Dreamfall Chapters - Book Two: Rebels review
Mysterie, politiek en emotie.
Let op! Deze review bevat spoilers uit de eerste aflevering. Het wordt je dan ook afgeraden om verder te lezen als je de eerste aflevering nog niet hebt gespeeld.
De politieke situatie in Dreamfall Chapters staat op scherp. De dystopische megalopool Propast is in een zwaarbewaakte zone veranderd waar de socialistisch aangelegde Zoë tegen menig probleem aan loopt. Haar onverminderde afzet tegen de onderwerping aan het huidige regime heeft ertoe geleid dat ze nauwlettend in de gaten wordt gehouden. De ex-soldaat Kian probeert in Arcadia van een bloederig verleden afstand te nemen door zich bij de rebellen aan te sluiten.
Ontwikkelaar Red Thread Games wist in de vorige episode al op sterke wijze politiek en mysterie tot een intrigerend verhaal te weven, en speelt ditmaal op je emoties. Er wordt op onsubtiele wijze naar onze eigen geschiedenis gerefereerd, waardoor de wereld van Dreamfall Chapters de nodige lading krijgt. Denk hierbij aan de ghetto's waarin de onderdrukte magische bevolking van Arcadia zich bevindt. Of het ondergrondse verzet dat via tunnels wapens en goederen smokkelt om tegen een tiranniek bewind in opstand te komen.
De wereld maakt indruk dankzij de aandacht voor detail. Het meertalige vocabulair van de inwoners van Propast schept een beeld van een multiculturele smeltkroes. De uiteenzetting van het verleden van de excentrieke leider Mole geeft dan weer inzicht in het gewelddadige verleden van Arcadia. Waar xenofobie tot de genocide van haar volk heeft geleid. Het zijn spiegelingen van herkenbare kwesties die bijdragen aan de geloofwaardigheid van de fictieve wereld.
Met name de morele kwellingen van Zoë en Kian leiden tot interessante wendingen. Kians geconditioneerde racisme botst met zijn huidige overtuiging dat hij voor de magicals op moet komen. Hij erkent een gevoel van onbehagen in hun omgeving, maar probeert het van zich af te zetten. Zoë ontdekt een complot dat haar in een lastige positie plaatst. Lekt ze het via de krant en brengt ze daarmee haar vriendschap met partijgenoot Baruti in gevaar of draagt ze de data aan hem over, met de kans dat de informatie nooit aan het licht komt? Het interne conflict dat ontstaat, kenmerkt een scherpzinnig script dat de personages weet uit te diepen.
Maar ook je eigen ethische overtuigingen worden uitgedaagd. Je komt namelijk wederom veelvuldig voor keuzes te staan die het verhaal in een bepaalde richting sturen. Waren dit eerst nog vrij prozaïsche segmenten, zoals de wijze waarop je de interactie aangaat met je psychiater, zijn ze dit keer belangrijker van aard. Het zijn affaires van leven en dood waar jij rechter en jury bent. De interne monoloog van het personage bij het maken van die keuze zorgt ervoor dat je een goed idee hebt van wat je te wachten staat.
Het geeft niet alleen een inzicht in de gevoelens van het personage, maar spelt duidelijk voor je uit wat de gevolgen van je antwoord zijn. Het vermijdt daarmee situaties waarbij je eigen inbreng niet overeenkomt met wat de game je toont. Een afgewogen beslissing om iemand te sparen, leidt niet tot een scène waarin hij alsnog het leven laat. De game ontsnapt zo aan een gevoel van passiviteit, want je bent actiever bij het verhaal betrokken.
Er is dit keer ook bewezen dat de gevolgen van je keuze geen eenrichtingsverkeer blijven. Zo heeft een verkeerde lunchoptie in de eerste aflevering verschillende uitkomsten. Het brengt een ruzie tot stand, leidt tot de sluiting van een vleesleverancier en een goede vriendin van Zoë komt zonder baan te staan. Door voortdurend naar je eigen inbreng te verwijzen, wekt Dreamfall de suggestie dat jouw invloed wel degelijk van belang is. Toch heeft het nog geen grote gevolgen voor het overkoepelende verhaal.
Ook de opzet van de verschillende hoofdstukken in de game is ditmaal minder lineair dan voorheen. Dit uit zich voornamelijk in de stad Marcuria, waar Kian verschillende opdrachten krijgt die je in willekeurige volgorde kunt afhandelen. Je woont een geheime bijeenkomst bij om een verrader te ontmaskeren en onderschept een brief met belangrijke informatie. Het zorgt voor de nodige afwisseling, maar de opdrachten bieden geen ruimte voor experimenten. Er is maar één juiste oplossing en die is soms wat vergezocht. Omdat juist een verhalende game als Dreamfall Chapters er belang bij heeft dat de vaart erin blijft, is dit vaak een struikelblok.
Dat de tweede aflevering omvangrijker is dan zijn voorganger kenmerkt zich ook in de vele technische mankementen. De animaties zijn schokkerig, de ogen van verschillende personages glitteren als een discobal en dialogen lopen met momenten door elkaar. Dit staat dan ook haaks op de verlengde ontwikkelperiode van de studio om de game zonder bugs uit te brengen. Het staat de overredingskracht van het verhaal niet in de weg, maar komt de visuele ervaring zeker niet ten goede.
Na een langzaam opgebouwde introductie komt Dreamfall Chapters nu dan toch op gang. Het verhaal komt tot leven dankzij sterk geschreven personages, die worden geëvenaard door een opmerkelijk aandacht voor detail. De game maakt indruk door de politieke situaties aan onze eigen geschiedenis te spiegelen.
Rebels is nu verkrijgbaar voor de pc, Mac en Linux.