The Legend of Zelda: Ocarina of Time 3D
De definitieve versie.
Opeens gaat er een nieuwe wereld voor je open waarin personages minder op kartonnen platen, en meer op karakters met verschillende dimensies lijken. Stofdeeltjes en grassprieten lijken uit je scherm te willen ontsnappen, terwijl Navi af en toe letterlijk vóór het scherm van je 3DS zweeft. Details als rondfladderende pluimen wanneer je een kip opraapt kwamen nog nooit zo goed in beeld, en eindbazen zien er opeens een stuk indrukwekkender uit wanneer je Ocarina of Time in 3D speelt. Omgevingen die bestaan uit statische achtergronden, zoals de binnenkant van huizen of de steegjes van Hyrule Castle, geven de illusie dat je in een levende kijkdoos tuurt. Dit is zonder enige twijfel het mooiste 3DS-spel tot nu toe, en dat terwijl je eigenlijk te maken hebt met graphics die afstammen uit de jaren negentig.
Maar natuurlijk bekleden graphics een secundaire rol tegenover de gameplay - iets waarvan we al zeiden dat deze in het geval van Ocarina of Time tijdloos is. De 3DS-versie van deze game is echter superieur tegenover al die andere remakes door de herwerkte inventaris, die enkel en alleen via het touchscreen gebruikt kan worden. Alle voorwerpen die Link tijdens zijn avontuur bij elkaar raapt verschijnen netjes in een rooster op het onderste scherm, en kunnen stuk voor stuk met enkele simpele vingerbewegingen gekoppeld worden aan de verschillende knoppen op de 3DS. Een hele vooruitgang gezien je vroeger het spel tijdelijk op pauze moest zetten om te waden doorheen een aantal menuschermen.
De voordelen van je items beheren aan de hand van het touchscreen merk je pas echt wanneer je aan de slag gaat met de latere dungeons in Ocarina of Time. Rond die tijd moet je namelijk om de haverklap verschillende voorwerpen gebruiken, wat vroeger erg omslachtig was. Nu druk je gewoon met je wijsvinger op het bijhorende icoontje, en je bent op nog geen seconde klaar om verder te gaan met je avontuur. En geloof me jongens en meisjes, dit is geen onbenullig detail!
De derde innovatie komt ten tonele wanneer je de L-knop indrukt. Wanneer er vijanden in de buurt zijn kun je daarmee Link zijn aandacht op hen vestigen, maar tijdens momenten waarop je geen lock-on optie voor handen hebt activeer je met de linker schouderknop de gyroscoop van de 3DS. Door dan met de handheld te bewegen kun je als het ware binnen de randen van een groter, onzichtbaar beeldscherm rond je kijken. Erg handig om bijvoorbeeld weggestopte Rupees te ontdekken, of om in kerkers geheime gangen te spotten.
De gyroscoop krijgt een tweede functie wanneer je Link laat schieten met een pijl en boog, katapult of grijphaak. Zoals altijd schakelt het spel dan om naar een eerste persoonsperspectief, maar mikken doe je deze keer door je 3DS te bewegen. Nog nooit eerder kon je zo snel en zo precies pijlen lanceren richting vijanden, terwijl het oplossen van puzzels waarbij je op knoppen moet schieten ook een stuk vlotter verloopt met behulp van de gyroscoop.
Spijtig genoeg kan er ook een klein nadeel verbonden worden aan de bovenstaande functie, maar dan enkel in combinatie met de 3D-functie van het spel. Wanneer de slider van je 3DS omhoog geschoven is, en je beweegt tijdens het mikken je handheld buiten de zogenaamde sweet spot om 3D waar te nemen, dan is het moeilijk om te zien wat je eigenlijk aan het doen bent. De oplossing is gelukkig zo simpel dat ook dit geen volwaardig minpunt is. Schuif wanneer je mikt gewoon eventjes de 3D-slider naar beneden, en het bovenstaande zal je nooit parten spelen.
De meest controversiële toevoeging die Ocarina of Time 3D met zich meebrengt zijn zonder enige twijfel de Sheikah Stones die op enkele strategische plekken te vinden zijn. Wanneer je Link in een van deze stenen laat kruipen kun je een visioen van de toekomst krijgen, wat eigenlijk gewoon gelijk staat aan een filmpje dat je laat zien hoe je de puzzel waar je op dat moment mee bezig bent moet oplossen. Ik voorspel nu al dat fans deze functie zullen bestempelen als heiligschennis, maar ik zie er absoluut geen graten in. Nintendo is tenminste zo slim geweest om de beruchte Super Guide uit New Super Mario Bros. niet naar Ocarina of Time te brengen, wat zou willen zeggen dat je de computer even een lastige kerker kan laten uitspelen. Neen, de Sheikah Stones zijn toegevoegd om nieuwkomers een kans te geven om het sublieme einde van dit spel te bereiken, en tenslotte kies je er nog steeds zelf voor of je gebruik wil maken van de tips, of niet.
En dan heb ik het nog niet eens fatsoenlijk gehad over de twee extra modi waarmee Grezzo het spel uitgerust heeft. De eerste laat het toe om alle reeds verslagen eindbazen wanneer je dat maar wil nog eens een lesje te leren, terwijl de tweede - beter bekend als de Master Quest - een hogere moeilijkheidsgraad aan het spel toevoegt. Ideaal wanneer je beslist om een tweede keer met Ocarina of Time aan de slag gaan. En geloof me, vroeg of laat ga je dat willen!
Dit alles zorgt ervoor dat The Legend of Zelda: Ocarina of Time vanaf nu door het leven gaat als de definitieve versie van het spel. Deze 3DS-titel heeft zowel voor oude rotten, als voor nieuwkomers iets moois in huis: een queeste die je nooit meer zal vergeten. Bovendien mag je Hyrule voor het eerst ooit in een bloedmooie 3D-weergave verkennen, terwijl het hintsysteem de verwarde avonturiers kan helpen om Ganondorf een lesje te leren. Ocarina of Time is en blijft een tijdloze klassieker, en Nintendo maakt dat nog eens dubbel en dik duidelijk met deze sublieme heruitgave.
Heb je na het doornemen van deze review van The Legend of Zelda: Ocarina of Time 3D zin om het spel in huis te halen? Dat kan, want de game is vanaf nu exclusief voor de 3DS verkrijgbaar.