Als je op een link klikt en een aankoop doet, krijgen we mogelijks een kleine commissie. Lees ons redactiebeleid.

Ace Combat: Joint Assault

Met Joint zie je ze vliegen.

Ik kijk onder me en al wat ik zie is een oneindig blauw bedekt met witte vlokken. Werp ik een blik naar boven, dan is alles grijs en gekarteld. Ik weet niet goed waar ik ben of wat ik moet doen, de wereld is een leegte en ik zweef tussen hemel en aarde. Als in een droom. Totdat de zwoele stem van een Zweedse schone me er attent op maakt dat een kruisraket het op m'n kont gemunt heeft. Even spastisch aan de stuurknuppel trekken, de vliegende kist weer parallel met de horizon plaatsen en wachten tot de felrode waarschuwingsteksten mijn netvlies verlaten. Aanval ontweken. Ik zwalp nog steeds als een dronken Fransman in het rond en vlieg pas weer in een rechte lijn wanneer ik mijn aanvaller in het vizier heb. Eén fikse duw op de throttle, één druk op het gevreesde rode knopje en de wereld is een explosie rijker.Terwijl het pikzwarte schroot rakelings langs mijn vleugels de dieperik instort, draai ik me langzaam 180° zijwaarts en heb ik opnieuw de hemel aan m'n voeten.

Ace Combat: Joint Assault is de tweede Ace Combat titel voor Sony's handheld. Voor wie totaal geen idee heeft wat de franchise nu precies is: bovenstaande paragraaf zou genoeg moeten zeggen. Hetgeen misschien verduidelijking nodig heeft, is wat die Zweedse schone daar tussen komt doen. Indien je mocht twijfelen, het personage zit effectief in de game is geen persoonlijk (puberaal) hersenspinsel. Bij het creëren van een persoonlijkheid aan het begin de game, heb je de mogelijkheid je eigen operator te kiezen. Dit is de persoon die je vocaal begeleidt in die eenzame momenten hoog boven de bewoonde wereld. Er zijn vier kandidaten, gaande van mannen tot vrouwen – lang leve de vrouwelijke emancipatie. Ze hebben elke hun eigen nationaliteit, stem en persoonlijke kwaliteiten: rechtvaardig, precies of kalm. De vierde in de lijst is een Zweedse vrouw, met sluik blond haar, wiens kwaliteit een 'vriendelijke, zachte stem' is – tot zover de vrouwelijke emancipatie. Een banaal gegeven, ik weet het. Toch kon ik niet anders dan een schuldige grijns op mijn lippen tekenen en denken: "Typisch."

Na het aanmaken van je profiel kun je aan de slag met de solo campagne of de multiplayer. Naar goede egotripper gewoonte nemen we eerst de campagne onder de loep. Voor we de missiestructuur uiteen doen, misschien eerst een woordje over de hangar. Deze ruimte doet dienst als persoonlijke verzamelschuur waarin al je oorlogsspeelgoed gestockeerd wordt. Wat in het begin een zielige eenmansparade is, kan uitgroeien tot een compleet museum. Je hebt een dertigtal vliegtuigen elk met hun persoonlijk wapenaanbod en parameters. Ook onder de projectielen is er genoeg variatie, van geleide raketten tot brandbommen - genoeg om een hele genocide in je eentje te beginnen. Natuurlijk krijg je dit niet zomaar, gezien nieuwe objecten beschikbaar worden door missies te vervolledigen. Voor je ze dan effectief kunt gebruiken, moet je ze ook nog eens kopen met geld dat je door het uitvoeren van diezelfde missies krijgt.

Verder laat de hangar ook toe je stalen vogels te tunen, zij het dan wel zonder neonlichten en subwoofers. Denk in de lijn van motoren, vleugels, bescherming en avionics (elektronische vliegapparatuur). Allemaal goed om RPG-gewijs wat met je parameters te spelen. Logo's veranderen kan ook, hoewel de functionaliteit daarvan zuiver tot eye-candy beperkt is. Mag natuurlijk niet ontbreken in het pakket: het magische machinegeweer dat maar niet zonder kogels lijkt te vallen. Deze kan je op geen enkele wijze aanpassen, maar geef toe, je mag al blij zijn dat je überhaupt een wapen met oneindige munitie hebt.

Dan zit je daar, met je gepimpte kist, klaar om oorlogje te spelen. De solo campagne begint met een wereldkaart die onder je neus geschoven wordt. Het verloop is simpel: vervolledig je een opdracht, dan mag je door naar de volgende - meer lineair kan het dus niet. Er zijn wel uitzonderingen waarbij je een keuze moet maken tussen twee missies, later meer daarover. De missies zelf komen in verschillende smaken: vernieling, escort, hulpmissie, dogfight, etc. In essentie komt het vooral neer op het schieten – en veel – terwijl je af en toe moet opletten dat een bepaald balkje niet leeg loopt, zij het van een escort, vriendelijke troepen of de laadtijd van een vijandig kanon. De kans is dus groot dat de solo campagne begint aan te slepen na een tijdje. Toch ben ik geneigd dit niet als een gigantisch minpunt te zien. De PSP is nog steeds een handheld – een console vooral ontworpen voor korte sessies tussenin de grotere belangen des levens. En het kan ook geen kwaad dat er na elke missie weer iets nieuws te vinden is in de hangar.

Elke missie wordt ook voorzien van een briefing, een gesofisticeerde uiteenzetting van de situatie die dubbelt als laadscherm. Redelijk overbodig, zoals eerder gezegd zijn de missies niet meteen rocket science - in tegenstelling tot gelijkaardige situaties in het echte leven. Even op de X-knop rammen doet gelukkig wonderen als je net zoals ik weinig geduld hebt. Af en toe wordt je ook getrakteerd op een speciale briefing à la Modern Warfare, zij het iets meer low budget. Deze dienen meteen als excuus om het verhaal meer uit te diepen. Wat het verhaal precies omvat, ga ik jullie besparen. Iets over oorlog uitlokken en dan een soort 'oorlogsverzekering' verkopen. Met aandelen foefelen en geld verdienen – redelijk verwaarloosbaar dus.

Sign in and unlock a world of features

Get access to commenting, newsletters, and more!

Ontdek hoe we te werk gaan met onze reviews door ons reviewbeleid te lezen.

In this article
Related topics
PSP
Over de auteur
Steph Vanquaethem avatar

Steph Vanquaethem

Executive Editor

Reacties