Rage

Commander Keen, Wolfenstein, Doom en Quake. Er zijn slechts weinig studio's die de hedendaagse game-industrie zo diepgaand hebben vormgegeven als id Software. Elk spel dat je momenteel aan het spelen bent heeft op z'n minst één onderdeel te danken aan id, of het zal toch niet veel schelen. De heren lagen aan de basis van dedicated servers, graphics zoals we ze de dag van vandaag kennen, competitief gamen en zelfs het hele first person shooter genre. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Rage sinds z'n aankondiging tot op de dag van vandaag heel wat aandacht naar zich toe wist te trekken. Wij hebben een weekendje met het spel achter de rug en zijn klaar om ons post-apocalyptisch oordeel te vellen.

In games zoals Fallout wordt de Apocalyps veroorzaakt door nucleaire experimenten, maar in Rage draait het allemaal rond een asteroïde genaamd Apophis die de aarde als zijn eindbestemming heeft gekozen. Gelukkig hadden enkele briljante koppen het idee om de belangrijkste aardbewoners ondergronds in te vriezen, zodat ze na de impact konden ontdooien om de aarde herop te bouwen. Maar er loopt het één en ander mis en jij blijkt de enige te zijn die uit de diepvriezer tevoorschijn komt. Al snel maak je kennis met een post-apocalyptisch gebied bevolkt door talloze clans en kom je te weten dat leden van The Authority, een hoogtechnologische groepering die de wereld heeft overgenomen, het op je gemunt hebben.

Je maakt kennis met Dan Hagar (stem van John Goodman) die je naar zijn kleine nederzetting voert. Hij is de eerste in een hele reeks mensen die je om hulp zullen vragen. Sommige opdrachten zijn optioneel, andere moet je vervullen om verder in het spel te kunnen vorderen. Voor elke geslaagde missie krijg je iets in ruil, gaande van een nieuw wapen tot klinkende munten. Maar goed ook, want wat je ook doet, de kans is groot dat je het zult moeten opnemen tegen één van de vijandelijke clans. Het spel bevat enkele wegennetwerken die je het gevoel geven dat je in een open wereld rondloopt, maar eigenlijk zijn ze bijlange niet zo toegankelijk of groot als in games zoals Fallout 3. Toch vormen ze een leuke speeltuin met enkele scherpe bochten en uitdagende jumps voor de voertuigen die je tot je beschikking hebt. Deze wegen moet je regelmatig doorkruisen om van opdrachtgever naar missiedoel en weer terug te geraken.

En toch zijn de makers erin geslaagd het reizen boeiend te houden. Het rijden op zich gaat al heel vlot en je krijgt onderweg regelmatig te maken met minigames die geld opleveren. Het vernietigen van een aantal vijandelijke voertuigen of het oprapen van kostbare kometen binnen de tijd zorgen ervoor dat de tijd wat sneller vooruit gaat. De eindbestemming van je reis is meestal de thuisbasis van een clan, waar je iets moet gaan stelen, iemand moet gaan redden of waar gewoon alle inwoners neergeschoten moeten worden.

En dit is het moment waarop id pas echt duidelijk maakt dat ze over enorm veel ervaring beschikken binnen het first person shootergenre. De actie gaat razendsnel en je maait vijanden neer bij bosjes terwijl ze blijven toestromen als horden uitgehongerde beren naar een pot honing. Soms is het mogelijk om nietsvermoedende tegenstanders te besluipen en geruisloos uit te schakelen, maar het is duidelijk dat de focus hier niet op ligt aangezien ze je vaak al opmerken terwijl je nog achter cover aan het hurken bent. Geen enkel probleem, want het schietfestijn in Rage is zo goed als ongeëvenaard. Je baant je al knallend een weg doorheen ruïnes, Nevada-woestijnachtige taferelen, ijsgebergten, schroothopen en hoogtechnologische gebouwen. In een bepaald level ontwijk je explosieve ballonnen en in een ander amuseer je je rot met het schieten op de vlammenwerpertank van een mutant waarna hij de lucht in wordt gekatapulteerd. Aangezien de omgevingen min of meer lineair zijn kan je je focussen op belangrijkere zaken, zoals enkele eenvoudige omgevingspuzzels en je wapenarsenaal.

Hoe onrealistisch het ook moge zijn, in Rage draag je alle beschikbare wapens en voorwerpen met je mee in een onzichtbare rugzak. Een heel handig iets zijn vier quick-use plekken gereserveerd in de spelinterface voor kogels, geweren en gadgets die je zelf kunt toewijzen vanuit het menu. Er zijn acht geweren beschikbaar waarvan de meest speciale zonder twijfel het Pulse Cannon en de kruisboog zijn, maar deze worden aangevuld met maar liefst twintig munitietypes. Zo heeft de kruisboog pijlen waarmee je vijanden even vanop een afstandje kunt besturen om ze vervolgens te laten ontploffen, en is er een bepaald type ammunitie dat ervoor zorgt dat je pistool zes kogels tegelijk afschiet.

of

Caption

Attribution

En alsof dat nog niet genoeg is zijn er een heleboel gadgets die je kunt kopen in winkels of fabriceren aan de hand van spullen die je ontdekt tijdens het spelen. Qua wapens zijn er boemerangachtige Wingsticks, vanop afstand bestuurbare speelgoedautootjes die je kunt laten ontploffen, turrets, schietgrage robotjes en granaten waarmee je vijanden tot een bloederig hoopje pulp kunt herleiden. Verder zijn er slotenkrakers waarmee je afgesloten opslagkamers binnen kunt (denk aan Dead Space) en verbanden. Deze zijn enkel voor geval van nood, aangezien je kunt saven wanneer je maar wil, je gezondheid vanzelf regenereert als je een tijdje niet meer geraakt bent én je gebruik kunt maken van een elektroshock om jezelf te reanimeren. Hoewel dit laatste een dikke vijf minuten moet herladen na gebruik zijn er dus duidelijk mogelijkheden zonder al teveel problemen om in leven te blijven.

En dat is ook nodig, want de vijanden in Rage zijn taai. De Wastelands worden bevolkt door een achttal clans, waaronder mutanten, een stelletje Britse anarchisten, bomexperten, halve wilden en robots van The Autority. Er zijn ook enkele eindbazen aanwezig en het leuke hieraan is dat je de meeste van hen zelfs met niets anders dan je vuisten kunt verslagen indien je dat wenst. Handig wanneer je even zonder kogels zit bijvoorbeeld. Wanneer je shooters als Call of Duty gewoon bent is ook de manier waarop vijanden bewegen in Rage een ware verademing. Ze slingeren langs kabels naar beneden, klauteren op muren alsof het niets is, komen op je afgelopen met een brandende knots in de hand en trekken zich terug wanneer ze denken dat ze gaan verliezen. Wanneer je een legertje kogels op ze loslaat proberen ze die vaak op behendige wijze te ontwijken.