Rocksmith 2014 review

Een gitaar, een snoer, een pc, PlayStation 3 of Xbox 360 en Rocksmith. Deze ingrediënten vormden twee jaar geleden het recept voor de kickstart van je muzikale carrière. Hoewel je virtuele band je probleemloos van Song 2 van Blur tot Boys Don't Cry van The Cure begeleidde, kon de simulatiegame technisch gesmeerder. Kritiek op logge menu's en lange laadtijden werden ter harte genomen. "We doen er iets aan," zo werd er beloofd.

Spelers die de eerste Rocksmith hebben gespeeld, halen dan ook opgelucht adem bij het zien van de nieuwe menustructuur in Rocksmith 2014. Deze is een stuk overzichtelijker dan voorheen. In de Learn To Play modus kun je nummers zowel alfabetisch als op kenmerken als moeilijkheidsgraad of jaar van uitkomst rangschikken. Tijdens de ontwikkeling van de game lag de nadruk op de vlotheid van een speelsessie. Dat zie je onder andere terug in het gebrek aan laadtijden. Buiten af en toe een hik bij het starten van een lied gaan alle menu's en tools heel vlot in elkaar over.

Rocksmith 2014 is meer dan een verzameling menu's: het is immers voornamelijk een muziekgame. En een goede ook. Net zoals in het eerste deel ligt de focus nog steeds op het leren spelen van (bas)gitaar. Dat kan weer op een serieuze manier of juist spelenderwijs. De gitaarlessen en minigames in de Guitarcade zijn leuk om je instrument mee te leren kennen, maar de meeste tijd spendeer je in een oude en twee nieuwe spelmodi: Learn a Song, Nonstop Play en Session Mode. Aangezien je daarin echte liedjes leert spelen of zelf maakt, merk je sneller vooruitgang in je gitaarspel. Met de resultaten die je erin boekt kan je gerust wel eens bij familie en vrienden opscheppen.

De tracklist van Rocksmith 2014 telt 55 nummers. Als je de eerste game ook bezit kun je tegen een vergoeding de tracklist daarvan in Rocksmith 2014 importeren, vergelijkbaar met de Rock Band-games. Waar in het eerste spel de moeilijkheidsgraad nooit radicaal de hoogte in ging, kent deze opvolger een gevarieerder aanbod.

Eenvoudigere nummers zoals Blitzkrieg Bop van The Ramones zijn ideaal voor beginnende spelers, terwijl zelfverklaarde gitaargoeroes zich kunnen bewijzen met razendsnelle metalsongs als Bat Country van Avenged Sevenfold. Vooral beginnende gitaristen halen voldoening uit de Learn a Song modus, dankzij het gevoel dat je steeds meer nummers onder de knie krijgt. Wanneer je al een ervaren gitarist bent is deze modus voornamelijk een reeks nieuwe liedjes om in te prenten.

Om alle nummers op de setlist te kunnen spelen is er wat oefening vereist. Net zoals in de eerste Rocksmith past het spel zich aan naar jouw speelniveau. Wanneer de game na een succesvolle speelsessie de moeilijkheidsgraad een beetje opkrikt, raak je echter vaak de draad kwijt. Het is niet eenvoudig om naar het scherm te kijken en ondertussen de juiste noot op je gitaar te zoeken.

Als je een moeilijk stuk maar niet onder de knie krijgt, ben je genoodzaakt om de riff repeater te gebruiken. Waar je vroeger eerst in het pauzemenu die tool moest openen, kan dat nu met één druk op de knop. Nog maar eens een bewijs dat het Rocksmith 2014 gestroomlijnder is. Ondanks de vele opties die je in de riff repeater voorgeschoteld krijgt, is de opzet duidelijk. Je duidt aan welk stuk je wil oefenen, stelt tempo en moeilijkheidsgraad in en begint te spelen. De game laat weten hoeveel noten je mist en welke stukken je aandacht vereisen.

Na al dat oefenen is het tijd voor een optreden. De Nonstop Play modus is daar in Rocksmith 2014 het equivalent van. Je stelt zelf een setlist samen en speelt al de nummers die je in Learn A Song instudeerde achter elkaar. Een leuke modus waarin je het gevoel van vooruitgang het meeste merkt. Het is erg bevredigend om drie liedjes nagenoeg perfect na elkaar kan spelen. Wanneer er toch nog stukken zijn die je niet helemaal mee kan spelen, kun je ook hier de riff repeater bovenhalen.

Maar een echte rockster houdt het niet bij het naspelen van songs. Bob Dylan werd niet groot door Broeder Jacob tot in de perfectie te spelen. Je kunt dan ook min of meer je eigen nummers schrijven in Session Mode. Hierin kun je een jamsessie starten waar je zonder enige druk kan spelen. Zo kies je zelf je eigen gitaargeluid in de tone designer. Mede door de mogelijkheid om downloadbare uitbreidingen uit het eerste spel in te laden, kan je bijna alle kanten op met je sound. Vervolgens stel je een begeleidingsband op die klinkt zoals jij het wil. Eens jij begint te spelen, valt de groep in.

Met de nieuwe Session Mode biedt Ubisoft iets waar je zeker een tijdje mee kan rommelen. Toch werkt de modus niet altijd helemaal naar behoren. Vaak merk je dat je band niet speelt wat jij net wil. Soms wil je eens lekker hard scheuren, maar gaat de groep niet meteen mee met je tempo. Daarvoor moet je eerst met je controller het tempo opkrikken. Wanneer je even de andere instrumenten verder wil laten spelen, valt alles vaak stil. Session Mode is door z'n vele opties een leuke afwisseling van de andere modi, maar omdat je controle niet optimaal is spendeer je hier niet de meeste tijd.