Rise of Nightmares
Voer voor een helse nachtmerrie.
We kunnen de Kinect titels die zich op volwassenen richten niet op één hand, maar op één vinger tellen. Op die vinger balanceer ik het schijfje van Rise of Nightmares, de allereerste game voor de bewegingssensor van Microsoft die met een grote 18+-stempel in de winkelrekken ligt. Reden te meer dus om onze stoute schoenen aan te trekken om te ontdekken welk soort nachtmerries we van dit spel zullen krijgen.
Rise of Nightmares gaat van start met een proloog die zo weggelopen zou kunnen zijn uit films als Hostel of Saw. Een onbekend personage ligt om nog onbekende redenen in een cel weg te rotten, maar ontwaakt opeens. Voor zijn neus ligt een al even onbekende dame, die wanneer ze wakker schiet meteen begint te gillen dat ze samen met jou wil ontsnappen. Begrijpelijk, want in de duistere gevangenis lopen zombies rond die hun honger willen stillen met je eigen ledematen. Op het nippertje weet je te ontsnappen...of zo lijkt het toch, want nét voordat je de uitgang bereikt transformeren twee naar elkaar schuivende muren je tot een menselijke pannenkoek. Dit spel weet alvast aan één van mijn ergste nachtmerries te beantwoorden. Mooi zo!
Wat volgt een avontuur waarin jij in de huid van Josh kruipt, een late twintiger die samen met zijn vrouw in Roemenië op vakantie gaat. Tijdens hun treinrit richting het druilerige land verdwijnt Josh z'n partner, en knalt de trein van het spoor pardoes in een wilde rivier. Wat volgt is een game die qua opbouw - zoals reeds aangehaald - inspiratie haalt uit populaire horrorfilms, en binnen het gameplay departement goed gekeken heeft naar spellen als House of the Dead en Condemned.
Het is niet verwonderlijk dat we net die twee games aanhalen. De ontwikkelaar verantwoordelijk voor Rise of Nightmares is namelijk Sega AM1, de studio die in het verleden al heel wat House of the Dead games mee heeft helpen ontwerpen. Net zoals in die titels zul je een relatief vast pad bewandelen, en onderweg ondode vijanden moeten verslaan. Het grote verschil tussen de bekende lightgun shooter en deze Kinect titel is dat je geen controller in je handen hebt. En dat zorgt voor enkele interessante, maar soms ook frustrerende resultaten.
Je voortbewegen in Rise of Nightmares doe je door een been richting de Kinect naar voren te zetten. Hoe verder je je been plaatst, hoe sneller je personage zal wandelen. Wil je naar achter, dan maak je de bijhorende beweging. Rond je kijken doe je door je romp naar links, of naar rechts te draaien. Het is een opvallend intuïtieve manier om een spel te besturen, maar je zal je bewegingen zorgvuldig moeten doseren om het gewenste effect te bekomen. Beweeg wat te hard naar links, en Josh zal vanuit het eerste persoonsperspectief draaien als een tol. Doe het lang genoeg, en je maaginhoud vliegt tegen je televisiescherm aan, ook gezellig! Naar voren lopen zorgt zo nu en dan eveneens voor kopzorgen. Gelukkig is er de optie om wandelen automatisch te laten verlopen, maar die functie zorg ervoor dat Rise of Nightmares opeens gaat aanvoelen als...jawel, een on-rails shooter à la House of the Dead!
De besturing vergt dus heel wat gewenning, maar wanneer Kinect je intentie goed begrijpt, dan zorgt het effect in Rise of Nightmares voor heel wat voldoening. Datzelfde gevoel van verwondering krijg je wanneer je een van de vele context sensitive bewegingen moet maken. Om een deur te openen moet je daadwerkelijk een denkbeeldige klink naar onder duwen, terwijl een schakelaar overhalen gelijk staat met het van boven naar onder bewegen van je hand. De super specifieke motion controls zijn zelfs nog meer to the point. Na door een beek te zwemmen - doe de schoolslag! - zitten er opeens bloedzuigers op je armen - sla ze eraf! -. Dit soort handelingen uitvoeren voelt door de wonderen van Kinect haast magisch aan. Behalve twintig procent van de keren dat de sensor je gezwaai niet herkent.
En het is verdomde marge van twintig procent die ervoor zorgt dat Rise of Nightmares nooit de ervaring kan bieden die men je op het doosje belooft. Die twintig procent zorgt ervoor dat je opeens een Game Over scherm te zien krijgt, op een moment waar dat helemaal niet zou gebeuren mocht je een controller in de hand hebben. Aan de andere kant moet je Sega feliciteren met de dappere poging om meer te doen met Kinect dan enkel het brengen van minigames of Wii Sports rip-offs. De foutenmarge zou bovendien wel eens aan de capaciteiten van de sensor, en niet die van de ontwikkelaars kunnen liggen...