inFamous: Second Son review
Kort maar (super)krachtig.
Wow, dat gaat snel. Net loop je nog over straat, maar nu vlieg je door de lucht als een berg stof in de wind. En wat dacht je van die smeulende vuurballen die zojuist moeiteloos uit je handen schieten? Waar deze superkrachten opeens vandaan komen is je onbekend. Maar wat je wel weet, is dat het voelt alsof je dit al jaren doet. En met minder neem je geen genoegen. Sterker nog; je wilt meer. inFamous: Second Son is waar je vroeger over fantaseerde, en waar je als volwassene stiekem nog van droomt.
Het derde deel van de inFamous-serie begint geheel in stijl met een schone lei. Het getal drie ontbreekt in de titel en het onbekende, zeer hedendaags hoofdpersonage Delsin Rowe duikt op in een nieuwe omgeving. Ontwikkelaar Sucker Punch situeert het alledaagse superhelden epos in de Amerikaanse grunge hoofdstad Seattle, en de game ademt deze subcultuur dan ook rijkelijk. De koffietentjes en platenzaken, de ronddwalende hipsters in versleten jeans maar ook de torenhoge Space Needle dragen allen bij aan een sfeervolle vertolking van dit moderne metropool.
De stad sluit volgens inFamous regisseur Nate Fox aan bij het nieuwe arsenaal aan krachten van Delsin, wat de ontwikkelaar als dé kern van Second Son beschouwt. Seattle is een originele wending en het is interessant om eens door een open-wereld te reizen buiten New York of imitaties daarvan. Op de straten en daken van deze stad ontdek je de mogelijkheden van je krachten. En hier geniet je ten volste van.
De speeltuin voor deze krachten is echter niet zoals je het ziet in de optimistische Lonely Planet gidsen. De warme kleuren van Seattle 's architectuur worden constant opgebroken door de koude, totalitaire wachtposten van de overheid. Tussen de gezellige marktpleintjes bevinden zich kooien met daarin verdachten; allen streng bewaakt door zwaarbewapende soldaten. Camera's houden alles en iedereen in de gaten en de burgers accepteren het. Ze hebben tenslotte geen keuze. Superkrachten zijn in Seattle anno 2016 verboden, en degenen die erover beschikken worden bestempeld als bio-terroristen. Iedereen is een potentiële dader.
Eén van de krachten waarmee je de stad verkent is rook. Deze gave transformeert je in een vliegende wolk van as, waarmee je van gebouw naar gebouw raast en door luchtschachten manoeuvreert in een enkele seconde. Stapt er iemand op je pad, dan lanceer je een gloeiende vuurbal of een hoesterige pluim van smog om de dwarsligger uit te schakelen. De bizarre krachten voelen al snel vertrouwd; simpelweg naar je bestemming wandelen is geen optie meer.
Ondanks de sterke visuele uitstraling van Seattle, biedt de stad weinig variatie. De ene straat lijkt veel op de andere, en een gebied als Chinatown brengt daar ondanks de Oosterse invloeden weinig verandering in. De kracht om vijanden uit te roken begint daardoor ook wat monotoon te worden. Op dat moment begint één van je laatste menselijke instincten naar boven te komen; hebzucht. De zoektocht naar meer krachten biedt de game een extra dimensie.
De vier verschillende krachten die je in inFamous: Second Son verzamelt, dwingen je elk een andere speelstijl aan te meten. Wanneer je de neonkracht bezit, verandert per direct de hele spelbeleving die je tot dan toe had. Terwijl de fluoriserende lichten alle kanten op spatten, sprint je je een weg tussen vriend en vijand terwijl geen kogel je schendt. Aan het begin nog wat chaotisch, maar eenmaal behendig met deze kracht is er geen weg meer terug.
Toch komt eentonigheid na een tijdje weer om de hoek kijken. De missies die je ondergaat om het regime ten val te brengen, zijn simpel en zeer doorsnee qua opzet. Zo moet je vooral van punt A naar B om daar vervolgens alle vijanden te neutraliseren, wat meestal resulteert in een achtervolging over de daken. De eindbaasgevechten vergen wat concentratie, maar zijn nergens echt uitdagend. Als je fanatiek krachten hebt verzameld voordat je je aan zo'n confrontatie waagt, is het slechts een kwestie van tijd voordat je tegenstander verslagen is. Té sterk zijn heeft dus ook z'n nadelen.
Net als in de vorige delen zijn keuzes een belangrijk onderdeel van de speelervaring die Sucker Punch wil geven. De macht om Seattle veilig of juist onveilig te maken met je gave eindigt in goede of slechte karma. Het vermoorden van vijandelijke troepen, drugs dealers en ander gespuis maakt je een meedogenloze bio-terrorist, terwijl het in leven houden van je tegenstanders sympathie opwekt bij de burgers. Dit geeft het ietwat vlakke verhaal toch een menselijk karakter, ook al is de keuze tussen goed en slecht relatief zwart-wit.
De speelduur van inFamous: Second Son is ongeveer tien uur. Is dit te kort? Ja, maar de uren die je speelt zijn geconcentreerd, met uitzondering van wat terugkerende eentonigheid. De verschillende plotwendingen en variërende eindes die voortkomen uit je karma, maken de game vruchtbaar voor een tweede keer spelen. Bereik je de volle honderd procent? Dan is er weinig meer te beleven in de stad.
De kracht van deze nieuwe generatie spelcomputers is eventjes zichtbaar dankzij inFamous: Second Son, en dat doet verlangen naar meer. Het verhaal is niet bijster interessant, maar dankzij de onuitputtelijke bron van krachten vlieg je met plezier door de verschillende hoofdstukken heen. Het grafische realisme en de sfeer in de stad zorgen er voor dat Seattle gedurende deze relatief korte periode even je thuis wordt.
inFamous: Second Son is nu verkrijgbaar voor PlayStation 4. Lees ook zeker onze inFamous: Second Son guide eens na.