De titels van People Can Fly

Het track record van People Can Fly samenstellen kan je moeilijk een zware taak noemen. De Poolse studio bestaat sinds 2002 en heeft nog maar één eigen game afgeleverd: Painkiller. Verder hebben de Polen zich beperkt tot een uitbreiding voor diezelfde game en een PC-port van Gears of War. Het is dus onmogelijk om te praten over een uitgebreid portfolio, maar in de gamesindustrie mag je nooit kijken naar de kwantiteit, want kwaliteit wordt door het grote aanbod steeds belangrijker. Daarbij komt ook nog eens het feit dat een grote studio als Epic Games niet zomaar een studio opkoopt.

Want dat is wat er bekendgemaakt werd in augustus 2007. De makers van de Unreal-franchise en Gears of War kochten deze kleine studio, die nauwelijks meer dan twintig personen tewerkstelt. Een simpel gesprek rond het bekomen van een licentie op de Unreal Engine liep uit tot grotere onderhandelingen. Epic was zo overtuigd van de studio dat ze maar direct besloten om hun te kopen. Het was zo dat ze de eer kregen om aan de slag te gaan met de PC-port van Epic's succesverhaal Gears of War.

We wijken echter te ver af, laten wij beginnen bij de release van Painkiller in 2004. De first-person shooter voor de PC werd goed onthaald. Hoofdrolspeler Daniel Garner veroorzaakt een ongeval waarbij hij en zijn vrouw Catherine om het leven komen. Zij gaat naar de hemel, maar Daniel is verdoemd om in het vagevuur te blijven. Zijn enige uitweg is het doden van de vier generaals van Lucifer om een oorlog tussen hemel en hel te voorkomen. Opmerkelijk was het einde, dat je op zijn minst onconventioneel kon noemen.

Doorheen de avonturen in het vagevuur wordt je doorheen diverse tijdperken gekatapulteerd. Alle actie werd voor die tijd mooi in beeld gebracht. Belangrijk voor het succes was ook een degelijke multiplayer waardoor de game in 2005 gebruikt werd in de 2005 World Tour van de Cyberathlete Professional League. In 2006 kwam de game onder de naam Hell Wars naar de Xbox.

Nog in hetzelfde jaar kwam People Can Fly op de proppen met een uitbreiding. Painkiller: Battle out of Hell bracht tien nieuwe levels naar de singleplayer, nieuwe wapens, multiplayer modes en enkele grafische verbeteringen. Vernieuwend was het verhaal niet meer te noemen, maar er waren wel enkele noemenswaardige spelomgevingen in te vinden. Zo passeerden onder andere een bezeten weeshuis, een hels circus en een nog verkniptere versie van Leningrad (Sint-Petersburg) tijdens Wereldoorlog II.

Het zou tot 2007 duren voordat de studio opnieuw van zich liet horen. Deze maal was het niet met een eigen game, maar een port van de succesgame Gears of War. De game werd uiteindelijk met veel respect omgezet en was zeker niet minderwaardig te noemen. Er waren zelfs drie nieuwe multiplayer maps, vijf singleplayer hoofdstukken (tussen missie 4 en 5) en de mogelijkheid om een Brumak te doden. De belangrijkste meerwaarde was echter de verbeterde graphics als je in die tijd een zware PC bezat.

Daarna werd het stil. In 2008 en 2009 kwamen de geruchten dan stilaan op gang. Er was een nieuwe game in de maak. In april 2010 was het niemand minder dan Cliff Bleszinski die de game en naam op de wereld losliet: Bulletstorm. Er viel zelfs nog meer goed nieuws te rapen. Het toekomstige pareltje(?) is niet alleen weggelegd voor het Microsoft-publiek, want er komt ook een versie voor de PlayStation 3.

Hoe je het ook draait of keert, de overname door Epic heeft People Can Fly geen windeieren gelegd. Bulletstorm wordt volop gehypet, en laat Epic daar nu juist goed in zijn. Met Bleszinski (en bijhorende Twitter-account) achter je geraak je al ver. De marketing wordt nog verder geholpen door enkele eigenzinnige video's en een uitstekende blog.