Ook met de andere personages moet je een binding creëren.
Dat is echter niet het geval, en de graphics zitten er voor iets tussen. De niet-speelbare personages in de gamewereld zijn niets meer dan grijze silhouetten. De speelbare personages hebben dan weer uitdrukkingsloze gezichten en geen ogen, een beetje zoals etalagepoppen. Ze komen dus zeer leeg, kaal en onaf over, wat funest voor de emotionele connectie is. In de omgevingen, ten slotte, is het kleurgebruik minimaal en zijn de objecten generisch van aard. Het realisme is dus ver te zoeken, en je tracht tevergeefs met de gamepersonages mee te leven.
De tweede helft van de game maakt die tekortkoming echter deels goed, want in de eerste helft was de bizarre liefdesverhouding tussen Will, Sarah en Harry het enige lichtpunt. De ontwikkelaar werkt het thema dan namelijk beter uit. Je wordt heftig met Harry's verlies van zijn partner Will en de leegte die achterblijft, geconfronteerd. Die homoseksuele relatie is overigens een ander thema dat kort, maar niet sterk genoeg aangekaart wordt. Sarahs ervaringen blijven iets te veel op de achtergrond. Grootmoeder Mary krijgt dan weer meer spreektijd, maar komt door haar nietszeggende uitspraken als een ouwe zeur over. Pas op het einde wordt het echt aangrijpend, wanneer de drie nabestaanden samenkomen om zich definitief over Wills heengaan te bezinnen.
"I should have paid more attention to the small stuff, not locked onto avoiding everything that matters", denkt Will enkele momenten voor het ongeval. In Fragments of Him ligt er een enorme nadruk op de kleine dingen des levens. Dat de game je over je eigen leven doet nadenken, is misschien wel zijn grootste prestatie. Dat weegt echter niet op tegen het tergende klikken als enige gameplayelement, een laag tempo en een gebrekkige binding met de hoofdpersonen. Vooral de hoekige omgevingen en de levenloze personages zijn daaraan schuldig. Met een speelduur van om en bij twee uur is de prijs-kwaliteitsverhouding dan ook discutabel. Dat voelt na het spelen van deze game misschien wel als het grootste verlies aan.
Fragments of Him is nu voor de pc verkrijgbaar.