DanceStar Party Review

Sony en de bedenkers van de enorm populaire SingStar-games vervangen in deze nieuwe muzikale game de overbekende microfoon door de lichtgevende bewegingscontroller. Zo maakt Sony er met DanceStar Party eindelijk werk van om zelf een eigen dansspel uit te brengen. Er is natuurlijk al enige jaren grote concurrentie op de markt voor de dansspelen. Zo is dit, na We Dance en Just Dance 3, al de derde dansgame die we deze maand bij Eurogamer Benelux bespreken. En dan zijn er daarnaast nog meer kapers op de kust.

Maar ze hebben natuurlijk allemaal hun specifieke kenmerken. De ene heeft een matje om op te dansen, de ander heeft dan weer één of twee controllers nodig die je ten alle tijde moet vasthouden en nog een andere laat je gewoon zonder toevoeging van een controller voor een camera bewegen. Voor DanceStar Party, die specifiek voor de PS3 uitgebracht werd, moet er gewerkt worden met de Move controller. Zonder zul je maar weinig aan dit spel hebben.

Je moet natuurlijk wel fan zijn van het genre vooraleer je maar overweegt om het aan te schaffen, maar voor de reviewers hier op de redactie is een spel als dit eens een lesje in "hoe overwin ik mijn bewegingsangsten". Ook voor onderstaande was het geen evidente job om me vrijuit en zonder schroom te geven voor een camera. Op een bepaald moment zat mijn éénjarige dochter me toch maar vreemd aan te staren terwijl haar papa met een blauwe lichtgevende bal wild heen en weer aan het zwaaien was in de living. Ik probeer nu dan ook nog meer dan ooit mijn objectiviteit te bewaren tijdens het schrijven van deze review.

Het spel werkt eigenlijk zoals zijn collega's. Alleen is hier de Move de spil van het spel. Je kiest eerst op welk nummer je je wilt uitleven. Op het scherm verschijnt een silhouet dat je bij de danspassen zal begeleiden. Je digitale leermeester toont zorgvuldig alle passen die je doorheen het lied zult moeten maken. Daarbij is de stand, beweging, snelheid, … van de beweging natuurlijk van het grootste belang.

De EyeToy stel je in het begin af op je eigen speellocatie en dan rest er je eigenlijk weinig anders dan gewoon beginnen. Er is een ruime keuze uit veertig energetische liederen. Er zijn de uptempo hits van onder andere The Chemical Bros met "Hey Boy Hey Girl", Venga Boys met "We Like To Party" en Duck Sauce is aanwezig met hun hitnummer "Barbra Streisand". Maar ook enkele klassiekers zoals "Kung Fu Fighting", "I'm Still Standing" van Elton John, … en natuurlijk ook de onvermijdelijke Macarena. Als je toch nog een tekort aan deftige dansbare muziek zou hebben, dan kan je altijd via de Playstation Story extra songs downloaden.

De SingStar-schijfjes belanden wel vaker in mijn PS3 en het valt op dat we DanceStar Party wel op meerdere vlakken met SingStar mogen vergelijken. Niet alleen omdat het van dezelfde makers komt, maar het ademt ook dezelfde sfeer uit. De visuele stijl is vergelijkbaar en DanceStar Party zet even erg op het sociale aspect in als zijn vocale collega.

Naast de klassieke spelmodus waarbij je solo staat te dansen, is het dan ook mogelijk om hetzelfde samen met een vriend of vriendin te doen. Je met twee of meer onnozel staan gedragen is altijd leuker dan alleen. Wat dan ook weer volledig vergelijkbaar is met de SingStar-games. Alhoewel een glaasje teveel en een nieuwjaarsfeestje onder vrienden ook wel kan helpen. Wie wil kan het zelfs uitvechten tegen maar liefst negentien vrienden in een echte dance battle.

De dansnummers zelf kregen elk al een moeilijkheidsgraad toegekend, maar die kan waar nodig naar persoonlijke smaak bijgewerkt worden. Je krijgt ook steeds de keuze om een kort fragment te dansen, of onmiddellijk het ganse nummer.

Je performance wordt telkens volledig gefilmd. tijdens een nummer zie je het dansende silhouet en de clip van het gekozen lied. Maar je krijgt ook de keuze om onmiddellijk de beelden te zien van hoe je jezelf in het zweet aan het werken bent. Nadien wordt je zelfs de kans geboden om je moves online te delen met al je vrienden. Ik heb wijselijk gepast.

of

Caption

Attribution

Je krijgt tevens de optie om ook zelf creatief aan de slag te gaan met dancemoves. Hierbij puzzel je zelf de bewegingen voor het door jou gekozen lied in elkaar. Het spel biedt je daarnaast ook de mogelijkheid om je te begeleiden in je ochtend- en avondgymnastiek. En voor de zangers onder ons, onderaan het scherm loopt de tekst van het nummer mee. Dus wie wil kan tijdens het zwabberen der ledematen zijn stem aan het werk zetten.

We mogen wel zeggen dat de EyeToy vlot de bewegingen van de Move registreert. Het blijft wel de typische ziekte van Move (of Wiimote) games dat je soms met weinig bewegen ook al erg veel punten kunt scoren. Soms behaal je met een minimum aan heen en weer zwaaien, toch al een redelijk puntentotaal. Het heeft wel als voordeel dat je de eerste vormen van onzekerheid en angst om je eindeloos belachelijk te staan maken, overwint. Al is dit eerder een onberedeneerd voordeel van de motion controlls, dan een doelbewuste en strategische implementatie.

We waren ergens ook ontgoocheld dat het wel mogelijk is om te zingen in het spel, maar dat je ondanks het feit dat het dezelfde makers als SingStar betreft, je verder geen compatibiliteit moet verwachten. Dit had misschien een originele insteek kunnen zijn en kon een potentiële meerverkoop betekenen.