Dead Rising 2

Beeld je eens in: een afgebakende ruimte met honderden personen, allemaal lijkbleek, kwijlend en ongewassen. De omgeving zelf ligt bezaaid met rotzooi - kleren, voedsel, noem maar op. Hier en daar lopen nog een paar normale mensen, moederziel alleen, die moeten vechten tegen de walm van verrotting. Er zijn slechts twee situaties die een dergelijke beschrijving waardig zijn: een zombie apocalyps en de derde dag van een LAN-party. Maar als ik daar nog bijvoeg dat 50% van de aanwezigen vrouwen zijn, dan blijft er slechts één keuze over.

Mensen die het origineel reeds doorkruist hebben, zullen bij het opstarten van Dead Rising 2 ontegensprekelijk met een déjà-vu geconfronteerd worden. Je hebt een veilige ruimte en een gigantisch winkelcentrum vol zombies, je hebt de vrouw die je missies geeft via radio en een een tijdslimiet waarin je al die opdrachten moet vervullen. Je kan nog steeds levels stijgen en zowat alles wat los zit, valt als wapen te gebruiken. Voor een groot deel is Dead Rising 2 meer van hetzelfde - wat natuurlijk geen slecht punt is, integendeel.

Het verhaal gaat van start met een typisch Amerikaanse held, compleet met bruine lokken en een ongeschoren kin, die gaat onder de naam Chuck Norri- Euhm, Greene. Chuck Greene, juist. Een weduwnaar die zijn vrouw verloor in een zombie uitbarsting in Vegas. De held in spe is stuntman van beroep en besloot samen met zijn dochter het geluk (en geld) te vinden in een bloederig tv-programma genaamd 'Terror is Reality'. Een show waarin je zoveel mogelijk zombies tot gort moet herleiden - een thematiek die mensen van de oude stempel wel herkennen uit de SNES-klassieker Smash TV, exclusief de zombies. Onze goede vriend Chuck wint natuurlijk eerste plaats. Helaas, het geluk is van korte duur en al gauw vind de onvermijdelijke zombie invasie plaats. Wat volgt is een stormloop naar de bunker, een queeste om je dochter te helpen en, o ja, de mensen denken dat jij de oorzaak van de invasie bent. Het zal drie dagen duren vooraleer het leger de bunker kan bereiken voor extractie en dat is exact het aantal dagen dat je hebt om je onschuld te bewijzen.

Door van Chuck Greene een toegewijde vader en weduwnaar te maken, creëren de ontwikkelaars meteen een personage dat op meer sympathie kan rekenen dan Frank West uit deeltje één. Dat wil echter niet zeggen dat onze Chuck terugdeinst om naar de liefdeskussentjes van knappe journalisten te lopen staren. Hij is ten slotte ook slechts een man.

Zoals reeds gezegd, zijn alle missies in Dead Rising 2 opnieuw een race tegen de klok. Elke dag tussen zeven en acht uur moet je dochter een verse dosis Zombrex krijgen of ze wordt zelf een zombie. Daarnaast heb je 72 uur de tijd om je onschuld te bewijzen. Tussenin die twee hoofddoelen zul je vooral overlevenden moeten redden en psychopaten de waanzin van tussen hun ogen meppen. Variatie is er genoeg aangezien overlevenden meestal alle meewerking weigeren totdat je bepaalde eisen hebt voldaan. En de psychopaten? Die hebben elk een hun eigen geflipt verhaaltje die ze uit de doeken doen eer je ze uit hun lijden verlost. Als je ze aankunt tenminste... Een tip: breek je controller niet over het feit dat een bepaalde psychopaat simpelweg te moeilijk is om te verslaan, bewaar het tot de twee de speelbeurt - je levels en skills worden toch bijgehouden.

Elk missie wordt je doorgegeven via radioberichten of het occasionele tussenfilmpje. Een logische planning opmaken, regelmatig saven - in verschillende slots - en een vlot tempo aanhouden, zijn verplicht als je alles tot een goed einde wilt brengen. Zijmissies zijn de ultieme bron voor een goeie dosis PP, wat automatisch een hoger level met zich meebrengt, wat op zich leidt tot betere statistieken en vaardigheden. Deze missies zijn niet verplicht en er is ook weinig tot geen retaliëring als je faalt - buiten het feit dat je jezelf in het zak zet door PP bonussen te mislopen.

Eén van de segmenten van een Case verknoeien, brengt een pak meer gevolgen met zich mee. Om te beginnen wordt de volledige Case geschrapt en moet je wachten op het volgende evenement binnen de hoofdmissie. Dat betekent dus geen Game Over, wel een invloed op het einde dat je zal krijgen. Ter referentie: denk aan de structuur van het einde uit Mass Effect 2. Over een gebrek aan opdrachten hoef niet te vrezen, in tegendeel. De klok tikt als maar door en de missies blijven toestromen. Er is altijd wel iets te doen, de tijdslimiet houdt je scherp en het maakt de ervaring des te intenser. Geen game dus voor mensen die hun deadlines niet kunnen halen. Niet dat zoiets voor mij een probleem zou zijn... (kijkt even met een schuldige blik richting de eindredacteur).

of

Caption

Attribution

De game is trouwens net zoals deel één lekker uitdagend - en soms ook klotemoeilijk. Het is wel minder lastig dan de originele Dead Rising, of beter gezegd, minder oneerlijk. De save-punten zijn ietsje talrijker en de AI heeft enkele upgrades achter de rug. De psychopaten zijn nog steeds een ware hel - maar zoals eerder gezegd, geduld kan een schone zaak zijn. Wat niet wil zeggen dat de te redden overlevenden geen handvol kunnen zijn. De verbeterde AI mag er dan voor zorgen dat je volgers een stuk zelfstandiger zijn (en minder grote zombiemagneten), ze weten je nog steeds gek te maken. Zo moest ik tot drie keer toe m'n data loaden omdat de schietgrage white trash redneck genaamd Chad continu zijn shotgun leegde op elke groep zombies die hij tegen kwam - waar ik al in stond om kuis te houden!

Een auto-save functie is er overigens nog steeds niet. Leg je het loodje, dan kun je niet gewoon van één of andere checkpoint herbeginnen. Faal je in een missie, dan moet je keuzes beginnen maken. Stel, je bent bijna doorheen een missie, er lopen vier overlevenden met je mee en één er van gaat dood, ga je dan je data herladen? Moest dit nu een game als Fallout of Oblivion zijn: direct. Gewoon je data laden en klaar is kees. Maar hier gaat dat niet zomaar, hier is het soms beter om los te laten. Shit Happens en dat soort toestanden. Ik herinner me nog het begin van de game, er verscheen een bericht op het scherm dat zei: "Mensen redden levert grote PP bonussen op'. Het eerstvolgende moment sta ik in een gang vol zombies en krijg ik 'Shaun is dead' - puntje voor wie hem snapt - om mijn netvlies gebrand, waarna er nog een heleboel andere namen volgen. Ik begin opnieuw, maar net hetzelfde gebeurd. Het is alsof de game je vanaf het begin wil duidelijk maken dat je gewoon niet iedereen kunt redden. Je bent een mens, geen Messias. Het is dan ook niet verplicht om iedereen te redden als je voor het perfecte einde streeft.