Joe Danger 2: The Movie Review

Het kan raar lopen in de industrie. De eerste Joe Danger verscheen eerst op de PlayStation 3 en pas een jaar later op de Xbox 360. Daarbij was de PS3-versie in de eerste week al meer succesvol dan de Xbox 360 versie ooit zou worden. Gek genoeg komt het vervolg, Joe Danger 2: The Movie, morgen alleen op Xbox Live Arcade uit en van een PlayStation Netwerk versie is nog geen sprake. Dat doet aan de kwaliteit van de game geen afbreuk, maar het is wel opmerkelijk. En zonde, want Joe Danger 2 verdient het om door veel mensen gespeeld te worden.

of

Caption

Attribution

Ditmaal is Joe stuntman op een heuse filmset en dat betekent een hoop explosies, lawines, politieachtervolgingen, races en slechte woordgrappen over bekende filmtitels. Aan de gameplay an sich is verder weinig gesleuteld. Per level behaal je zo stijlvol mogelijk verschillende doelen, zoals het vinden van de letters D-A-N-G-E-R en alle (geheime) pick-ups, een race winnen, een level binnen de tijd halen of je stunt-combo-meter constant hoog houden. De variatie is groter dan de op veel fronten vergelijkbare game Trials Evolution en als je alle levels en speciale personages vrij wil spelen ben je makkelijk tientallen uren zoet.

Die variatie is ook terug te zien in de verschillende voertuigen die de game rijk is. Naast de vertrouwde motor, die in het origineel het enige voertuig was, heb je nu ook de beschikking over een mijnwagen, ski's, sneeuwscooters en meer. In de praktijk verschillen deze weinig van elkaar. De besturing blijft hetzelfde maar de ene is iets zwaarder dan de ander. Er zijn echter ook uitzonderingen als de fiets op één wiel, waarbij je extra in balans moet blijven, en de kekke jetpack, die wel degelijk van invloed zijn op je speelstijl. Dit brede assortiment zorgt ervoor dat je vaak wordt verrast en op nieuwe manieren wordt uitgedaagd.

Het kleine team van Hello Games wilde met Joe Danger 2 de ultieme Joe Danger game afleveren die we ons over tien jaar nog herinneren. Nu zal dat wel wat meevallen, maar dat het origineel op alle fronten wordt overtroffen staat buiten kijf. De ambitie om alles vooral groter en beter te maken is op veel fronten terug te zien. Zo ligt er nu ook meer de nadruk op het online aspect. Na ieder level zie je direct of je het sneller en beter gedaan hebt dan je vrienden en kun je ook tegen hun ghosts racen, een feature die we ook al terugzagen in Trials. Helaas is de multiplayer, waarbij je niet alleen tegen elkaar maar ook mét elkaar kan strijden voor de hoogste score, alleen offline speelbaar. Je kan nu echter wel met vier mensen tegelijk spelen, twee meer dan in het vorige deel.

In de eerste Joe Danger kon je al je eigen levels maken, maar wegens het ontbreken van een goede online infrastructuur was het lastig deze met anderen te delen. Ook hier heeft Hello Games verbeteringen aangebracht: ditmaal kun je je levels (ja, net zoals in Trials) online delen. Hello Games is hier duidelijk trots op want ze zetten iedere week de beste levels in de spotlight.

Dit verlengt de herspeelbaarheid aanzienlijk, vooral omdat de editor toegankelijker is dan ooit. Deze is wellicht niet zo uitgebreid en robuust als bijvoorbeeld Trials Evolution of LittleBigPlanet (je zal er niet snel hele nieuwe genres mee maken) maar wordt al spelenderwijs geïntroduceerd door middel van levels waar je zelf doorheen mag racen. Het is een slimme en welkome toevoeging die de instapdrempel aanzienlijk verlaagd en hopelijk veel spelers zal overhalen nieuwe uitdagingen te verzinnen.

Toch is het niet alleen maar lofzang. Er zitten namelijk wel wat haken en ogen aan sommige aspecten die het speelplezier nogal eens vergallen. Ondanks dat de physics-engine spot on is, zijn de controls niet altijd even responsief. Er is niets vervelender dan een perfecte run verpesten omdat de springknop even niet reageert. Daarnaast zijn er zoveel knoppen om rekening mee te houden (boosten, bukken, springen, speciale stunts, je tegenstander slaan, in balans blijven, etc) dat je nog wel eens verlangt naar de veel simpelere, maar tot op de millimeter geperfectioneerde controls van Trials Evolution.

Dan is er nog een flinke kanttekening. De felle kleuren, opzwepende actiefilmmuziek en knallende special effects maken dat de game zeker niet voor iedereen geschikt is. Want ondertussen tettert een opgefokte regisseur iedere keer dezelfde one-liners naar je toe, bloedirritant als je een level zestig keer opnieuw moet doen. Joe Danger 2 is geen game die je lekker relaxt speelt na een dag hard werken en de constant hyperactieve sfeer zal evenveel mensen aanspreken als laten afhaken. Met name in het eerste uur, waarin je de fijne kneepjes nog moet leren, zal menig gamer vaak flink op de tanden bijten.

Ondanks dat de game daarmee niet de beste eerste indruk maakt is het toch aan te raden om door te zetten. Hoe langer je met Joe Danger 2: The Movie spendeert en hoe beter je wordt, hoe meer voldoening je haalt uit de pittigste uitdagingen. De game vergt een split-second reactievermogen dat weinig games nog vragen en als je de pro-medailles wilt behalen door een gegeven level perfect uit te spelen zijn bibberende zweethandjes en pure euforie na de verdiende overwinning de norm.