Luigi's Mansion 2 (hands-on)
Who you gonna call? LUIGI!
Toen Sony nagenoeg de volledige gamende wereldbevolking met de PlayStation 2 in haar macht had, deed Nintendo haar best om met de GameCube wat tegendruk uit te oefenen. Uiteindelijk bleek de strijd al snel gestreden te zijn en moest de paarse kubus het onderspit delven.
Wie tijdens de vorige generatie toch vertrouwen had in de GameCube en er dan ook eentje gekocht heeft, weet echter dat er een aantal ontwikkelaars waren die toch wat exclusieve parels wisten af te leveren. Ik denk bijvoorbeeld aan Eternal Darkness, Star Wars: Rogue Squadron en Metal Gear Solid: The Twin Snakes, maar ook Nintendo zelf zorgde voor wat genot van eigen kweek. Wat dacht je van Super Smash Bros. Melee, Pikmin en – mijn persoonlijke favoriet – Luigi's Mansion!
Hoewel dat laatste spel nog steeds een speciaal plekje in mijn hart heeft, besef ik maar al te goed dat heel wat hedendaagse gamers – en zelfs GameCube eigenaars – nooit in aanraking gekomen zijn met Luigi zijn eerste solo avontuur. Ik kan dan ook begrijpen dat de aankondiging van een vervolg op de afgelopen E3 verloren gegaan is tussen alle Call of Duty's en Halo's, maar sta me toe om toch eventjes wat licht te schijnen op deze geestige game.
Merk in de voorgaande zin de termen “licht” en “geestig” op, want dat zijn meteen ook de kernwoorden die aan Luigi's Mansion en diens opvolger verbonden moeten worden. Jij gaat op pad met een bange Luigi, die gewapend met een zaklamp een landhuis vol met spoken moet verkennen. Met behulp van een stofzuiger, genaamd de Poltergust 5000, moet Mario z'n broertje alle spoken die hij maar kan vinden opzuigen. Waarom de advocaten van de Ghostbusters nog steeds geen contact opgenomen hebben met Nintendo zal voor altijd een raadsel blijven...
Hoewel de premisse dus griezelig dichtbij de cultfilm uit de gezegende jaren tachtig komt, is Luigi's Mansion een van de meer inventieve games die Nintendo de laatste tien jaar uitgebracht heeft, met als grootste kritiekpunt dat het oorspronkelijke avontuur al na een sloridge zes uur achter de rug was. In hoeverre ontwikkelaar Next Level Games – bekend van onder andere Punch Out!! voor de Wii – een omvangrijker geheel weet neer zetten met deeltje twee blijft voorlopig nog een groot vraagteken, maar wij kropen alvast een uurtje lang met deze aankomende 3DS-game onder de lakens.
Het eerste wat we te zien krijgen is een knap introfilmpje waaruit blijkt dat ook Professor E. Gladd net als Luigi opnieuw van de partij is. Hij voorziet onze bange held van zijn stofzuiger en zaklamp, en stuurt hem richting een verlaten met spoken volgepropte villa. Eens aangekomen neem jij de controle over, en begint je tocht doorheen een ongelofelijk interactief spookhuis.
Nog voordat je de deuren van het landhuis openmaakt mag je de voortuin verkennen. Luigi doet het echter nu al in z'n broek, en loopt wanneer jij de circle pad naar boven drukt met schuifelpasjes vooruit. Luigi's Mansion 2 belooft qua tempo alvast niet de snelste 3DS-game te worden, maar de traagheid past perfect binnen de gameplay van het spel. Een belangrijk onderdeel van de ervaring haal je namelijk uit het interageren met alle objecten in de omgeving, en dat met behulp van je handige stofzuiger.
Wanneer je het ding laat zuigen kun je bijvoorbeeld een door schimmel aangetast doek van een oud standbeeld trekken, waarna er muntjes en biljetten op de grond vallen en jij ze kan verzamelen. Ook bloempotten, stukken papier en zelfs de waterstraal van de semi-verwoeste fontijn kunnen beïnvloed worden, met steeds enkele muntjes als resultaat. Mensen die tijdens het gamen automatisch de hele omgeving afspeuren op zoek naar geheimen komen met Luigi's Mansion 2 dus duidelijk aan hun trekken.