Valkyria Chronicles review
Ontroerende oorlogskroniek.
Hoe je het ook draait of keert, oorlog in games is leuk. Partij A ligt in conflict met partij B en het is aan jou om het pleit te beslechten. Soms door diplomatie, maar veelal door tactisch vernuft of bruut geweld. En je amuseert je rot! Er is namelijk geen fijner gevoel dan een atoombom te lanceren of een vijandelijke bevelhebber met een welgemikt schot uit te schakelen.
Tussen de virtuele bloedbaden door sta je echter zelden stil bij de wreedheden van werkelijke oorlogen. Dit hoeft ook niet; games dienen in eerste plaats om je te ontspannen. Toch passeert er af en toe een game als Valkyria Chronicles, die niet schroomt je met de neus op de feiten te drukken. De PlayStation 3-game uit 2008 is nu voor het eerst uit op de pc.
Valkyria Chronicles vertelt het verhaal van de Second Europan War, waarbij de East Europan Imperial Alliance de westelijke Atlantic Federation de oorlog verklaart. Je hoeft geen geschiedkundige te zijn om in te zien dat de game een fictieve interpretatie van de Tweede Wereldoorlog is. Wanneer het neutrale Gallia door de Imperial Alliance onder de voet gelopen wordt, dient elke valide burger zich voor de dienst te melden.
Hier loert reeds een onverbiddelijk aspect van oorlogsvoering om de hoek. Doorheen de campagne wordt je compagnie met personages uitgebreid, elk met een eigen achtergrond en persoonlijkheid.
In het Personnel-menu lees je bijvoorbeeld dat een bepaalde soldaat slechts vijftien jaar oud is. Bovendien vecht hij niet uit vaderlandsliefde, maar om zijn kleine broertje te beschermen. Ook thema's zoals racisme en genocide gaat de game niet uit de weg. Zo worden de donkerharige Darcsens door veel Gallians gediscrimineerd omdat ze volgens de overlevering volledige steden met de grond gelijk gemaakt zouden hebben.
Deze elementen beperken zich niet louter tot het verhaal, maar sijpelen ook door in de gameplay. Elk personage heeft namelijk vier karaktertrekken, die zowel voor- als nadelig zijn. Neem bijvoorbeeld de vijftienjarige soldaat. Hij geniet door zijn achtergrond als boer hogere verdediging wanneer hij op grasland staat, maar moet door zijn lafheid aan nauwkeurigheid inboeten wanneer er vijanden in de buurt zijn.
Ook haten sommige personages Darcsens, waardoor ze verdediging verliezen als ze aan hun zijde vechten. Het hoeft echter allemaal niet zo serieus. Sommige eenheden presteren beter als er leden van het andere geslacht in de buurt zijn of verliezen nauwkeurigheid omdat ze voortdurend staan te kletsen. Het zijn kleine nuances die je niet nekken noch tactisch voordeel leveren. Maar voor wie graag het onderste uit de kan haalt, is dit zeker een meerwaarde.
Valkyria Chronicles heeft als fundament het turn-based aspect dat het genre van de strategische RPG kenmerkt, en voegt daar zijn eigen twist aan toe. Het slagveld is namelijk geen rooster waarbij je een personage van punt A naar B beweegt om dan een actie uit te voeren, maar een interactieve speeltuin waarin je je eenheden zoals in een third-person shooter actief bestuurt. Je laveert je soldaten tussen zandzakken, loopgraven en vijandelijk spervuur, waarbij hun bereik beperkt is door hun hoeveelheid Action Points.
Dit opent veel tactische mogelijkheden waarbij elke actie een strategische afweging is. Beweeg je een gewonde soldaat twee keer om hem terug te trekken of stuur je net twee soldaten zijn richting uit om hem dekking te geven? Je moet er immers ook rekening mee houden dat je Command Points beperkt zijn. Die zet je in om eenheden orders te geven. Vaak heb je minder Command Points dan eenheden, waardoor je soldaten soms hulpeloos moet achterlaten. Het is een diepgaand systeem dat wat gewenning vereist, maar na verloop van tijd goochel je ermee.
Voor de computergestuurde tegenstander gaat deze vlieger echter niet altijd op. Het gebeurt wel eens dat deze kostbare Command Points verspilt door een eenheid drie keer hetzelfde dak te laten beklimmen. Of hij laat een soldaat die achter een muur staat het vuur openen, waarbij het enige slachtoffer de pleister op de muur zelf is. Valkyria Chronicles is een pittige game en elke vijandelijke misstap is welkom, maar bij zulke momenten krab je je toch wel even in het haar.
Ook gooi je tijdens een veldslag niet eenvoudigweg de handdoek in de ring om de missie eens opnieuw te proberen. Het is gewoon absurd dat de snelste manier om een missie over te doen het opblazen van de tank van je eigen bevelhebber is. Het zijn geen grote mankementen, maar Sega had deze plooien bij het overzetten naar de pc toch echt wel mogen gladstrijken.
Het verhaal is in hoofstukken ingedeeld, waarbij je voor de veldslag steevast een aantal tussenfilmpjes te zien krijgt. Door de schilderachtige stijl spatten deze na zes jaar nog steeds van je scherm. Reken daarbij de uitstekende en overtuigende stemacteurs en je hebt alle ingrediënten voor een geslaagde vertelling. Als je even geen zin hebt om het verhaal te volgen, kan je altijd Skirmishes doen om wat extra geld en ervaringspunten te verzamelen. Die geef je dan in het hoofdkwartier uit om nieuwe wapens te kopen en je eenheden te upgraden, waardoor je weer sterker in de verhaalmissies staat. De cirkel is rond.
Valkyria Chronicles is een unieke interpretatie van oorlogsvoering. Het menselijk lijden wordt door zowel de grootschaligheid van de oorlog als door de kleine persoonlijke verhaaltjes in de verf gezet. Onder het verhaal bevindt zich een tactisch fundament met diepgaande strategische lagen. De game laat hier steken vallen die verholpen hadden moeten zijn, maar dit is veelal onbeduidend wapengekletter in een grotere veldslag. Valkyria Chronicles laat je tussen al het virtuele oorlogsgeweld even bij de wrede werkelijkheid stilstaan, en verdient hiervoor alleen maar lof.
Valkyria Chronicles is nu verkrijgbaar voor de pc.