We Sing: Robbie Williams

Je hebt de beslissing genomen om deze review rond We Sing: Robbie Williams door te nemen, gezien je deze zin op dit moment aan het lezen bent. Hoogstwaarschijnlijk wil dat zeggen dat je geen probleem hebt met de nummers van deze populaire Brit. Gelukkig maar, want mocht dat niet het geval zijn heb je letterlijk niets aan deze rond één artiest opgebouwde versie van We Sing. Dat is de logica zelve volgens mij. Hoe goed jij (of wij) de muziek van Robbie Williams vinden laten we dan ook geen enkele rol spelen in deze review. Vind je nummers als 'Angels', 'She's The One', 'Feel' en 'Eternity' te pijnlijk om naar te luisteren, dan mag je de finale score reduceren naar een ronde nul en heeft het ook niet veel zin meer om nog door te lezen.

Je bent er nog? Goed, dat wil zeggen dat je – al dan niet stiekem – een soft spot hebt voor Robbie Williams. We haalden in de inleiding al enkele hits aan als voorbeelden, maar in deze allernieuwste versie van We Sing zitten daarenboven nog eens 22 andere tracks verpakt, afkomstig uit meer dan zeven verschillende albums van de zanger. Alle grote hits die Williams vanaf 1997 met het pompende 'Old Before I Die' tot het dit jaar met de hulp van Gary "Take That" Barlow gezongen 'Shame' uitbracht zijn op het spelschijfje te vinden, al moeten we vreemd genoeg het prachtige 'Millennium' missen. Misschien omdat het album waaruit deze hit afkomstig is (I've Been Expecting You) reeds drie van de beste nummers, zijnde 'No Regrets', 'Strong' en 'She's The One', op het Wii-schijfje voor zijn rekening nam? Ach, wat maakt het ook uit, met 26 nummers waarvan het overgrote merendeel tot het collectieve geheugen van de ondertussen twintigers en dertigers is gaan behoren kunnen we niet klagen.

Bovendien heeft Le Cortex, de ontwikkelaar van dienst, ervoor kunnen zorgen dat ze voor elk nummer toegang kregen tot de zogenaamde master recording, wat als resultaat heeft dat elk liedje klaar en scherp door je luidsprekers knalt. Om het feest compleet te maken krijg je tijdens het zingen van een track steeds de bijhorende videoclip te zien. Erg leuk gebaar voor de fans, zeker als je weet dat nummers als 'Beyond The Sea' en 'Mr Bojangles' een visuele behandeling krijgen in de vorm van beelden uit het optreden van Mr. Williams. Over live performance gesproken: het spel bevat enkele toffe ontgrendelbare extra's, waaronder beelden uit het legendarische Knebworth-optreden uit 2003 en fotogallerijen.

Hoe speel je die dingen vrij? Door te zingen natuurlijk! Ondertussen is het niet meer nodig dat we dit concept aan je uitleggen gezien zowat iedereen in de Westerse wereld nu stilaan wel een karaokegame op een console gespeeld zal hebben. De extra troef die We Sing: Robbie Williams aan boord heeft is de mogelijkheid om met vier spelers tegelijk aan de slag te gaan. Nadeel is dat je daarvoor natuurlijk vier microfoons in huis moet halen. Voordeel is dat met vier zingen gewoon een stuk leuker is dan met twee. Gelukkig zijn er aardig wat multiplayer modes in het spel aanwezig die gezamelijk Robbie Williams uithangen leuk laten blijven. Je hebt uiteraard de reguliere Versus Mode, Group Battles en Pass The Mic om je mee uit te leven, maar The Cortex tracht eveneens origineel uit de hoek te komen met modi als Blind – zing zonder dat je de tekst van het nummer ziet – en First to X – verdien enkel punten voor een bepaald segment -.

In de singleplayer krijg je alle reguliere mogelijkheden op je bord, zoals het zingen van nummers in hun volledigheid of in kortere versies. Er zijn verschillende moeilijkheidsgraden aanwezig, en door de Jukebox Mode aan te zetten kun je deze editie van We Sing ook gewoon in de achtergrond laten spelen, gezien het spel na de activatie alle aanwezige nummers en de bijhorende clips op je televisiescherm zal weergeven. Extra vermelding gaat uit naar het feit dat Robbie Williams himself de tijd genomen heeft om zijn stemgeluid te verlenen aan het spel. "Ja natuurlijk, je krijgt z'n nummers te horen", denk je nu, maar we hebben het over zijn medewerking aan de Singing Lessons Mode.

In deze modus zal Robbie Williams je trachten aan te leren hoe je moet zingen. Wij kunnen hierdoor nog steeds niet het niveau bereiken van onze idolen, maar het is gewoon leuk om te horen dat de protagonist van het spel (als je die term bij een karaokespel al zou kunnen gebruiken) je een handje helpt. Verder zal Williams je persoonlijk na het zingen van zijn nummers feedback geven over hoe je het gedaan hebt. Het zijn dit soort details die ervoor zorgen dat We Sing: Robbie Williams de stempel van shovelware weet te vermijden, in tegenstelling tot andere Wii-games die volledig rond één artiest – ja, we kijken naar jou Armin van Buuren – draaien.

Het allergrootste nadeel dat aan We Sing: Robbie Williams verbonden kan worden is dat de game in vergelijking met gelijkaardige titels op de X360 en PS3 geen mogelijkheid aan boord heeft tot een verdere uitbreiding van de tracklist. Er zijn geen plannen voor een toekomstig aanbod van downloadable content, en dat is eigenlijk niet echt de schuld van de ontwikkelaar. Nintendo heeft er helemaal zelf voor gekozen om hun console niet DLC-vriendelijk te maken, wat een immens nadeel is voor titels als We Sing: Robbie Williams. Het is spijtig voor Le Cortex, maar het zorgt voor de aftrek van een vol punt binnen de finale score.